Δημοκρατία – Ποια Δημοκρατία;

Του
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΛΟΥΣΗ
πρ. Πρύτανη ΔΠΘ

Μοιάζει με κακόγουστο αστείο η συνεχής, πομπώδης και ηχηρή επίκληση της δημοκρατίας. Ο λόγος είναι διότι στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται μόνον το όνομα της δημοκρατίας αλλά στην ουσία δεν υπάρχει.

Πραγματική δημοκρατία, έτσι όπως αρχικά τιμήθηκε, ήταν όταν οι αποφάσεις παίρνονταν από τον λαό απευθείας. Αυτό σήμερα δεν μπορεί να γίνει για πρακτικούς λόγους. Εφευρέθηκε η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπου ομάδες πληθυσμών (κυρίως κατά γεωγραφική περιοχή) επιλέγουν εκπροσώπους τους κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Είναι ήδη μια απόκλιση από την έννοια της πραγματικής δημοκρατίας. Η δεύτερη μεγάλη απόκλιση είναι το ότι οι εκπρόσωποι εκλέγονται μεταξύ επιλεγμένων κεντρικά. Σωστό θα ήταν μια τοπική λίστα με δυνατότητα αυτοανακήρυξης του κάθε υποψηφίου και να ψηφίζονται ανάλογα με την εκτίμηση της τοπικής κοινωνίας για την αξιοπιστία και ποιότητα του καθενός υποψηφίου.

Φυσικά ούτε συζήτηση για κάτι τέτοιο. Είναι τελείως ανεξέλεγκτο και κατά συνέπεια ανεπιθύμητο κεντρικά.

Έτσι διαμορφώθηκαν τα κόμματα με κάποια υποτιθέμενη ιδεολογική βάση, τα οποία ως σχηματισμός και με κάποιο ανακινούμενο κάθε φορά διαφημιστικό (που το ονομάζουν πρόγραμμα διακυβέρνησης), αναγορεύουν δικούς τους υποτακτικούς κατά τόπους ως υποψήφιους και ζητούν να εκλεγούν. Προϋπόθεση: ότι θα στηρίξουν το πρόγραμμα-διαφήμιση.

Εδώ έρχεται η μεγάλη απόκλιση από τη δημοκρατία.

Ψηφίζεται και εκλέγεται τοπικά ο κάθε υποδεικνυόμενος να εκπροσωπήσει τους ψηφοφόρους του. Αναγορεύεται ως «Εθνοπατέρας» ή «Εθνομητέρα» και αρχίζει να ψηφίζει και να νομοθετεί τελείως αντίθετα με την προϋπόθεση που εζήτησε το δικαίωμα να είναι εκπρόσωπος των ψηφοφόρων του. Δηλαδή τους έχει εξαπατήσει… Αν δεν κάνω λάθος ο Π.Κ. για την απάτη προβλέπει διάφορες διαβαθμίσεις και τιμωρίες. Στη σημερινή μορφή δημοκρατίας οι απατεώνες τιμούνται. Δεν τιμωρούνται. Μετασχηματίζοντας την απάτη σε αυταπάτη. Είναι λοιπόν δημοκρατία αυτή;
Θα έπρεπε κάθε απόκλιση από τα υπεσχημένα να τιμωρείται ως απάτη με συνταγματική επιταγή ή κατ’ ελάχιστο με αυτόματη έκπτωση του όποιου αξιώματος έχουν καταλάβει λόγω της εκλογής.

Όσο για το κόμμα που κάνει την «κωλοτούμπα» εάν ευρίσκεται στην εξουσία θα πρέπει να παύεται αμέσως από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να χάνει τα πολιτικά του δικαιώματα ως αναξιόπιστο. Κι αυτό μοιάζει με αστείο. Δεν γίνεται γιατί αφού δεν υπάρχει Δημοκρατία πως θα υπάρχει Πρόεδρος; Όμως πάντα κάποιος φοράει αυτό το ένδυμα. Τι είναι; Ας το βρει ο ίδιος. Το σίγουρο είναι ότι είναι μια υψηλόμισθη παρουσία στο σύστημα που επιμένουν να αποκαλούν δημοκρατία.

Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε αυτό το σύστημα ευδοκιμούν διάφορα «λουλούδια». Μακροχρόνια άνεργοι (κυρίως αφισοκολλητές), μειωμένης αξιοπρέπειας οσφυοκά­μπτες ή και γλείφτες αλλά σε κάθε περίπτωση «μεγαλοστελέχη» κομματικά (τι τίτλος και αυτός). Είναι το κλίμα που απομακρύνει πολλούς ικανούς και αξιόπιστους και όσοι καταφέρουν να μείνουν δεν παύουν να δείχνουν πολύ συχνά την δυσφορία τους για το περιβάλλον που αναγκάζονται να λειτουργήσουν.

Αν υπήρχε βέβαια δημοκρατία θα έπρεπε να υπάρχει και ο θεσμός του «εξοστρακισμού». Της αποπομπής-εξορίας των κοινωνικά ανεπιθύμητων. Αυτό βέβαια έχει αντικατασταθεί από την έννοια της «αποδοκιμασίας» κατά την εκάστοτε εκλογική αναμέτρηση και παρ’ όλον ότι αποδοκιμάζονται δεν πτοούνται, δεν ντρέπονται, απλώς γίνονται αντιπολίτευση και επιδιώκουν πολλάκις και χωρίς μετασχηματισμό ή αλλαγή των «αποδοκιμασμένων» την ανακατάληψη της εξουσίας για να κάνουν τα ίδια και χειρότερα με άλλο τρόπο.

Απίστευτη δημοκρατία. Εμείς την κάναμε.

Τι πτώση!