Μιχελογιαννάκης: «Γιατί ‘όχι’ στην αναδοχή παιδιού από ομόφυλα ζευγάρια»

Στην αναδοχή, όπως και στην υιοθεσία, το σημαντικό είναι ότι το παιδί ζει και αναπτύσσεται στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Η διαφωνία μου για την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, στηρίζεται στις παρακάτω επιστημονικές διαπιστώσεις.

1.     Η παρουσία του πάτερα κατά την φάση του οιδιπόδειου συμπλέγματος, βοηθά στο αγόρι να ταυτιστεί μαζί του, απελευθερώνοντάς το από την αιμομικτική προσκόλληση με την μητέρα, κι έτσι αναπτύσσει μια υγιή σεξουαλική ταυτότητα. Έτσι, η έλλειψη πάτερα, μπορεί να το κάνει λιγότερο ανδροπρεπή. Όσο αφορά τα κορίτσια, η απουσία πάτερα δημιουργεί διαταραγμένη σεξουαλικότητα.

2.     Η έλλειψη πάτερα προκαλεί διαταραχή στην μάθηση του ρόλου του φύλου.

3.     Η άποψη ότι τα παιδιά διατρέχουν κίνδυνο να γίνουν ομοφυλόφιλα είναι ισχυρή. Pennings 2011.

4.     Η ευημερία των παιδιών θα προωθηθεί πραγματικά, μόνο αν οι ομόφυλοι γονείς γίνουν αποδεκτοί κοινωνικά και αντιμετωπισθούν ως εξίσου επαρκείς γονείς. Πράγμα που η ελληνική κοινωνία δεν το έχει ακόμα αποδεχθεί. Τα παιδιά αυτά, εκτός την αγωνία και το άγχος από την υιοθεσία, αποτελούν στόχο χλευασμού, ειρωνείας, κοινωνικού στιγματισμού, ακόμα και ρατσιστικών επιθέσεων.

5.     Οι έρευνες που δείχνουν το αντίθετο δεν διαθέτουν την απαραίτητη χρονική απόσταση, ώστε δεν ξέρουμε ακόμα αν τα παιδιά με νέου τύπου οικογένεια δεν θα εμφανίσουν προβλήματα στο μέλλον.

6.     Η υπόθεση ότι η απουσία του σημαντικού άλλου γονεϊκού προτύπου θα επιφέρει σημαντικά προσκόμματα στην υγιή ανάπτυξη του παιδιού και στην ομαλή ψυχοκοινωνική του ένταξη δεν έχει ακόμα επαρκώς και τεκμηριωμένα απορριφθεί.