ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ ΜΑΘΕΤΕ

Σήμερα ολοκληρώνεται η μεγάλη τεσσαρακοστή.  Από αύριο αρχίζει η αγιότερη, ιερότερη και πιο δυνατή από πλευράς συναισθημάτων εβδομάδα.   Η δικαίως αποκαλούμενη Μεγάλη Εβδομάδα.   Η Εβδομάδα των Παθών, των εσωτερικών αναταραχών, των ανατάξεων και των ανατάσεων.  Η εβδομάδα που μας οδηγεί εκ του ασφαλούς στην Ανάσταση.

Στο κατώφλι λοιπόν της Μεγάλης Εβδομάδας, την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ έχουμε την Ακολουθία του Νυμφίου. Λίγο πριν, στο γνωστό αλληλουιάριο, ο δεύτερος στίχος σε επτά μόνο λέξεις περικλείει το νόημα, την έκταση και τον προορισμό της επίγειας ζωής μας: «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ ΜΑΘΕΤΕ ΟΙ ΕΝΟΙΚΟΥΝΤΕΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ».

Το αυταπόδεικτο, η Δικαιοσύνη, στη σημερινή κοινωνία των ανθρώπων γίνεται ο στόχος.   Μεγάλος στόχος, δύσκολος, για πολλούς άπιαστος.   Γιατί πραγματικά είναι τραγικά περίπλοκο να είναι σήμερα κάποιος δίκαιος ή και να βρει το δίκιο του.  Και όμως πόσο απλούστερη, καλύτερη, αρτιότερη, πιο ειρηνική θα ήταν η ζωή μας εάν ήμασταν όλοι δίκαιοι.   Από αρχαιοτάτων χρόνων το ζητούμενο ήταν το δίκιο αλλά και πάντα ήταν υπό διωγμό.  Τον Αριστείδη τον εξοστράκισαν στην αρχαία Αθήνα επειδή κάποιοι δεν μπορούσαν να ακούν ότι ήταν δίκαιος.  Πάντα όλοι μιλούσαν για δικαιοσύνη και όλοι έλεγαν ότι την έψαχναν αλλά δικαιοσύνη δεν υπήρχε.   Ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο ίδιος ο Θεός, ήλθε για να μας διδάξει πως θα γίνουμε δίκαιοι.   Ούτε αυτόν όμως τον ακούσαμε.  Αντίθετα τον λοιδορήσαμε και τον σταυρώσαμε.   Το συμφέρον, τα πάθη, οι ίντριγκες, ο πλούτος υπερτερούν.   Είναι σε πρώτη προτεραιότητα.   Η δικαιοσύνη μένει τελευταία.   Δεν την επιδιώκει κανείς και κάποιους τους ενοχλεί, τους χαλάει… τη σούπα.   Μόνο όταν νιώσουμε αδικημένοι επικαλούμαστε τη δικαιοσύνη.  Τότε θυμόμαστε το δίκιο.  Όσο όμως δεν αισθανόμαστε έτσι αδικούμε εμείς τους άλλους ή δε νοιαζόμαστε εάν η αδικία κυριαρχεί.   Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται…

«ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ ΜΑΘΕΤΕ» λοιπόν.   Δε λέει ο στίχος να γίνουμε δίκαιοι γιατί αυτό είναι τρομακτικά δύσκολο.  Λέει όμως να μάθουμε, να ασκηθούμε να είμαστε δίκαιοι.   Γιατί χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, τόλμη, αυταπάρνηση, θυσίες και ταπείνωση.   Η Δικαιοσύνη είναι μεγάλη υπόθεση και ακόμη μεγαλύτερη αρετή.   Αλλά χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και τεράστιος αγώνας για να την αποκτήσουμε.   Για να γίνουμε επιτέλους δίκαιοι.   Για να μάθουμε την έννοια της δικαιοσύνης και να την εφαρμόσουμε.

Ποιοι όμως να γίνουν δίκαιοι;   Οι «ΕΝΟΙΚΟΥΝΤΕΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ» λέει ο στίχος.  Εμείς που δεν έχουμε κατανοήσει πόσο προσωρινοί είμαστε και γι’ αυτό δε λογαριάζουμε τη δικαιοσύνη.   Αδικούμε για να προσποριστούμε πρόσκαιρα οφέλη, όπως πλούτο, θέσεις, αξιώματα.   Δηλαδή, όλα όσα θα μείνουνε εδώ στη γη, στο χώμα.  Γιατί δεν είμαστε κάτοικοι της γης, είμαστε ένοικοι.   Σήμερα, βρισκόμαστε εδώ, αύριο φεύγουμε!  Προσωρινοί είμαστε,  transit! Δε χρειάζεται λοιπόν, να αδικούμε για κάτι τόσο πρόσκαιρο, τόσο λίγο.

Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε αυτό το μικρό αλλά τόσο γόνιμο και περιεκτικό στίχο και να γίνουμε δίκαιοι.  Ας κατανοήσουμε πόσο προσωρινοί, περαστικοί είμαστε στη γη, στη παρούσα ζωή και ας αναζητήσουμε τη λύτρωση μέσω της δικαιοσύνης και της Ανάστασης που είναι η συνέχειά της και που μας οδηγεί με απόλυτη σιγουριά σε αυτήν.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ !