Το ήθος…

Γράφει ο
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Το χαρακτηριστικό που ανέβαζε στη συνείδηση του λαού τους πολιτικούς άνδρες τα παλιά χρόνια ήταν το ΗΘΟΣ. Κυρίως αυτό, κι ύστερα ο κόσμος εκτιμούσε τα άλλα προσόντα τους. Εάν ανατρέξουμε στο βάθος της Ιστορίας μας, θα βρούμε πολλά παραδείγματα πολιτικών που μπορεί να ξεκινούσαν από διάφορες ιδεολογικές όχθες, αλλά το ήθος ήταν εκείνο που τους έκανε σεβαστούς ακόμη και στους αντιπάλους τους. Τους ενδιέφερε, όταν θα έφταναν στο τέρμα της ζωής τους, να άφηναν αγαθή μνήμη. Επίστευαν, δηλαδή, σε αυτό που έλεγε ο Σόλων στην αρχαία Αθήνα: «Πρέπει να βλέπεις πάντοτε πού θα είναι το τέλος της ζωής σου».

Το πνευματικό αυτό χάρισμα –το ήθος– κατέστη σπάνιο είδος στην εποχή μας μέσα στην πολιτική σκηνή, όπου βιώνουμε ανήκουστες συμφορές. Γι’ αυτό και έχουμε πάρει τον ολισθηρό κατήφορο. Θα στρέψουμε και πάλι τον προβολέα στον χώρο της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που δεινοπαθεί και δέχθηκε θανάσιμο πλήγμα από αυτούς που παριστάνουν τους αριστερούς και μετατράπηκαν σε εκτελεστικά όργανα του αδυσώπητου καπιταλισμού των τραπεζιτών. Διότι οι κυβερνώντες, που καπηλεύτηκαν και επρόδωσαν όλα τα ιδεώδη του ιδεολογικού χώρου που λένε ότι εκφράζουν, διακρίνονται ακριβώς από έλλειψη ήθους, που υποδύεται την πολιτική σκέψη.

Θα μπορούσαμε ίσως να θεωρήσουμε ως τον πρώτο «αριστερό» (με την πιο ιδανική έκφραση του ανθρωπιστικού όρου) στην αρχαιότητα τον σοφό Βία, έναν από τους μεγαλύτερους ρήτορες της εποχής του. Υπήρξε ακαταγώνιστος υπερασπιστής όλων των αδικουμένων. Παρορμητικά αφιλοκερδής, ανελάμβανε αυτεπάγγελτα και εντελώς δωρεάν τη συνηγορία ενώπιον των δικαστηρίων για όσους δεν είχαν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν την αυθαιρεσία. Αγωνίσθηκε πάντοτε, μέχρι τα βαθιά του γεράματα, για την αποκατάσταση του δικαίου και την εξυπηρέτηση της αρετής. Η σημερινή κυβέρνηση της «Αριστεράς» του στυγνού καπιταλισμού αδιαφορεί για το δίκαιο των αδυνάτων και η έννοια της αρετής είναι για αυτήν άγνωστη. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να αναρριχηθεί στην εξουσία και μετά να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις μεγαλόστομες υποσχέσεις που έδινε ως αντιπολίτευση.

Ο Αλέξης δεν προβληματίσθηκε ποτέ από τα σοφά λόγια του Βίαντος: «Αρχή άνδρα δείκνυσι». Και αγνοεί το άλλο που είπε ο αρχαίος σοφός Θαλής: «Άρχων, κόσμει σαυτόν». Δηλαδή: «Όταν κυβερνάς, να στολίζεις τον εαυτό σου με αρετές». Το άκρως αντίθετο έπραξε ο Τσίπρας από τη στιγμή που πήρε στα χέρια του το πηδάλιο του κυβερνητικού σκάφους. Πέταξε την αμφίεση του «λαϊκού αγωνιστή» και αποκαλύφθηκε στα μάτια μας ο «αριστερός» της παγκοσμιοποίησης. Πρωθυπουργός που χρέωσε τον λαό με 200 δισεκατομμύρια, όπως δήλωσε ο πρώην επικεφαλής του Euroworking Group Τόμας Βίζερ.

Το πολυνομοσχέδιο που εψήφισαν στη Βουλή, η εφαρμογή, δηλαδή, λαιμητόμου για τους πολίτες κατά διαταγήν των Βρυξελλών, θα μείνει μελανό στίγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συνοδοιπόρους του. Η Ιστορία έχει κληροδοτήσει στους νεότερους φυλαχτό ανθρωπιάς, τους μακρινούς αγώνες αιώνων για Κοινωνική Δικαιοσύνη. Ο Αλέξης, δεν υπερασπίσθηκε τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία καταργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση χάριν του καπιταλισμού των τραπεζιτών. Ο καθηγητής κ. Γιώργος Κασιμάτης δεν σταμάτησε να μάχεται και να κατηγορεί το Δ’ Γερμανοευρωπαϊκό Ράιχ ότι παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, που κατοχυρώνονται από διεθνείς συμβάσεις. Και επισημαίνει το κατάντημα της ευρωδουλείας: Δηλαδή, την αυθαιρεσία να υπερισχύει η κοινοτική νομοθεσία των εθνικών Συνταγμάτων.

