Η λύση
Γράφει ο
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, βυθισμένη στο τέλμα της παρακμής, εν μέσω της εξουθενώσεως των πολιτών, λόγω «ευρωπαϊκής πορείας», και μεγίστων εθνικών κινδύνων από τυχοδιωκτική τακτική με Τουρκία και Σκόπια, βαδίζει σταθερά στο τέρμα της πορείας της. Η πτώση της, όμως, θα επέλθει με πάταγο, μέσα στη διάλυση της κοινωνίας και –φοβούμαι– εν μέσω εθνικών περιπετειών. Όλα αυτά τα δεινά επέρχονται όταν ο πολιτικός κόσμος αποδεικνύεται ανεπαρκής. Ο λαός έχει πικρή εμπειρία και δεν πιστεύει πλέον στις διακηρύξεις των κομμάτων. Η μεταπολιτευτική Ιστορία τον εδίδαξε ότι τα προγράμματά τους γίνονται για να σαγηνεύσουν τους ψηφοφόρους και όχι για να εφαρμοσθούν. Ρέπουν όλα τα κόμματα στη δημαγωγική γοητεία. Τα ηγετικά τους κλιμάκια περιβάλλονται, κατά κανόνα, από κόλακες, αριβίστες και συμφεροντολόγους.
Μπορεί αυτά να συμβαίνουν και αλλού, αλλά στην Ελλάδα έγιναν κανόνας. Για τον λόγο αυτό, ισχυρά κόμματα, κατεχόμενα από το πάθος της εξουσίας, χάνουν την επαφή με το δημόσιο αίσθημα και περιέρχονται βαθμιαίως σε λαϊκή απομόνωση. Αυταπατώνται και καταρρέουν. Η αποτυχία ενός κόμματος, ασφαλώς, επιφέρει δεινά. Όταν, όμως, περιέρχεται σε ανυποληψία το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου, τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Τα κόμματα σήμερα δεν βλέπουν πέρα από το προσωπικό τους συμφέρον. Φουντώνουν τις φλόγες του μίσους. Εξυπηρετούν το παιχνίδι των Τούρκων, εξασθενίζοντας την Ελλάδα με εσωτερική ένταση. Επαυξάνουν την εξαθλίωση των πολιτών λόγω ευρωδουλείας και κλείνουν τα αυτιά τους στις φωνές απογνώσεως. Τα παραισθησιογόνα της ευρωπαϊκής προπαγάνδας μάς έχουν προκαλέσει παράλυση.
Η Ελλάς σπάνια αντιμετώπισε κατάσταση τόσο δύσκολη και αδιέξοδη όσο η σημερινή. Η πατρίδα μας κάθεται επάνω σε ένα ηφαίστειο κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων. Και το ηφαίστειο είναι εν ενεργεία. Η πορεία του έθνους μας είναι ναρκοθετημένη. Και ποτέ το μέλλον δεν ήταν τόσο αβέβαιο όσο τώρα. Η προοπτική δεν αποκλείει και την πλέον επικίνδυνη έκπληξη. Δεν έπραξε και δεν πράττει η κυβέρνηση (αλλά και τα άλλα κόμματα) το χρέος της έναντι του λαού. Σε κοινωνικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο, δεν του λέγει την αλήθεια. Του αποκρύπτει τα πραγματικά δεδομένα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι προκλήσεις από Τουρκία και Σκόπια θέτουν σε κίνδυνο την εθνική μας υπόσταση.
Θα επικεντρώσουμε το άρθρο μας στον εξ Ανατολών κίνδυνο. Ο σατράπης της Άγκυρας, βάρβαρος και πονηρός, επιδιώκει να εκβιάσει και να ταπεινώσει τη χώρα μας. Πρώτο ολέθριο δικό μας λάθος είναι ότι ανοίξαμε απερίσκεπτα τα σύνορά μας, επιτρέποντας σε διαφόρους μετανάστες – πρόσφυγες και άλλους τυχάρπαστους και ύποπτους να καταφθάνουν εδώ με καραβάνια για άσυλο. Πρόκειται για πληγή ανεπούλωτη, που προκάλεσε τεράστια ζημιά, κυρίως στα νησιά μας. Σε διαφορετική περίπτωση, οι οκτώ Τούρκοι θα προτιμούσαν να καταφύγουν στη Βουλγαρία ή στη Ρουμανία. Τώρα η κυβέρνηση (αλλά δυστυχώς και η χώρα μας) έχει μπλεχτεί άσχημα. Ο Τσίπρας φέρεται να έδωσε επιπόλαια υποσχέσεις στον Ερντογάν, τις οποίες αθέτησε. Εν συνεχεία, ο πρωθυπουργός διέπραξε απανωτά λάθη. Η πρόσκληση στον τούρκο Πρόεδρο απετέλεσε ολέθριο σφάλμα. Εκείνος έδωσε παράσταση κυριάρχου εδώ και περισσότερο στη Θράκη. Η κυβέρνηση εμφανίστηκε ότι σερνόταν πίσω του.
