Ν. Βούτσης: Δεν είναι κατανοητή η συνεχής επιμονή για ύπαρξη «προληπτικής γραμμής στήριξης…
…στο όνομα μιας μικρότερης επιβάρυνσης μέσω των επιτοκίων στις αγορές.
Το παραπάνω καυστικό σχόλιο του Προέδρου της Βουλής κ. Νίκου Βούτση έγινε μιλώντας την Τετάρτη 28/02/2018 σε ανοιχτή εκδήλωση που διοργάνωσε η Οργάνωση Μελών ΣΥΡΙΖΑ Μεταξουργείου-Κεραμεικού, μεταξύ άλλων, επισήμανε τα εξής:
Όλοι οι παράγοντες και τα κόμματα θα πρέπει με μεγαλύτερη αίσθηση ευθύνης να τοποθετηθούν επί της ουσίας, με βάση εκτιμήσεις και με αναφορά στις συνέπειες κάθε επιλογής στην προτεινόμενη τυπική έξοδο της χώρας από την τρίτη συμφωνία και την επιτήρηση, τον προσεχή Αύγουστο. Δε χωράει σ’ αυτό το κρίσιμο ζήτημα καμία σκιαμαχία, πολιτική ανευθυνότητα και στείρα αντιπολιτευτική πρακτική. Και συνέχισε.
«Μ’ αυτήν την έννοια δεν είναι κατανοητή η συνεχής επιμονή για ύπαρξη «προληπτικής γραμμής στήριξης» στο όνομα μιας μικρότερης επιβάρυνσης μέσω των επιτοκίων στις αγορές. Όταν μάλιστα αυτή η επιμονή έρχεται μετά από μια θέση η οποία εξετέθη διεθνώς προ μηνών για να μην επιχειρήσει η χώρα να βγει στις αγορές σ’ αυτή τη φάση. Θέση που διαψεύσθηκε απολύτως με τους όρους της πραγματικής οικονομίας και των αγορών, στους οποίους κατά τα άλλα ομνύουν οι νεοφιλελεύθεροι οικονομικοί παράγοντες και τραπεζίτες. Εισηγούνται ένα επιπλέον πολύχρονο ενδεχομένως μνημόνιο και μια σκληρή και συνεχή επιτήρηση μέσω αξιολογήσεων;»
Γιατί θεωρούν ότι η συμφωνία που έχει γίνει για να υπάρξει το λεγόμενο μαξιλάρι – μπάφερ αποτελούν αδύναμα εργαλεία;
«Επιπροσθέτως προκαλεί κατάπληξη η θέση της Αντιπολίτευσης ότι δεν θα υπάρξει πραγματική «καθαρή» έξοδος της χώρας pπαραγνωρίζοντας την επίτευξη όλων των προϋποθέσεων του οδικού χάρτη για μια τέτοια επιλεγόμενη ως καθαρή έξοδο.»
Για την διαπραγμάτευση με την FYROM
«Δυστυχώς στις αντιφάσεις και την προτεινόμενη αμηχανία που εκδηλώνονται σε μέρος των πολιτικών ελίτ της FYROM καθώς προχωράει η διαπραγμάτευση, αντιστοιχούν κινήσεις και προϋποθέσεις που τίθενται είτε λόγω ιδεολογικών εμμονών είτε λόγω τακτικίστικων κομματικών υπολογισμών σε πολιτικές δυνάμεις της δικιάς μας πλευράς, δηλαδή της Ελλάδας. Δίνουν και παίρνουν οι υπερβολές και ανεβαίνει συνεχώς ο πήχης για τις προϋποθέσεις και απαιτήσεις μιας ενδεχόμενης συμβιβαστικής λύσης της Ελλάδας με τη FYROM.»
Πρέπει να μιλήσουν καθαρά όσοι θεωρούν ότι δεν ωφελεί τη χώρα να υπάρξει λύση σε αυτό το μείζον ζήτημα.
Οι θιασώτες της «μη λύσης» που βεβαίως δε λένε καθαρά ότι συμφωνούν με τις ομιλίες και τα ψηφίσματα που δόθηκαν από τα δύο συλλαλητήρια και τις Παμμακεδονικές οργανώσεις εξωτερικού, προτιμούν να μείνουν σε εκκρεμότητα όλες οι παραπάνω προφανείς θετικές διεργασίες για τη χώρα και την περιοχή και επίσης αναπαράγουν εν τέλει την επικίνδυνη ιδεολογία του «ανάδελφου έθνους» και όχι την ανάληψη ενός ευρύτερου ηγετικού ρόλου για σταθερότητα και συνέργεια από τη χώρα μας στην ευρύτερη περιοχή και στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις πιο ταραγμένες περιοχές του πλανήτη, έννοια που συχνά πυκνά αρέσκονται να επικαλούνται όταν δημιουργούνται επεισόδια και κίνδυνοι από τη γείτονα Τουρκία.
