Είμαστε ανασφαλείς, δεν έχουμε αυτοπεποίθηση…
Ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος φωτογραφίζει τον Έλληνα…
-Πρέπει να συνεργαστούμε, δεν μπορούμε να ζούμε μισούμενοι, είναι συνταγή καταστροφής
«Πρέπει να συνεργαστούμε. Δεν μπορούμε να ζούμε μισούμενοι. Αυτό είναι η σίγουρη συνταγή καταστροφής», ήταν μια από τις καίριες επισημάνσεις του φιλοσόφου Στέλιου Ράμφου στο πρόσφατο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Και η αδυναμία να συνεργαστούμε οφείλεται στην «αυτάρκεια, κάτι που μας επηρεάζει όχι απλά στο ότι δεν συνεργαζόμαστε αλλά και στο ότι δεν ακούμε τι λένε οι άλλοι.
Είναι σοβαρό ελληνικό πρόβλημα η αυτάρκειά μας», είπε ο κ. Ράμφος, επισημαίνοντας ότι «η αυτάρκεια, ως πανάρχαιο ελληνικό μειονέκτημα, γεννιέται μέσα στις θωπείες και στα αγκαλιάσματα της οικογενείας, μας ανατρέφει σε κλειστό κύκλο συναισθημάτων ως μοναδικότητες και δημιουργεί ανθρώπους που είναι ανίκανοι να συνεργαστούν».
Γιατί; Η εξήγηση κατά τον έλληνα φιλόσοφο είναι: «Αδυνατούμε να συνεργαστούμε γιατί παίρνουμε εαυτό από τον εχθρό. Μόνο όταν έχουμε εχθρούς έχουμε εαυτό. Αυτά, όμως, είναι μοιραία γεγονότα για μια χώρα. Δεν μπορείς να φτιάχνεις τον εαυτό που ο εχθρός σου σου δίνει. Πρέπει να ξεκινήσουμε, λοιπόν, από ένα τέλος στην αυτάρκεια».
Είμαστε συντηρητική χώρα
Δεν μένει, όμως, ο κ. Ράμφος μόνο σε αυτό. Στο γιατί η χώρα μας έχει όλα αυτά –τα μειονεκτήματα θα λέγαμε εμείς– η απάντησή του είναι: «Η Ελλάδα είναι μέχρι το μεδούλι συντηρητική χώρα και δεν βρίσκει συντελεστές ασφαλείας ισχυρότερους από εκείνους που προσφέρει η παράδοση. Αυτό το ‘‘παιδί’’ γεννήθηκε με τρομερές απωθήσεις, ώστε να απωθεί επιθυμίες και να έχει ανάγκη από προστασία, και επομένως ποτέ δεν είχε φτερά. Δεν είναι τυχαίο που στην Ελλάδα έχουμε μια κουλτούρα που διώχνει τους νέους και θέλει να μοιάζει ο νεότερος με τον παλαιότερο. Μιλάμε για μια χώρα με σοβαρά προβλήματα αρχαϊσμού».
Προχώρησε, όμως, ο κ. Στέλιος Ράμφος και παραπέρα:
«Είμαστε συντηρητικός λαός γιατί είμαστε ανασφαλείς, δεν έχουμε αυτοπεποίθηση. Και άνθρωπος χωρίς αυτοπεποίθηση μοιραία γίνεται συντηρητικός, δεν τον ενδιαφέρει να ανοίξει επιχείρηση, τον ενδιαφέρει να είναι δημόσιος υπάλληλος». Έδειξε μάλιστα και την αιτία, μία ακόμη: «Όταν όμως ένα κράτος κυριαρχείται από την οικογένεια, τότε γίνεται πελατειακό»! Και ο μεγάλος έλληνας φιλόσοφος κατέληξε τονίζοντας: «Αυτό που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα είναι η ανάγκη του απολύτου και η περιφρόνηση του πραγματικού. Είμαστε μια κοινωνία με έντονη αρρώστια. Θεραπεία σε αυτή την αρρώστια σημαίνει (να αποκτήσουμε) σχέση με την πραγματικότητα».