Στόχος του, να πάρει πίσω τα εδάφη που έχασαν Κεμάλ και Ινονού
Εκβιάζει με το κλειδί της έντασης στο Αιγαίο
Σε βαθιά περιδίνηση βρίσκεται η χώρα, καθώς μια καθημαγμένη από την οικονομική κρίση κοινωνία, με εξαντλημένες και εγκαταλειμμένες Ένοπλες Δυνάμεις, που στηρίζονται μόνο στο υψηλό φρόνημα του έμψυχου δυναμικού τους, βρίσκεται αντιμέτωπη με ιστορικές προκλήσεις, που αφορούν πλέον όχι μόνο τη διατήρηση του υψηλού διεθνούς κύρους της χώρας αλλά και αυτήν ακόμη την εθνική κυριαρχία.
Έχοντας εμπλακεί η χώρα σε ένα διευρυμένο μέτωπο διαπραγμάτευσης με τους βορείους γείτονές μας, οδηγούμαστε τελικά στο αποτέλεσμα που επιδιώχθηκε να αποφύγουμε. Αποδυναμωμένη και πολυδιασπασμένη, η ελληνική διπλωματία στρέφεται και σπαταλά διπλωματικό κεφάλαιο διαπραγματευόμενη με τους Αλβανούς και τους Σκοπιανούς, ενώ ο μεγάλος κίνδυνος και η απειλή για τη χώρα γιγαντώνεται στα ανατολικά σύνορά της.
Στη στρατηγική του ήταν και η αρπαγή των 2 στρατιωτικών μας
Η απειλή που ακούει στο όνομα «Ερντογάν» δεν είναι ούτε φανταστική ούτε συγκυριακή. Ο Ερντογάν δεν είναι πια ο φιλοδυτικός ηγέτης του κόμματος ΑΚΡ, που μαχόταν να κρατηθεί στην κυβέρνηση απέναντι στο τουρκικό κατεστημένο. Είναι ένας αυταρχικός εθνικιστής ηγέτης που πλέον έχει την απόλυτη εξουσία στη χώρα του, διεκδικεί και κάνει βήματα για την ανάληψη περιφερειακού ρόλου και δεν διστάζει -ακόμη με αργά αλλά σταθερά βήματα- να ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου, βάζοντας de facto στο τραπέζι ακόμη και την αλλαγή συνόρων στην ευρύτερη περιοχή.
Ο Ταγίπ Ερντογάν θέλει να είναι ο ηγέτης που θα επανιδρύσει την Τουρκία το 2023, εκατό χρόνια από την ίδρυση του τουρκικού κράτους, και θα επιθυμούσε αυτή η στιγμή να σφραγισθεί όχι μόνο με την αναβάθμιση του περιφερειακού ρόλου της Τουρκίας αλλά και με την ανάκτηση εδαφών από εκείνα που θεωρεί ότι χάθηκαν από τον ίδιο τον Κεμάλ και τον Ινονού με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Έτσι θα απαλλαγεί ο ίδιος από το βάρος της κεμαλικής κληρονομιάς, η οποία αποτελεί και τον «πολιτικό αντίπαλό» του, μετά το κίνημα του Φετουλάχ Γκιουλέν, το οποίο κατορθώνει καθημερινά να περιορίζει…
Είναι εκτός πραγματικότητας εκείνοι που υποβαθμίζουν τους στόχους του Σουλτάνου, λέγοντας ότι κάνει… εξαγωγή της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας του
Οι αφελείς εκτιμήσεις της Αθήνας, που θεωρεί ότι ο Ερντογάν προκαλεί και απειλεί για να κερδίσει ένα ποσοστό εθνικιστών στο εσωτερικό, αλλά, ακόμη, και για να αποσπάσει από την ΕΕ τα 3 δισ. ευρώ για το Προσφυγικό, υπονομεύουν την εθνική στρατηγική, καθώς θέλουν με προσχηματικό τρόπο να αποφύγουν να έρθουν αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα.
Αποδίδοντας στις προεκλογικές σκοπιμότητες του κ. Ερντογάν τις απειλές και τις προκλήσεις απλώς επιδιώκουν την απραξία και την υποταγή σε αυτήν την ιδιότυπη ομηρία της χώρας. Αν πράγματι ίσχυε αυτή η θεωρία, δεν θα έπρεπε να ανησυχούμε και απλώς θα περιμέναμε να έρθουν οι εκλογές στην Τουρκία και μετά να ζήσουμε στον παράδεισο της ελληνοτουρκικής φιλίας.
Το γεγονός ότι ο Ερντογάν στήνει ένα καθεστώς βασισμένο στον αυταρχισμό στο εσωτερικό και στις απειλές και στον επεκτατισμό στο εξωτερικό δεν σημαίνει ότι μόλις εκλείψουν τα εσωτερικά προβλήματα στην Τουρκία θα αλλάξει στρατηγική. Η διατήρησή του στην εξουσία είναι πλέον άμεσα συνδεδεμένη με την αναθεωρητική- πειρατική πολιτική του στη Μέση Ανατολή, στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο.
Με τον Ταγίπ Ερντογάν η κυβέρνηση διέπραξε ένα μεγάλο λάθος, εάν πράγματι δόθηκε η υπόσχεση ότι εντός ολίγων ημερών θα ρυθμιζόταν το θέμα των οκτώ αξιωματικών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η εθνικιστική ρητορεία και η πολιτική αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων να διανθισθεί πλέον με το προσωπικό μένος, έναν επικίνδυνο συνδυασμό, όταν αφορά μάλιστα έναν ηγέτη που γίνεται ολοένα πιο ανεξέλεγκτος και με τη στάση του προβληματίζει ακόμη και μεγάλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία.
