Στο ραγδαία μεταβαλλόμενο τοπίο της διατροφής και της Γεωργίας αναφέρθηκαν οι ομιλητές του πάνελ “The changing Landscape of Food & Agriculture” με συντονιστή τον κ. Ανδρέα Ζαμπούκα κατά την τρίτη ημέρα του 3ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών.
Ο κ. Γιάννης Δούκας Αναλυτής και συγγραφέας στο Δίκτυο παρουσίασε τη συγκριτική μελέτη των μοντέλων αγροτικής ανάπτυξης τριών χωρών, Ισραήλ, Ολλανδίας και Ελλάδας. Αφετηρία της μελέτης, όπως σημείωσε ο κ. Δούκας, ήταν η παρατήρηση ότι κράτη με σχεδόν το μισό μέγεθος της Ελλάδας έχουν σημαντικά επιτεύγματα να επιδείξουν στο χώρο της Γεωργίας και της Αγροτικής Ανάπτυξης.Το Ισραήλ κατάφερε μέσω της τεχνολογίας αιχμής, σχετική με την χρήση του νερού, να πραγματοποιεί μέχρι και εξαγωγές αγροτικών προϊόντων ενώ η Ολλανδία, μια μικρή και πυκνοκατοικημένη χώρα να αποτελεί το δεύτερο εξαγωγέα αγροτικών προϊόντων στην ΕΕ.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, όπως είπε, η ανάπτυξη του τομέα έχει να κάνει με τη συνεργασία και την πολιτική βούληση για να ξεπεραστούν οι διαχρονικές αγκυλώσεις, να αξιοποιηθούν επιτέλους οι πόροι της ΕΕ και να ξεπεραστούν οι παθογένειες του παρελθόντος.
Η εμπειρία του Ισραήλ μπορεί να βοηθήσει και την Ελλάδα ανέφερε από πλευράς του ο κ. Ayal Kimhi καθηγητής στο τμήμα γεωργίας ο Hebrew University στο Ισραήλ.
Όπως εξήγησε, η αγροτική ανάπτυξη του Ισραήλ τα τελευταία χρόνια κινείται ανοδικά, κυρίως χάρη στην τεχνολογική πρόοδο. Τα μυστικά πίσω από την αγροτική ανάπτυξη της χώρας οφείλεται αρχικά στην ανάγκη έρευνας και ανάπτυξης -οι περισσότερες περιοχές είναι άνυδρες και έπρεπε να δημιουργήσουν υδάτινες υποδομές, εγκαταστάσεις επεξεργασίας και αρδευτικά έργα – και στις ανθρώπινες ικανότητες των αγροτών της περιοχής. Εξίσου σημαντικές ήταν και οι συνεργασίες και τα δίκτυα συνεταιρισμών που δημιουργήθηκαν με την υποστήριξη και του κράτους.
Τους τρόπους με τους οποίους κατάφεραν να αναπτυχθούν στον τομέα της Γεωργίας στην Ολλανδία αναφέρθηκε και ο κ. Aldrik Gierveld γενικός διευθυντής του τμήματος Γεωργίας και Φύσης του υπουργείου Γεωργίας της Ολλανδίας. Ο κ. Gierveld στάθηκε στην εμπιστοσύνη και στη διασύνδεση που υπάρχει μεταξύ αγροτών πανεπιστημίων κυβέρνησης κι επιχειρήσεων, στη διαχείριση των υδάτων που επιτεύχθη μετά από έρευνα και στις αγορές της χώρας που υπήρξαν πάντα ανοιχτές. Αυτό, βοήθησε στη δημιουργία καινοτομίας. Επιπλέον τόνισε ότι θα πρέπει να βρούμε νέους τρόπους παραγωγής με έναν πιο βιώσιμο τρόπο.
