Να μην ξεχνούν το «μάθημα» του «βρώμικου ’89»…

Φρονίμως ποιούντες, στους σχεδιασμούς που κάνουν εκεί στο Μαξίμου και σε όσα έχουν επενδύσει στη Novartis, για να μη βρεθούν στο τέλος προ εκπλήξεων, δεν θα ήταν παράλογο να βάλουν στους υπολογισμούς τους και τον άγνωστο «Χ», που σε κάθε υπόθεση έργου τον βάζουν όλοι στα πιθανά ενδεχόμενα.

Πολύ περισσότερο όταν υπάρχει και ένα ακλόνητο προηγούμενο: Η κατάληξη εκείνου του «βρώμικου ’89», που εξελίχθηκε σε μπούμερανγκ για τους τότε εμπνευστές του, και βασικά για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Έφερε νικητή και τροπαιούχο τον Ανδρέα Παπανδρέου, που όλοι τον θεωρούσαν τελειωμένο – ακόμη και δικοί του (κάποιοι πρωτοκλασάτοι που ετοίμαζαν αρχηγικό κουστούμι). Να λέμε την αλήθεια, ούτε ο ίδιος το περίμενε. Μάλιστα, υπήρχαν στιγμές που είχε καταρρεύσει, αλλά τότε υπήρχε ο Λιβάνης.

Η μόνη διαφορά τού σήμερα με το «βρώμικο ’89» είναι τα μεγέθη, που πόρρω απέχουν. Και είναι βλασφημία η σύγκριση του Ανδρέα με τους τωρινούς που κατηγορούνται…