Έχει χάσει η κοινωνία το κουράγιο να αλλάξει ό,τι τη βούλιαξε…
Της
ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΡΑΚΛΙΟΥΜΗ
Πολιτικής Αναλύτριας – RASS
Τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις
-Η σχέση πολίτη – πολιτικού αναζητά επαναπροσδιορισμό
Τα τελευταία χρόνια, πολλές φορές όχι άδικα, έχει ασκηθεί κριτική στις δημοσκοπήσεις. Παρ’ όλα αυτά, οι δημοσκοπήσεις αποτελούν βασικό εργαλείο κατανόησης της πολιτικής πραγματικότητας από τη σκοπιά της κοινής γνώμης και του μέσου πολίτη.
Τελευταία μάλιστα, με δεδομένη και την κατάρρευση των κομμάτων που παλαιότερα λειτουργούσαν ως υποδοχείς του προβληματισμού των πολιτών, δρουν εκτονωτικά για τον πολίτη, καθώς είναι η μοναδική δυνατότητα έκφρασής τους μετά τα social media.
Η σημερινή κατάσταση, σε αδρές γραμμές, μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: Οι πολίτες είναι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση σε επίπεδο καθημερινότητας, γεγονός που παραπέμπει ευθέως στην ικανότητα αποτελεσματικής διακυβέρνησης, έχουν χάσει την ελπίδα αλλά δεν επιδιώκουν άμεσα αλλαγή, καθώς δεν ζητούν εκλογές. Ως ψηφοφόροι εκφράζουν ισχνή κομματική ταύτιση (ιδιαιτέρως οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ) και η χαμηλή αυτή συσπείρωση αναλύεται σε αναποφασιστικότητα και πρόθεση αποχής από την κάλπη.
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα παραπέμπει σε μια κοινωνία απαθή, κουρασμένη, χωρίς διάθεση για ανατροπές. Μια κοινωνία που της λείπει το κουράγιο να αλλάξει ό,τι τη βούλιαξε. Παρόλο που οι πολίτες αποδίδουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα στη διακυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν φαίνεται να βλέπουν εναλλακτική στον ορίζοντα. Όσοι υιοθέτησαν, πίστεψαν και ενέκριναν με την ψήφο τους τη ρητορική ανάκτησης της εθνικής υπερηφάνειας μέσα από σαρωτικές διαπραγματεύσεις και τολμηρές πολιτικές που θα ταρακουνούσαν την Ευρώπη ένιωσαν την πρώτη διάψευση με την αναστροφή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του 2015 και πλέον, εκτός από την οικονομική στενωπό που διέρχονται, πληγώνονται περισσότερο από τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα, που έρχονται να συμπιέσουν ακόμη περισσότερο την εθνική αυτοπεποίθηση.
Σήμερα η σχέση πολίτη – πολιτικής, που κλονίστηκε στην εποχή του Μνημονίου, αναζητά επαναπροσδιορισμό. Αυτήν τη σχέση δεν φαίνεται να μπορούν οι σημερινοί πολιτικοί να την αλλάξουν.
Η κυβέρνηση είναι πιεσμένη αλλά και η αντιπολίτευση φαίνεται να έρχεται ως μοιραία εναλλακτική και όχι ως η βέλτιστη λύση.
Η σημερινή δημοσκοπική εικόνα προδιαγράφει εκλογική νίκη της ΝΔ, αυξημένα ποσοστά για το Κίνημα Αλλαγής και δυσκολίες για κάποια μικρά κόμματα να διαβούν το κατώφλι του Κοινοβουλίου. Σημαντική παράμετρος θα είναι το πολιτικό κλίμα που θα διαμορφωθεί την προεκλογική περίοδο. Αν οι εκλογές διεξαχθούν σε συνθήκες πολιτικής πόλωσης θα πιεστούν τα μικρά κόμματα και η μάχη θα εξελιχθεί μεταξύ των δύο. Η συμπίεση των μικρών κομμάτων μπορεί υπό συνθήκες να ευνοήσει ακόμη και αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος. Ο εκλογικός νόμος ευνοεί τον πρώτο με το bonus των 50 εδρών και με τη μείωση του ποσοστού της αυτοδυναμίας ανάλογα με το άθροισμα των εκτός Βουλής κομμάτων.
Για παράδειγμα στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2012 το άθροισμα των εκτός Βουλής κομμάτων ήταν 19,02% και η αυτοδυναμία ήταν εφικτή για το πρώτο κόμμα με μόλις 32,8%.
Όμως η πολιτική είναι μια δυναμική διαδικασία, που καμία δημοσκόπηση δεν μπορεί να προεξοφλήσει.
Ως τώρα πάντως δεν υπήρξε κυβέρνηση και πρωθυπουργός στην Ελλάδα μεταπολιτευτικά που κατάφερε να αναστρέψει τη φθορά. Πρόκληση για τον κ. Αλ. Τσίπρα να αποτελέσει την εξαίρεση!