Το πολυνομοσχέδιο της ντροπής που ψηφίστηκε στη Βουλή κουρελιάζει τα στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών. Τους μετατρέπει σε παρίες και νομοθετεί τον εργασιακό Μεσαίωνα. Πριν από αιώνες, οι αστοί διακηρύσσανε τις θεμελιώδεις φιλελεύθερες αρχές τους και καίγανε σε δημόσιες τελετές τα διάφορα «Λίμπρο ντ’ Όρο», τις «Χρυσές Βίβλους» των προνομίων της φεουδαρχίας. Σήμερα, οι παρηκμασμένοι εκπρόσωποι των συμφερόντων της γερμανοευρωπαϊκής συμμορίας, αντί να αντισταθούν στους φεουδάρχες των Βρυξελλών, εξυπηρετούν τα «Λίμπρο ντ’ Όρο» των αμαρτωλών προνομίων των διεθνών τραπεζιτών, που ποδοπατούν τους λαούς. Το χάσμα ανάμεσα σε «άρχοντες» και «αρχόμενους» γίνεται αβυσσαλέο και θα τραχύνει το πολιτικό αδιέξοδο.

Στην ομιλία του στη Βουλή για το παρανοϊκό πολυνομοσχέδιο, ο Τσίπρας θέλησε να δικαιολογήσει τα αντιλαϊκά μέτρα και τους απάνθρωπους πλειστηριασμούς λέγοντας ότι πρέπει όλα αυτά να τα δούμε «μέσα στην πραγματικότητα στην οποία ζούμε». Μας είπε, δηλαδή, αυτό που γράφει σε έναν στίχο του ο Μπρεχτ, αλλά με τελείως διαφορετική έννοια: «Υμνείτε τη νύχτα και το σκότος που σας τυλίγουν…». Διότι για τους πολίτες τα σκοτάδια που τους τυλίγουν δεν πρόκειται να διαλυθούν ούτε μετά τον Αύγουστο του 2018, όπως ψευδώς ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός. Και με την ακροβατική του ικανότητα να μεταπηδά από τη μια θέση στην άκρως αντίθετη, μας καλεί να «υμνούμε» τα μνημονιακά σκοτάδια, για τα οποία δεν προβλέπεται ξημέρωμα, επειδή αυτό θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μιλήσαμε στην αρχή για το «είδος εν ανεπαρκεία»: το ΗΘΟΣ! Ο Αλέξης, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ανδρώθηκε σε μια εποχή κατά την οποία όχι διώξεις δεν υφίσταται η Αριστερά, αλλά είναι… περιζήτητη παντού! Έτσι, έγινε «αγωνιστής» εκ του ασφαλούς! Φιλόδοξος από χαρακτήρα, θεώρησε ότι «επιτυχία» στη ζωή του θα ήταν να γίνει κάποια μέρα πρωθυπουργός. Και το κατάφερε! Με τι αντίτιμο, όμως… Επλήρωσε το υψηλό πολιτειακό αξίωμα με την αποκήρυξη αρχών και ιδεών. Του διέφυγε ότι βαθύτερο περιεχόμενο του ανθρώπου είναι η αξιοπρέπεια. Τα παλιά χρόνια που εμείς ζήσαμε, χρειαζόταν πολύ θάρρος απλώς και μόνο για να πεις δημόσια ότι είσαι αριστερός. Μια τέτοια δήλωση είχε επιπτώσεις. Από αυτόν τον ιδεολογικό χώρο ξεχώρισαν και έγραψαν Ιστορία μόνον εκείνοι που με το ήθος τους ενέπνευσαν τις μάζες, και γι’ αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό απέσπασαν την εκτίμηση ακόμα και των αντιπάλων. Μιλάμε για αυτούς που στάθηκαν ακλόνητοι στις ιδέες τους, έμειναν πάντα δίπλα στον λαό, αγωνίστηκαν για τα συμφέροντά του και δεν δελεάσθηκαν από προσφορές για «να κάνουν πίσω», να κάνουν έκπτωση στις αρχές τους. Και συχνά επλήρωσαν ακριβά τη συνέπειά τους.

Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά ονόματα. Θα μνημονεύσω ενδεικτικά μόνον έναν: τον Γιάννη Πασαλίδη, τον πρόεδρο της ΕΔΑ. Εξαιρετικά μορφωμένος άνθρωπος, διακεκριμένος γιατρός, μέσα σε κρίσιμες μέρες στήριξε την Αριστερά με το κύρος και την πολιτική του ευψυχία. Αντιδογματικός, γνήσιος σοσιαλιστής, που η κριτική του ήταν όλο καλοσύνη, γνώση και χιούμορ. Σαν Αίαντας, μάζεψε γύρω του σε καιρούς χαλεπούς –όπως έλεγε ο Αραγκόν– «το σκοτεινό κύμα των νικημένων, έναν λαό που κουβαλούσε μέσα στα μάτια του την αγανάκτηση της ήττας και την κατάπληξη του πεπρωμένου…».

Μέσα στη λιτότητα έζησε. Για τους Θεσσαλονικείς, έμεινε στη μνήμη όλων ως «ο γιατρός των φτωχών», αφού δεν έπαιρνε ποτέ χρήματα από εκείνους που ζούσαν στην ανέχεια. Στάθηκε σε όλη του τη ζωή υπερασπιστής των αδυνάτων. Κάποτε μας είχε πει: «Από τον λαό προήλθα και ουδέποτε τον εγκατέλειψα…». Στη λακωνική του φράση υπήρχε η συμπύκνωση του απολογισμού μιας ζωής. Θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί κανείς τον Πασαλίδη να ψηφίζει –με διαταγές ξένων κέντρων– αντιλαϊκά, φορομπηχτικά νομοσχέδια και να εφαρμόζει πλειστηριασμούς κατοικιών, πετώντας τους ανθρώπους στον δρόμο; Αν είναι δυνατόν!

Οι σημερινοί κυβερνώντες, που για να κρατήσουν τις καρέκλες τους έγιναν σκεύη εκλογής των ευρωπαίων δυναστών, εξακολουθούν να σφετερίζονται την ονομασία της «Αριστεράς». Έρχεται στον νου μου ένας νεανικός στίχος του Πασαλίδη, εξαιρετικά επίκαιρος: «Ερείπια γύρω μου. Οι μεγάλες ιδέες, συντριμμένες, πέφτουν χάμω…». Θυμάμαι τον ιστορικό και δημοσιογράφο Τάσο Βουρνά, που μου έλεγε: «Ο Πασαλίδης μάς εδίδαξε το ήθος της Αριστεράς…». Πού πήγε τώρα πια αυτό το ήθος; Το αντικατέστησε ο ξεπεσμός και η ευρωλαγνεία. Γιατί; Για μια κατοχική πρωθυπουργία, για ένα τίποτα…

Και έδωσε ο Αλέξης το δικαίωμα σε αυτόν τον αγύρτη, τον «λιμοκοντόρο» Ντάισελμπλουμ, να τον προσβάλει δημόσια. Διότι ο «δερβέναγας των Βρυξελλών», ενώπιον πυκνού ακροατηρίου, εδήλωσε ότι ο Τσίπρας ήταν ο πιο υπάκουος και «συνεργάσιμος» στην ευρωπαϊκή πολιτική των τραπεζιτών να εξαθλιώσουν τον ελληνικό λαό! Κι όταν οι ευρωπαίοι υπουργοί ενοχλήθηκαν επειδή ο Βαρουφάκης δεν δέχθηκε να υποκύψει στις αξιώσεις και στους εκβιασμούς τους, ο Ντάισελμπλουμ εζήτησε από τον έλληνα πρωθυπουργό «να τακτοποιήσει το θέμα». Οι ακροατές ρώτησαν: «Και τι έγινε;». Κι εκείνος απήντησε με ειρωνικό χαμόγελο: «Το τακτοποίησε…». Και οι παρευρισκόμενοι ξέσπασαν σε γέλια. Ο Αλέξης, μετά από αυτήν τη διαπόμπευση, αντί να υποβάλει παραίτηση για λόγους ευθιξίας, συνέχισε την εκτέλεση των «προαπαιτουμένων» σαν να μη συνέβαινε τίποτα.

Ο Τσέχωφ έλεγε: «Καλύτερα να είσαι θύμα παρά δήμιος…». Ο Τσίπρας δεν συμφωνεί, όμως, με τον μεγάλο ρώσο συγγραφέα. Τώρα, ο κόσμος ξεσηκώνεται. Το κύμα οργής για τους πλειστηριασμούς θα γιγαντωθεί ακόμα περισσότερο και θα μεταβληθεί σε τσουνάμι, που θα σαρώσει την κυβέρνηση. Και κανένα αστυνομικό ή δικαστικό μέτρο δεν πρόκειται να αναχαιτίσει τη λαϊκή θύελλα. Αυτή η θύελλα –όπως έλεγε ο Μαγιακόφσκι– «έρχεται φορώντας το ακάνθινο στεφάνι των επαναστάσεων»…