Ανάπτυξη και πράξη

Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων
στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή αναπτυξιακών πολιτικών αποτελεί κοινή διακηρυγμένη θέση του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων. Με διαφορετικές ενδεχομένως αφετηρίες και κίνητρα. Αλλά με κοινή συνειδητοποίηση ότι χωρίς την παραγωγή πλούτου καμιά πολιτική μακροημέρευση, ανεξαρτήτως θυμικού και συγκινησιακής φόρτισης, δεν είναι εφικτή.

Για να «γεννήσει» όμως η οικονομία, πρέπει πρώτα να επενδύσεις σε αυτή. Με κεφάλαια που είτε θα σου χορηγήσουν είτε θα εξοικονομήσεις από άλλους τομείς. Χωρίς βέβαια μια τέτοια επιλογή να υποθηκεύσει το μέλλον σου ως χώρα και να καταστεί σε μέσο χρόνο ή και άμεσα πολλαπλά επιζήμια. Ο χώρος της Άμυνας και της ασφάλειας είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Εκτός και εάν αξιοποιηθούν ή δημιουργηθούν ευκαιρίες μέσα από τους οργανισμούς και τις συμμαχίες που συμμετέχουμε. Με την υποβολή προτάσεων που είναι συμφέρουσες και για τα δύο μέρη σε μια σύμπραξη (win-win solution).
Πρόσφατα σχετικά ο γερμανός υπουργός Υγείας έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την ανάγκη φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρότεινε μάλιστα, σε συνέχεια σχετικής του αρθρογραφίας, η FRONTEX, ο κοινοτικός οργανισμός, εν τοις πράγμασι, για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης, να αποκτήσει 100.000 προσωπικό. Δαπάνη τεράστια, αν αναλογιστεί κανείς και τα μέσα που πρέπει επίσης να αποκτηθούν καθώς και τις υποδομές που πρέπει να δημιουργηθούν για την εξυπηρέτηση του ευάριθμου αυτού προσωπικού.
Μεγάλο θα είναι και το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί για την υλοποίηση του σχεδιασμού, σε σχέση ιδίως με την πραγματοποίηση των προσλήψεων και τις διαδικασίες οργάνωσης και τοποθέτησης των στελεχών. Κι όλα αυτά ενώ είναι οι ανάγκες είναι άμεσες και πιεστικές.

Παράπλευρο ζήτημα, με ιδιαίτερη ωστόσο σημασία, είναι και η δυνατότητα συνύπαρξης των καλύτερα αμειβόμενων αυτών στελεχών με τις εθνικές δυνάμεις των κρατών-μελών, που φρουρούν τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και είναι επιφορτισμένα με τα ίδια καθήκοντα.

«Εργαζόμενοι» δύο ταχυτήτων, με εγγενή τον κίνδυνο δυσπιστίας και προβληματικής «συνεργασίας», που θα υποδαυλίζει και θα υποδαυλίζεται από την αμφισβήτηση της σκοπιμότητας υποκατάστασης ουσιαστικά των εθνικών αρχών και δημιουργίας διπλών υποδομών.

Πρώτης τάξεως, εν προκειμένω, ευκαιρία να προταθεί από τη χώρα μας να διατεθεί, στο μέτρο που μας αναλογεί ως προς τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης, η προϋπολογιζόμενη δαπάνη στις αντίστοιχες υπηρεσίες μας.

Παράλληλα θα αποκτηθούν τα αναγκαία μέσα με κοινοτική χρηματοδότηση και θα αποδεσμευθούν πολύτιμοι πόροι για την πραγματική οικονομία. Λύση που συνιστά και παραγωγή πολιτικής, η οποία, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι βασική αποστολή κάθε υπεύθυνης κυβέρνησης.