Στα ευρήματα της μελέτης και στις ανεκμετάλλευτες δυνατότητες της Ελλάδας αναφέρθηκε από πλευράς του ο κ. Θανάσης Τσαφτάρης, πρώην υπουργός Γεωργίας της Ελλάδας. Όπως είπε, παρατηρεί κανείς ότι και στις δύο χώρες που κατάφεραν να θριαμβεύσουν, δεδομένων των γεωκλιματικών συνθηκών τους στη γεωργία, δόθηκε μεγάλη έμφαση στην καινοτομία σε αντίθεση με την Ελλάδα. Ωστόσο, τόνισε ότι η περίπτωση της Ελλάδας είναι πιο σύνθετη γιατί το εύφορο έδαφός της της δίνει τη δυνατότητα να παράγει τα πάντα γι΄αυτό και είναι δυσκολότερο να εφαρμόσει μια πιο στοχευμένη πολιτική. Παράλληλα τόνισε και ο ίδιος πως για το μέλλον θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα στην βιώσιμη καλλιέργεια και να περιοριστεί η χρήση των λιπασμάτων.
Επαναστατικό χαρακτήρισε τον τομέα της Γεωργίας, ειδικά καθώς βαδίζουμε στην 4η βιομηχανική επανάσταση, η Άννα Διαμαντοπούλου, πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση τονίζοντας ότι δε μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι από την προσφορά του αγροτικού τομέα στην οικονομία της χώρας μας.
«Είναι ουσιαστικό κι αναγκαίο να δούμε τις εξελίξεις και τα παραδείγματα άλλων χωρών και να αντιδράσουμε, να οργανωθούν cluster με το Ισραήλ και την Ολλανδία και να ενσωματώσουμε την τεχνολογία που χρησιμοποιούν και μπορούμε κι εμείς να εκμεταλλευτούμε» ανέφερε χαρακτηριστικά και υπογράμμισε ότι χρειάζεται αναπτυξιακό σχέδιο και στον αγροτικό τομέα το οποίο θα πρέπει να βασίζεται στη συνεργασία πολλών φορέων.
Στον επανασχεδιασμό της εθνικής στρατηγικής για τον αγροτικό τομέα αναφέρθηκε από πλευράς του και ο κ. Νίκος Ευθυμιάδης επίτιμος πρόεδρος της Ένωσης Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, επισημαίνοντας ότι είναι ωφέλιμη η σύγκριση Ελλάδας Ισραήλ και Ολλανδίας. Ο σχεδιασμός αυτός, όπως εξήγησε, θα πρέπει να περιλαμβάνει και την έννοια την μεταποίησης αλλά και το τι πρέπει να καλλιεργήσουμε, γιατί, πώς, με ποιόν τρόπο, ακόμα και το σε ποιόν θα το διαθέσουμε αλλά και με τι τιμή.
Στις δυσκολίες και τα προβλήματα της παραγωγικότητας, αναφέρθηκε από πλευράς της η κα Δέσποινα Αργυρίου, νέα οινοποιός της οινοποιητικής μονάδας των Δελφών Argyriou Winery, με ετήσια παραγωγή 200.000 φιάλες από ιδιόκτητο αμπελώνα 300 στρεμμάτων. Όπως τόνισε η κα Αργυρίου βασικό πρόβλημα είναι αυτό της ανταγωνιστικότητας, αφού το ελληνικό προϊόν καταλήγει να είναι πιο ακριβό, ειδικά μετά τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο κρασί, άρα και λιγότερο ανταγωνιστικό.
Την οπτική από την μεριά των επενδυτών του αγροτικού τομέα μετέφερε ο κ. Κωσνταντίνος Αντωνόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Olympian Greece. Όπως είπε, στην παγκοσμιοποίηση πρωταρχικός παράγοντας είναι η τιμή κι όχι η ποιότητα. Η αγροτική οικονομία είναι οικονομία σχιζοφρενής όπου συνυπάρχει ο καπιταλισμός με τον κομμουνισμό, δηλαδή τα μέσα παραγωγής ανήκουν στους αγρότες αλλά αυτοί παράγουν ανάλογα με τις ανάγκες τους οπότε είναι δύσκολο να δημιουργηθούν πολιτικές σε ευρωπαϊκό επίπεδο» όπως εξήγησε. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της Ελλάδος σύμφωνα με τον κ. Αντωνόπουλο είναι ο μικρός κλήρος, γι αυτό και πρέπει να δώσουμε βαρύτητα τόσο στους συνεταιρισμούς όσο και στην τεχνολογία.
