Τι είναι το ΝΑΤΟ; Αυτό που στον πόλεμο ρωτάς πούντο…

Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η ψευδαίσθηση ότι με τις θεατρικές κινήσεις θα υπάρξει πολιτική λύση στη Συρία έχει απομακρυνθεί οριστικά. Το μόνο που κάνουν ΗΠΑ και Ρωσία είναι να παρατείνουν την τραγωδία του συριακού λαού.

Οι Αμερικανονατοϊκοί με τους βομβαρδισμούς θεωρούν ότι έβαλαν την όποια σφήνα στις ρωσικές συμμαχίες στην περιοχή. Από την άλλη, οι Ρώσοι και ο Άσαντ προσπαθούν να απαντήσουν, αξιοποιώντας την υπεροχή τους στο έδαφος, με επιθέσεις στις πόλεις που ελέγχονται από τους μισθοφόρους Αμερικανών και Σαουδαράβων, ISIS, FSA κ.λπ.

Το αποτέλεσμα είναι οι Αμερικανοί, εκεί που ήθελαν να ελέγξουν την περιοχή, να μην μπορούν να εγγυηθούν ούτε τη διέλευση του αγωγού από το Αζερμπαϊτζάν στη Μεσόγειο. Αλλά και οι Ρώσοι δεν είναι σε καλύτερη θέση, από μονοπωλιακοί πάροχοι φυσικού αερίου στη Βόρεια Ευρώπη κινδυνεύουν από τον ανταγωνισμό δύο τουλάχιστον περιοχών (Αζερμπαϊτζάν, Κύπρος). Έτσι, αυτή η στημένη αντιπαράθεση (ΗΠΑ – Ρωσίας) «διά αντιπροσώπου» (ISIS – Άσαντ) που διεξάγεται στη Συρία το μόνο που καταφέρνει είναι να αυξάνει τις απώλειες ανάμεσα στους αμάχους, την απελπισία και την προσφυγιά.

Ο Ερντογάν, που το παίζει και με τους δύο, αφού και τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς υποστηρίζει και προσπαθεί να κάνει κολεγιές με Ιράν – Ρωσία, αποφάσισε το στρίβειν διά των εκλογών. Σκοπός του είναι να ενεργοποιήσει τις υπερεξουσίες του βάσει του αναθεωρημένου τουρκικού Συντάγματος και να κεφαλαιοποιήσει εκλογικά τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στη Συρία και τα όποια υπολείμματα οικονομικής ευμάρειας έχουν απομείνει από τη φούσκα ακινήτων που αποτέλεσε τη βάση της πολιτικής του κυριαρχίας. Πιστεύει ότι έτσι θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του σε Αμερικανούς, ή και Ρώσους, αφού η όποια λύση στην περιοχή θα περνά από τον ίδιο.

Μένει η ελληνική αστική τάξη, που μοιάζει σαστισμένη με την υποβάθμιση του ρόλου της, δεδομένης της στασιμότητας σχετικά με την ονομασία της ΠΓΔΜ και του γεγονότος ότι η στάση της Τουρκίας είναι κλειδί στην αντιπαράθεση ΗΠΑ – Ρωσίας στη Συρία. Σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ, επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια επικοινωνιακής αναβάθμισης της αντιπαράθεσης με την Τουρκία στο Αιγαίο. Αυτή, όμως, αποδείχθηκε μια ιδιαίτερα δαπανηρή επιλογή.

Σε συντομότατο χρόνο, η Ελλάδα πρόκειται να αγοράσει με μακρά μίσθωση δύο γαλλικές φρεγάτες, ενώ εκκρεμούν και δαπάνες 1,2 δισ., που είναι το πρώτο σκέλος της αναβάθμισης των F-16. Επιπλέον, τα σενάρια περί νέου, αναβαθμισμένου ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια και οι δηλώσεις Τραμπ την 25η Μαρτίου ότι «μαζί θα αντιμετωπίσουμε τις απειλές» έχουν πάει άπατα. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ δήλωσε κυνικά ότι η όποια αντιπαράθεση Ελλάδας – Τουρκίας δεν είναι Νατοϊκό πρόβλημα. Για μία ακόμη φορά επιβεβαιώνεται εκείνο το σύνθημα που είχα δει πριν από τριάντα χρόνια σε τοίχο της Νομικής, το οποίο έλεγε: «Τι είναι το ΝΑΤΟ; Αυτό που στον πόλεμο ρωτάς πούντο».

Αλλά και το υπόλοιπο κομμάτι του σεναρίου της ελληνικής αστικής τάξης, που έλεγε ότι τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ευρωπαίοι θα μας «ανταμείψουν» για την πειθήνια στάση μας, δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται. Η ΕΕ, το ΔΝΤ, τραπεζικές εκθέσεις και ο ευρωπαϊκός Τύπος προεξοφλούν ένα νέο Μνημόνιο μετά το καλοκαίρι. Το ΔΝΤ έκοψε την πρόβλεψη για την ελληνική μεγέθυνση κατά 0,6%, ενώ αναμένεται να βγάλει δυσμενή εκτίμηση για το δημόσιο χρέος. Οι τράπεζες Goldman Sachs και Citibank προέβλεψαν αναταραχή γύρω από τα ελληνικά αλλά και τα ευρωπαϊκά ομόλογα μετά τον Ιούνιο. Τέλος, πληροφορίες φέρουν το ΔΝΤ να ζητά επιπλέον κεφάλαια για την κάλυψη του τραπεζικού συστήματος.

Συγκεκριμένα, το Ταμείο φέρεται να αμφισβητεί την αξιοπιστία του κονδυλίου του αναβαλλόμενου φόρου ως τμήματος των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών. Με απλά λόγια, αμφισβητούν ότι οι τράπεζες θα πραγματοποιήσουν τόσα κέρδη στο μέλλον ώστε να αποφύγουν τον αναλογούντα φόρο συμψηφίζοντας προηγούμενες ζημίες. Η ελπίδα της κυβέρνησης για διάσωση από το πλήρες ναυάγιο φαίνεται να είναι η φερόμενη ως πρόταση των Γάλλων για συμψηφισμό των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα με το δημόσιο χρέος (maximum ελάφρυνση 18 δισ.) και η ρήτρα μεγέθυνσης στην αποπληρωμή του χρέους. Δηλαδή, ότι για μεγέθυνση κάτω από ένα ποσοστό δεν θα πληρώνονται χρεολύσια.

Η ρήτρα μεγέθυνσης είναι για γέλια, αφού ο πρώτος που δεν θα τη δεχτεί είναι το ΔΝΤ, που θα απαιτήσει άμεση αποπληρωμή. Όσο για τον συμψηφισμό των κερδών με το χρέος, αν υπάρξει, στοιχηματίζω ότι θα χρηματοδοτήσει αποκλειστικά στρατιωτικές δαπάνες, επ’ ωφελεία της πολεμικής βιομηχανίας Γερμανών, Γάλλων και Αμερικανών. Είναι η τραγική κατάληξη της πρόσδεσης της αστικής τάξης και του πολιτικού συστήματος στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Φωτο: Wikipedia