Σκοπίμως ο Σουλτάνος διέταξε να χτυπήσουν το ελληνικό πλοίο. Εάν το εβούλιαζαν, θα αιχμαλώτιζαν το πλήρωμα και θα έλεγαν ότι συνέλαβαν τους ναυτικούς μας σε… τουρκικά χωρικά ύδατα. Επόμενη κίνηση ήταν να στήσει η μυστική υπηρεσία των γειτόνων, η ΜΙΤ, ενέδρα σε ΕΛΛΗΝΙΚΟ έδαφος και να απαγάγει τους δύο στρατιωτικούς μας, τους οποίους κρατά ομήρους προκειμένου να μας εκβιάσει να παραδώσουμε τους οκτώ δικούς τους. Πανικόβλητος, ο Τσίπρας προσπάθησε να υποβαθμίσει το θέμα.
Το εχαρακτήρισε επιπόλαια… «σύνηθες φαινόμενο»! Αντιθέτως, πρόκειται για θρασυτάτη πρόκληση πρώτου μεγέθους και καμία συνέπεια δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Αλλά διαχρονικά από το 1952 μέχρι σήμερα, το ΝΑΤΟ ουδέποτε μας υπεστήριξε. Πάντοτε έπαιρνε το μέρος της Τουρκίας. Όταν έγινε η βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο (πρόσφατα ο Ερντογάν την εχαρακτήρισε… «ειρηνευτική επιχείρηση»), το Συμβούλιο των Μονίμων Εκπροσώπων των χωρών του ΝΑΤΟ συνήλθε στις Βρυξέλλες στις 20 Ιουλίου 1974, αλλά απέφυγε να πάρει ουσιαστικά θέση, ενισχύοντας εμμέσως την Άγκυρα. Όταν στις 30 Ιουλίου του ιδίου έτους η Ελλάδα εζήτησε να συνέλθει εκτάκτως το Συμβούλιο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, ο γενικός γραμματέας της «Συμμαχίας», ο περιβόητος Λουνς, μας απήντησε ότι αυτό δεν μπορούσε να συμβεί επειδή θα έφευγε για… διακοπές!
Τώρα, ο διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, ο οποίος ηρωτήθη εάν θα παρέμβει για την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών μας, απήντησε αδιάφορα ότι «αυτό είναι θέμα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος»! Εάν είχαμε πρωθυπουργό έναν ΗΓΕΤΗ, θα όφειλε να δηλώσει απερίφραστα στο επιτελείο των Νατοϊκών ότι, αφού αυτή η «συμμαχία» δεν είναι σε θέση ή δεν θέλει να εξασφαλίσει την ισότιμη, δικαία διευθέτηση των διαφορών δύο μελών της και λειτουργεί μονίμως υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας, η Ελλάς δεν έχει κανέναν λόγο να παραμένει σε μια τέτοια «Συμμαχία» και αποχωρεί.
Τον καιρό της κυπριακής τραγωδίας, ο αείμνηστος Δημήτρης Ψαθάς, σε ένα χρονογράφημά του, σχολίαζε τη Νατοϊκή θέση που είχε διατυπωθεί με αυτά τα λόγια: «Τα θέματα της διαμάχης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας είναι ασφαλώς πολύ λιγότερο σημαντικά από τα κοινά στρατηγικά μας ενδιαφέροντα, τα οποία μπορούν μόνον να εξασφαλισθούν διά μέσου μιας συνεχούς και δραστήριας συμμετοχής στη Συμμαχία…». Και ο Ψαθάς προσέθετε: «Μεταφραζόμενα ταύτα εις την απλοελληνική, σημαίνουν: Αν οι Τούρκοι σάς κατέσφαξαν στην Κύπρο, δεν έχει καμία σημασία. Αν σας ζητούν ακόμα και τώρα εξευτελιστικές παραχωρήσεις, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει να βρίσκεσθε μέσα στο ΝΑΤΟ και να πολεμάτε μαζί με τους Τούρκους εναντίον των Ρώσων για τα αμερικανικά συμφέροντα»!