Για το θέμα Νovartis
«Με έκπληξη παρακολουθεί ο απλός πολίτης την ενδοδικαστική αντιπαράθεση που αναπτύσσεται στο έδαφος μιας εμφανούς προσπάθειας να αποδομηθεί ηθικά και επιστημονικά η καταρχήν δικογραφία και όσοι απολύτως αρμόδιοι την συνέταξαν για τη Νovartis. Στο βαθμό μάλιστα που όλοι γνωρίζουν ότι ήταν υποχρεωτικό να μην υπάρξει προς ώρας διασταύρωση ή αναζήτηση επιπλέον στοιχείων εφόσον είχαν προσκρούσει σε μαρτυρίες που αναφέρονταν σε πολιτικά πρόσωπα.»
Και συνεχίζει: «Λυπάμαι να πω ότι η κατανάλωση αυτής της ενέργειας θα ήταν απολύτως κατανοητή και υπερασπίσιμη εάν είχε εκδηλωθεί διαχρονικά μια ειλικρινής διάθεση απ’ όλες τις πλευρές της σεβαστής και αυτόνομης δικαστικής εξουσίας και των λειτουργών της για να εξηγηθούν οι πολύχρονες καθυστερήσεις, οι ενδεχόμενες διαχρονικές πιέσεις που ασκούνταν και οι λειτουργίες που οδηγούσαν σε ομολογημένες από όλες τις πλευρές επί της ουσίας ακυρώσεις στη μεγάλη πλειοψηφία των δικογραφιών όλα τα προηγούμενα χρόνια και παρά τις προσπάθειες που γίνονταν από μεγάλο μέρος του δικαστικού σώματος.»
Η Βουλή πολλές φορές έχει γίνει στόχος στην κοινή γνώμη για την επιστροφή ή για τη μη αξιοποίηση φακέλων δικογραφιών με αναφορές σε πολιτικά πρόσωπα και σε υποθέσεις που δικαίωςαπασχολούν την κοινή γνώμη και αναφέρονται σε θέματα διαφθοράς, διαπλοκής, απιστίας ή και υπονοιών για ξέπλυμα χρημάτων. Δε φταίει μόνο το άρθρο 86 του Συντάγματος και ο σχετικός νόμος περί ευθύνης υπουργών, αλλά υπάρχουν σοβαρές ευθύνες και στη Δικαιοσύνη για τις παραπάνω παραλείψεις που οδήγησαν και οδηγούν σε ατιμωρησία και σε πρόκληση του κοινού περί δικαίου αισθήματος.
«Το προφανές είναι και εκεί ας συμφωνήσουμε όλοι επιτέλους ότι πρέπει να ενθαρρυνθούν και να υποστηριχθούν, οι δικαστές κι οι μάρτυρες. Να δοθούν και να ισχύσουν όλες οι εγγυήσεις για τα τεκμήρια που συγκροτούν τον πυρήνα του δικαιακού μας συστήματος ως προς τους ενδεχόμενα αναφερόμενους στις δικογραφίες. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε άκυρους και πολιτικάντικους συμψηφισμούς, δεν πρέπει να γίνουν ανεκτά θολά διαμορφώμενα τοπία για επιχείρηση συγκάλυψης ή δήθεν σκευωρίας γύρω από τις μεγάλες υποθέσεις που εν προκειμένω αφορούν το σκάνδαλο του φαρμάκου, με επίκεντρο τη Novartis.»
«Εν τέλει δε νοείται κανενός είδους απόκρυψη στοιχείων και δεν επωάζεται κανένα καθεστώς ασυλίας για κανέναν αλλά ας συμφωνήσουμε όλοι ότι ενισχύεται το αναγκαίο αίσθημα ισονομίας των Ελλήνων πολιτών. Ιδιαίτερα μέσα στον κυκλώνα τεράστιων διεθνών σκανδάλων που αποκαλύπτουν τον απολύτως ανήθικο και παράνομο χαρακτήρα, που πλήθος πολυεθνικών μετέρχονται στην προσπάθειά τους να κερδίσουν μεγαλύτερα μερίδια στην αγορά.»