Μια αιωνιότητα και Μία Εβδομάδα…

Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Τα σενάρια γύρω από τις συνθήκες πτώσης του ελληνικού Μιράζ θα δώσουν και θα πάρουν. Η κυβέρνηση θα λέει για vertigo, άλλοι θα ισχυρισθούν κατάρριψη από τους Τούρκους, άλλοι από φίλια πυρά, άλλοι από παρεμβολές των Αμερικανών ή τρίτης δύναμης. Όποια και να είναι η αλήθεια, ο φαντάρος που χάθηκε είναι θύμα μιας κατάστασης που κλιμακώνεται στο Αιγαίο, από την έναρξη του εμφυλίου στη Συρία, και μιας μόνιμης εστίας έντασης στην περιοχή, που οξύνεται σε περιόδους ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Ηθικοί αυτουργοί του θανάτου του Γιώργου Μπαλταδώρου (αυτό είναι το όνομα του πιλότου του Μιράζ) είναι το ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν, ο Πούτιν, οι Ιησουίτες των Βρυξελλών και όλοι οι δακρύβρεκτοι πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες του ελληνικού κράτους. Μόνο θυμό προκαλούν οι ανοησίες περί θανάτου στην εκτέλεση του καθήκοντος και οι χυδαίες ψευτιές ότι η Πολιτεία δεν θα ξεχάσει τους οικείους του.

Από την περασμένη Κυριακή, στο θέατρο των επιχειρήσεων, που εκτείνεται από τα Βαλκάνια μέχρι τη Συρία και τα σύνορα Ιράκ – Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου και της Κύπρου, έχουν συμβεί τα ακόλουθα:

• Οι Αμερικανοί κατηγόρησαν το καθεστώς Άσαντ για χρήση χημικών όπλων στην ελεγχόμενη από τον ISIS συριακή πόλη Ghouta. Μετά από συζητήσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας και τραγελαφικούς λεονταρισμούς και υπαναχωρήσεις του Τραμπ, μέσω Twitter, η κατάσταση βρίσκεται στη φάση της αποστολής πραγματογνωμόνων του Συμβουλίου στη Συρία για επιτόπιο έλεγχο. Η ουσία είναι ότι Αμερικάνοι και Ρώσοι ξεκίνησαν να μιλάνε, όπως παραδέχθηκαν οι Ρώσοι, για τη μοιρασιά, φυσικά, και όλα υπακούουν σε αυτό το δεδομένο.

• Τα γεγονότα στη Ghouta, η σφήνα των Αμερικάνων και η αταλάντευτη στήριξη Ρώσων και Ιρανών στον Άσαντ είναι και η πρώτη δοκιμασία για τη νεοσύστατη και ετερόκλητη συμμαχία Ρωσίας – Τουρκίας – Ιράν, που ανακοινώθηκε εν κυμβάλοις αλαλαγμού την περασμένη εβδομάδα. Η Τουρκία, υποστηρικτής του ISIS στον συριακό εμφύλιο, καταδίκασε τον Άσαντ και κάλεσε σε διεθνείς ενέργειες εναντίον του. Παράλληλα καλεί με παράπονο τις χώρες που επηρεάζουν το συριακό καθεστώς (φυσικά εννοεί τη Ρωσία και το Ιράν) να πάρουν μέτρα για να «αποτρέψουν… εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα στο μέλλον». Είναι προφανές πλέον ότι η ρωσοτουρκική συμμαχία είναι καταδικασμένη – ή θα την πουλήσουν οι Ρώσοι και θα τα βρουν με τους Αμερικάνους ή θα κάνουν επέμβαση οι Αμερικάνοι, οπότε θα τα βρουν με τους Τούρκους επιτιθέμενοι στους Ρώσους.

• Οι Ιησουίτες της ΕΕ, αφού καταδίκασαν τη χρήση χημικών, υποβαθμίζουν το θέμα στον οικείο Τύπο. Φίλη από Γαλλία, άρτι αφιχθείσα στην Ελλάδα, μου είπε ότι παρόλο που η γαλλική στρατιωτική παρουσία στην κυπριακή ΑΟΖ ενισχύεται, η τροπή των γεγονότων στη Συρία αποσιωπάται. Το πιθανότερο είναι ότι θα προσπαθήσουν να αποκτήσουν ρόλο διαμεσολαβητού μεταξύ Ρώσων και Αμερικανών στο δεύτερο συνέδριο Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΟΗΕ για τη Συρία στις Βρυξέλλες (24-25 Απριλίου 2018). Ένα συνέδριο που σκοπό θα έχει να επισημοποιήσει το παζάρι ή θα πυροδοτήσει εξελίξεις με απευθείας επέμβαση των Αμερικάνων.

• Τέλος, η Ελλάδα. Στο site του υπουργείου Εξωτερικών αλλά και στο διαδίκτυο δεν υπάρχει καταδίκη του καθεστώτος Άσαντ. Είτε είναι μια προσπάθεια να κάνουν τσαλιμάκια τύπου Ερντογάν στους Αμερικάνους (για προσέγγιση με τη Ρωσία) ή απλά δεν θέλουν να ερεθίσουν τους Ρώσους λόγω της επικείμενης συμφωνίας με την ΠΓΔΜ. Άποψή μου είναι ότι πρόκειται για το δεύτερο.

Συμπέρασμα: Όλοι είναι με όλους και όλοι εναντίων όλων, σε μια ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση που θα σηματοδοτήσει την περιοχή για καιρό. Επιπλέον, η αντιπαράθεση μπορεί να πάρει και ανεξέλεγκτες διαστάσεις μετά την εκτόξευση βαλλιστικών πυραύλων από την Υεμένη ενάντια στη Σαουδική Αραβία την περασμένη Τετάρτη. Σε αυτό το γαϊτανάκι, η ελληνική και η τουρκική αστική τάξη άλλοτε θα είναι αντίπαλες, λόγω ταύτισης με αντίπαλους ιμπεριαλιστικούς πόλους (Ρωσία – ΗΠΑ), και άλλοτε θα προκρίνουν τον διάλογο, στο πλαίσιο της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η μόνη χώρα που εξέφρασε συλλυπητήρια για τον θάνατο του Γιώργου Μπαλταδώρου ήταν η Τουρκία. Μάλιστα οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, Τσίπρας και Γιλντιρίμ, συμφώνησαν στο τηλέφωνο ότι πρέπει να εντείνουν τον διάλογο ανάμεσα στις δύο χώρες στο μέλλον. Η δυνατότητα επαναπροσέγγισης των Αμερικάνων με την Τουρκία και τα φίδια που έζωσαν τον Ερντογάν για πιθανό πούλημα από τους Ρώσους οδήγησαν σε αποκλιμάκωση της έντασης ανάμεσα στις δύο χώρες υπό αμερικανική εποπτεία. Μακρινό παρελθόν ακούγονται πλέον οι εθνικιστικές κορώνες της ελληνικής κυβέρνησης την περασμένη εβδομάδα.

Κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το επόμενο επεισόδιο στις γεωπολιτικές εξελίξεις. Το σίγουρο είναι ότι όσο παραμένουμε δεμένοι σε ιμπεριαλιστικά άρματα θα θρηνούμε θύματα. Αυτό το ξέρει πολύ καλά το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας και το αποδέχεται κυνικά. Να δούμε πότε θα το καταλάβουν οι κάθε λογής αριστεροί «συνοριοφύλακες».