Ο Προκόπης Παυλόπουλος αποτελεί εγγύηση για την κοινωνική και πολιτική ομαλότητα
Του
ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ
Δικηγόρου στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας
και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου
και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU)
Την προπερασμένη Κυριακή της Ορθοδοξίας (25/2/2018), που αποτελεί σημαντικότατη εορτή για κάθε ορθόδοξο πιστό, η Εκκλησία της Ελλάδος τίμησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο με την ύψιστη τιμή της απονομής του Μεγαλόσταυρου του Αποστόλου Παύλου. Η διάκριση αυτή ήταν και είναι δίκαιη. Άλλωστε και στα ακαδημαϊκά κείμενά του ο Προκόπης Παυλόπουλος και στη συνέχεια ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας λειτουργεί με σεβασμό στην ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και στους λειτουργούς των γνωστών θρησκειών, ενώ παραλλήλως δηλώνει την προσήλωσή του στην επικρατούσα θρησκεία της Ελλάδας, δηλαδή στη θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Είναι κοινός τόπος ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος ως ακαδημαϊκός δάσκαλος και παλαιότερα ως εν ενεργεία πολιτικός αλλά και στην παρούσα συγκυρία ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας πάντοτε ορθοτομεί τον νομικό και πολιτικό λόγο για τη σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, εντός του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού των Αθηνών, στην αντιφώνησή του για την αποδοχή της τιμητικής διάκρισης που του απένειμε η Εκκλησία της Ελλάδος, αναφέρθηκε μεταξύ των άλλων και με τα εξής:
«Αποδέχομαι την ύψιστη αυτή διάκριση εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος, ομολογώντας ευθέως ότι γνωρίζω εκ προοιμίου πως η ως άνω διάκριση δεν αφορά το πρόσωπό μου, αλλά τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο οποίος έχει, κατά τον όρκο του, ως πρώτιστο καθήκον την τήρηση του Συντάγματος, ιδίως δε την τήρηση των διατάξεων που ορίζουν ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος. Επομένως και θεματοφύλακας των αρμονικών, πάντα στο πλαίσιο του Συντάγματος, σχέσεων μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας».
Κατά το μέρος που το παρόν κείμενο αναφέρεται στην προαναφερόμενη αντιφώνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, επιβάλλεται επιγραμματικώς να τεθούν υπ’ όψιν τα εξής:
Οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, που άπτονται της λειτουργίας του πολιτεύματος, αφορούν σειρά πράξεων οι οποίες διαστέλλονται (και διακρίνονται) έναντι των τριών συντεταγμένων διακεκριμένων λειτουργιών, δηλαδή έναντι της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής. Οι αποκλειστικές αυτές αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτελούν ιδιαίτερη κατηγορία και αφορούν τη λειτουργία του πολιτεύματος.
Έχουν δε καθιερωθεί να αποκαλούνται ρυθμιστικές αρμοδιότητες. Αξιοσημείωτο ενταύθα είναι ότι οι ρυθμιστικές αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας ανάγονται ενδεικτικώς: α) Στην ανάθεση διερευνητικής εντολής, ώστε να διακριβωθεί η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης που να απολαύει της εμπιστοσύνης της Βουλής (βλ. άρθρο 37 παρ. 2, 3 και 4 του Συντάγματος). β) Στον διορισμό του πρωθυπουργού και των υπουργών και υφυπουργών (βλ. άρθρο 37 παρ. 1 του Συντάγματος). γ) Στην απαλλαγή της κυβέρνησης από τα καθήκοντά της, εάν αυτή παραιτηθεί ή απολέσει την εμπιστοσύνη της Βουλής (βλ. άρθρο 38 παρ. 1 του Συντάγματος).
Η προαναφερόμενη τοποθέτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας εισάγει την παραδεκτή άποψη ότι ο ρυθμιστής του πολιτεύματος είναι ο θεματοφύλακας των αρμονικών σχέσεων, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, αναφορικώς με τη σχέση Εκκλησίας και Πολιτείας και ως εκ τούτου οι ρυθμιστικές αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας αποσκοπούν γενικότερα στην εναρμόνιση των συνταγματικών διατάξεων με την ομαλή συμβίωση στην κοινωνία.
Η σημαντική αυτή τοποθέτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας πράγματι αναγορεύει τον θεσμό ως την υπέρτατη εγγύηση του ομαλού πολιτικού και εν γένει κοινωνικού βίου και τον καθιστά τον θεμελιώδη θεματοφύλακα του Συντάγματος για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος.
Με τούτα τα δεδομένα, η παρουσία του Προκόπη Παυλόπουλου στο ύπατο αξίωμα της Πολιτείας πράγματι αφορά εγγύηση ως προς την κοινωνική και πολιτική ομαλότητα καθώς και σημείο αναφοράς για την υπεράσπιση των εθνικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και του έθνους!