Καταντήσαμε σύγχρονοι «Νενέκοι»!

Κύριε Διευθυντά,
Πριν από διακόσια περίπου χρόνια, ο Γέρος του Μοριά είχε ενημερώσει ότι δεν θα δείξει έλεος σε κανέναν τουρκοπροσκυνημένο, ενώ τις προειδοποιήσεις του αυτές τις κατέγραφε σε επιστολές, για να είναι σίγουρος ότι θα έφθαναν παντού. Το 1825, όταν ο Ιμπραήμ πάτησε το πόδι του στην Πελοπόννησο, σκορπώντας τον φόβο, πολλοί υπέκυψαν στις απειλές του, άφησαν τα όπλα και έντρομοι από τη βαρβαρότητα γύρισαν στα χωράφια και τα σπίτια τους, δηλώνοντας υποταγή. Επικεφαλής όσων συνεργάστηκαν με τον Αιγύπτιο ήταν ο καπετάνιος Δημήτρης Νενέκος, που οι ντόπιοι τον «σέβονταν», καθώς έσπερνε φήμες και καλλιεργούσε πανικό.

Ο Νενέκος διακρίθηκε σε διάφορες πολιορκίες στο ξεκίνημα του Αγώνα, ενώ μετά την πτώση του Μεσολογγίου ο άλλοτε πατριώτης οπλαρχηγός δεν μπόρεσε να αντισταθεί στα προνόμια που του έταξε ο σουλτάνος (Ιμπραήμ) και σε λίγο διάστημα έγινε ο επικεφαλής των τουρκοπροσκυνημένων. Οι προδότες άρχισαν να αυξάνονται σε ανησυχητικό βαθμό, κινητοποιώντας τον Κολοκοτρώνη, που έλαβε τα αναγκαία μέτρα για την αναζωπύρωση της Επανάστασης, προειδοποιώντας τα χωριά ότι εάν δεν επανερχόταν στο ελληνικό στρατόπεδο θα το πλήρωναν με αίμα.

Ο μέγας στρατηγός του ’21 δεν έβαλε στόχο τους απλούς χωριάτες, μιας και δεν υπήρξε ουδέποτε μικρόψυχος, αλλά την ηγεσία του προδοτικού κινήματος, τον Νενέκο, που στο μεταξύ έγινε «μπέης» λαμβάνοντας χρήματα και γη, ενώ στις μάχες συγκρουόταν με τους πρώην συμπολεμιστές του. Ο στρατηγός, πιστός στον λόγο του για την απελευθέρωση του έθνους απ’ τον τουρκικό ζυγό, ορκίστηκε να τον σκοτώσει, κάτι που έπραξε, ενώ μετά την εκτέλεση του αρχιπροδότη το προσκύνημα τελείωσε.

Στη σύγχρονη Ελλάδα, απ’ το 2010 και μετά ζούμε στη χώρα των υποταγμένων στους ευρωπαίους και τους αμερικάνους, ενώ ο περήφανος λαός, πιεσμένος απ’ τη φτώχεια, δέχτηκε όσα Μνημόνια και εάν του έφεραν οι «ένδοξοι» πολιτικοί μας, αφού του υπόσχονταν ότι την επομένη (Μνημονίων) θα συναντούσε πρώτος τη «Γη της Επαγγελίας».