Ο τούρκος ηγέτης κρατά πλέον το κλειδί της έντασης στο Αιγαίο και έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Γνωρίζει πόσο ευάλωτη είναι η Ελλάδα στρατιωτικά, λόγω της αποδυνάμωσης της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας και της αδυναμίας της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας να διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αποτροπής, που θα περιλαμβάνει και την επιλογή του πρώτου πλήγματος.
Γνωρίζει η Τουρκία πόσο εύθραυστη είναι η οικονομία της Ελλάδας και πόσο καταστροφική θα είναι για τον τουρισμό, τη μοναδική ουσιαστική πηγή εσόδων για την Ελλάδα, ένα έστω και μικρής έκτασης θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. Πολύ περισσότερο μάλιστα εάν αυτό το επεισόδιο οδηγήσει, όπως έγινε και με τα Ίμια, σε έναν διάλογο εφ’ όλης της ύλης με την Ελλάδα, όπου νέα νησιά και βραχονησίδες θα γκριζαριστούν.
Και σε ό,τι αφορά το Αιγαίο, και την Τουρκία, είναι προβληματικοί οι τόνοι με τους οποίους επιχειρεί να προκαλέσει την αντίδραση της Άγκυρας ο κ. Καμμένος.
Σχετικά με τον υπουργό Άμυνας, προφανώς δεν εξυπηρετεί την εθνική στρατηγική το να αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες, όπως, π.χ., η απόπειρα να πλησιάσει τα Ίμια, που απλώς προκαλούν την άμεση αντίδραση της Τουρκίας και την επιβεβαίωση τελικά -και με υπογραφή της Ελλάδας- του ιδιότυπου αμφισβητουμένου καθεστώτος που θέλει να επιβάλει η Τουρκία στα δύο ελληνικά νησιά. Η απουσία, πλέον, γύρω από τα νησιά σκαφών τόσο του Ελληνικού όσο και Τουρκικού Λιμενικού είναι η τραγικότερη απόδειξη της επιβεβαίωσης της συμφωνίας των Σημίτη – Πάγκαλου με τους Αμερικανούς…
Έγκλημα ήταν η συμφωνία Σημίτη – Πάγκαλου με τους Αμερικανούς το 1996 για τα Ίμια
Εξάλλου η ένταση που καλλιεργεί στην κυπριακή ΑΟΖ ο Ερντογάν αφορά και την Ελλάδα. Και αυτό δεν έχει σχέση μόνο με την ιδιότητά της ως εγγυήτριας χώρας και δεσμευμένης, για εθνικούς λόγους, να υποστηρίξει την Κύπρο έναντι κάθε απειλής.
Η επιθετικότητα της Τουρκίας και η αμφισβήτηση του δικαιώματος της Κύπρου να ασκήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά της χωρίς την άδεια της Άγκυρας και η προειδοποίηση ότι θα στείλει δικό της γεωτρύπανο στην περιοχή αφορά και την Ελλάδα, καθώς ένα σημαντικό οικόπεδο, το οποίο έχει παραχωρηθεί παράνομα στην τουρκική εταιρεία ΤΡΑΟ, αφορά την υφαλοκρηπίδα της Ρόδου και του Καστελλόριζου.
Σε αυτό το σκηνικό, η Αθήνα βρέθηκε να ασχολείται με το Σκοπιανό και τα ελληνοαλβανικά. Ανοίγοντας μάλιστα το μέτωπο του Σκοπιανού, χωρίς να έχουν υπάρξει οι προϋποθέσεις για μια σωστή και αξιοπρεπή λύση, όχι μόνο προσφέρεται η ευκαιρία στην ΠΓΔΜ να ενισχύει διαπραγματευτικά τη θέση της, καθώς προβάλλονται οι «διαλλακτικές» θέσεις της, αλλά κλονίζεται και το εσωτερικό μέτωπο.
Εφόσον μάλιστα επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις ότι το Σκοπιανό άνοιξε για να μην κλείσει, ώστε έτσι να κατευνασθεί και ο Πάνος Καμμένος και να αποφευχθεί η κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού, θα πρόκειται περί ακόμη μιας δυσάρεστης εξέλιξης, καθώς θα έχουν θυσιασθεί οι έστω και ελάχιστες ευκαιρίες που υπήρχαν για να λυθεί το πρόβλημα.
Σε ό,τι αφορά τα Τίρανα, είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα και ο Νίκος Κοτιζάς συνομιλούν με τον κ. Μπουσάτι, αλλά οι αποφάσεις παίρνονται από τον Έντι Ράμα, ο οποίος συνεχίζει να στέλνει μηνύματα με τον πολιτικό εναγκαλισμό του με τον Ερντογάν και εκβιάζει διατηρώντας στο τραπέζι το θέμα των Τσάμηδων.
Η Ελλάδα φιλοδοξεί να υπάρξει συμφωνία στο θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, όλοι όμως γνωρίζουν ότι δεν θα μπορέσει καμία ελληνική κυβέρνηση να δεχθεί τον εκβιασμό των Αλβανών ώστε η συμφωνία να στηριχθεί στην απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας, που είναι ουσιαστικά η αποτύπωση των τουρκικών θέσεων, όπως διατυπώνονται και στο Αιγαίο.
Κωνσταντίνος Τσάκαλος