Διαπιστώνουμε ακόμα μία φορά ότι η Νατοϊκή νοοτροπία παραμένει αναλλοίωτη μέσα στον χρόνο. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Έχουμε, όμως, και τη μαντάμ Μέρκελ, η οποία, παρότι η Τουρκία δεν είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ενίσχυσε με επιπλέον τρία δισεκατομμύρια ευρώ! Κατόπιν αυτού, βέβαια, ο Ερντογάν απελευθέρωσε τον γερμανό δημοσιογράφο που κρατούσε στις φυλακές. Εμείς όμως, λυσσασμένοι «ευρωπαϊστές» (ή ευρώδουλοι), απολαμβάνουμε τα… «αγαθά» της «ευρωπαϊκής προοπτικής» των ξένων τραπεζιτών, οι οποίοι αξιώνουν την πλήρη φτωχοποίηση των Ελλήνων και το ξεπούλημα της πατρίδας μας. Κι από πάνω, η καγκελάριος του Δ’ Ράιχ θεωρεί ευρωπαϊκή πολιτική το να ρημάζει κυριολεκτικά την Ελλάδα και να χρυσοπληρώνει την Τουρκία.
Ενθουσιασμένος ο σουλτάνος Ερντογάν που βλέπει να αποδίδει η τακτική του, σε μια παράκρουση φρενών, απειλεί ακόμα και την Αμερική με τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο! Κρατά στα μπουντρούμια τον αμερικανό πάστορα ως… «κατάσκοπο» και εκβιάζει τον Τραμπ για να του παραδώσει τον Γκιουλέν. Ο ίδιος εκβιασμός ασκείται και προς εμάς. Όσο δεν του παραδίνουμε τους οκτώ «πραξικοπηματίες», θα κρατά στα «λευκά κελιά» τα δύο παιδιά μας.
Ο Τσίπρας βρίσκεται παγιδευμένος σε ένα διπλωματικό κουβάρι, που θα τον πνίξει. Εξαιτίας των δικών του κακών χειρισμών και του τυχοδιωκτισμού του, αντιμετωπίζει δίλημμα τραγικό. Το τρίτο «όχι» για την έκδοση των οκτώ από την Ελληνική Δικαιοσύνη θα διαιωνίσει την ομηρία των δύο στρατιωτικών μας. Το κύμα της λαϊκής οργής θα φουντώνει. Εάν παρέδιδε τους οκτώ, πάλι ο πρωθυπουργός θα αντιμετώπιζε κατακραυγή. Ο Τσίπρας έφερε τη χώρα σε πρωτοφανή τραγικά αδιέξοδα. Με μια συγκυβέρνηση που έχει απολέσει πλέον τη συνοχή της, με ένα υπουργείο Άμυνας διχασμένο, η κατάσταση διαρκώς θα χειροτερεύει.
Ο αμερικανός πρεσβευτής Πάιατ ήταν αποκαλυπτικός για τα επόμενα βήματα Ελλάδος – Τουρκίας: «Φοβούμαι αθέλητα περιστατικά». Θεωρείται σίγουρο ότι ο Ερντογάν σύντομα θα προχωρήσει σε νέα πρόκληση. Εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα έχει προσβληθεί από γάγγραινα. Το κακό καλπάζει ακάθεκτο. Αποτυχία σε όλους τους τομείς. Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου απετελματώθησαν. Ούτε η Νέα Δημοκρατία αποτελεί λύση. Ο Τσίπρας οφείλει να παραιτηθεί και να σχηματιστεί μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», με πρωθυπουργό προσωπικότητα έξω από τα υπάρχοντα κόμματα. Και ο άνθρωπος αυτός πρέπει να πλαισιωθεί από έμπειρους διπλωμάτες και στρατιωτικούς.
Καιρός για χάσιμο δεν υπάρχει. Ούτε υφίστανται περιθώρια για ερασιτεχνικούς πειραματισμούς χρεοκοπημένων κομμάτων και κομματιδίων. Εάν ο Αλέξης απορρίψει την παραίνεσή μας, θα είναι ο πρώτος που θα κληθεί να απολογηθεί για τα δεινά που διαγράφονται έντονα στον διπλωματικό ορίζοντα. Αλλά τότε το κακό θα ισοδυναμεί με εθνική συμφορά. Και δεν θα αποβεί σε βάρος μόνο της κυβέρνησης αλλά και της χώρας. Κι αυτό κανείς δεν πρόκειται να του το συγχωρήσει.