Ο Γιωργάκης, αφού ανέλαβε την εξουσία με το «λεφτά υπάρχουν», έκανε ό,τι μπορούσε για να μας πείσει περί του αντιθέτου, τρέχοντας σε διαλέξεις ξακουστών νεοφιλελεύθερων πανεπιστημίων, ενώ, δείχνοντας την αμέριστη εκτίμηση… που ’χε για τον ελληνικό λαό, μια μέρα του Μαγιού ανακοίνωσε, ξαφνικά, απ’ το Καστελλόριζο, ότι ξεκίνησε μία νέα εποχή, αυτή των Μνημονίων, που θα εξασφάλιζε, στη χώρα τη χαμένη -απ’ τον ίδιο- προκοπή και ευημερία. Ακολούθως εμφανίστηκε ο Σαμαράς, δηλώνοντας προεκλογικά απ’ το Ζάππειο ότι θα έσχιζε το Μνημόνιο -φύλλο φύλλο, μέχρι να το κάνει φτερό- όταν θα έπαιρνε την εξουσία, ξεχνώντας πως οι φίλοι δανειστές μας του ζητούσαν 4,5% πλεόνασμα -μόνο για το καλό μας-, ενώ οι συντάξεις και οι άλλες παροχές είχαν εξαϋλωθεί. Ενδιάμεσα πέρασαν και κάποιοι υπηρεσιακοί πρωθυπουργοί, δικαστές και τεχνοκράτες, για να εμφανιστεί ένας πρώην επαναστάτης και αριστερός, ο Αλέξης, που δεν περιορίστηκε στο σκίσιμο των Μνημονίων, γιατί θα του έπαιρνε παραπάνω χρόνο, ο οποίος, θέλοντας να τα τελειώσει (Μνημόνια) μία και καλή, υποσχέθηκε ότι την επομένη της εκλογής του θα τα καταργήσει με έναν και μόνο νόμο.

Τελικώς στη διαπραγμάτευση ατύχησε και έκτοτε ήρθαν νέα μέτρα και Μνημόνια. Βέβαια, αφού συμφώνησε σε όλα με τους δανειστές -όχι ως προσκυνημένος-, κατάφερε στο τέλος να τους πείσει ότι τον Αύγουστο θα ‘χουμε βγει στις αγορές, ενώ ο ίδιος προβληματίζεται εάν η εξαΰλωση θα είναι συντεταγμένη ή καθαρή. Ο οπαδός του Che και του Φιντέλ, τώρα που απεβίωσε και ο τελευταίος, ψάχνοντας συνεχώς για πρότυπα, τοποθέτησε στο βάθος της ψυχής του -για αναπλήρωση του κενού τους- την καγκελάριο Μέρκελ, αυτήν που κάποτε έδιωχνε -στη φαντασία του φυσικά- με βιαιότητα.

Ο Πάνος, ο συγκυβερνήτης, ομιλεί για ομηρία των ελλήνων αξιωματικών απ’ τη γείτονα Τουρκία, βρίσκεται σε διάσταση απόψεων με το Μαξίμου, ενώ ξαναθυμάται ότι η Μακεδονία είναι μία, και αυτή ελληνική.

Τέλος, ο Κυριάκος υποστηρίζει ότι θα γίνει ο καλύτερος πρωθυπουργός, μιας και πιστεύει ότι το πολιτικό του πρόγραμμα είναι ίδιο με αυτό των δανειστών, δηλαδή, νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, περικοπή -όλων- των κοινωνικών δαπανών και απολύσεις. Ο «φίλος» Ερντογάν, αφού νομίζει ότι πέρασε επιτυχώς απ’ το Αφρίν, συνεχίζει στην ανεύρεση -στη γύρω περιοχή- υποθαλάσσιων κοιτασμάτων (ενεργειακών), ψάχνοντας τον πιο μπόσικο για να επιτεθεί, ενώ ο Ιβάν απ’ τη Θεσσαλονίκη, αφού πίστεψε σε έωλες υποσχέσεις (ίσως να του δόθηκε και πάτημα), νομίζοντας ότι η πόλη του ανήκει, φορώντας «περικεφαλαία», είπε να μοιάσει στον Καραϊσκάκη.

Μέγιστε Θοδωρή, σπουδαίε στρατηγέ του ’21, εσύ ανάστησες οτιδήποτε πίστευες ελληνικό, προτάσσοντας «τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους», ενώ εμείς οι «σύγχρονοι» συμπατριώτες σου, καταντήσαμε υποταγμένοι και «Νενέκοι» των δανειστών!

Ανένδοτος