Θα δώσω σήμερα τη θέση στον πολύ καλό και αγαπητό φίλο Λαοκράτη Βάσση

ΔΗΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ
Του
Μάκη Κουρή

Θα δώσω σήμερα τη θέση στον πολύ καλό και αγαπητό φίλο Λαοκράτη Βάσση, τον ιστορικό και πολιτικό, ο οποίος ξέρει όσο λίγοι το «Μακεδονικό» που έχουν κατασκευάσει τα Σκόπια. Ποια είναι η λύση, η διέξοδος; Το παρακάτω κείμενο, που είναι η κατάληξη (σχεδόν) του άρθρου του με τίτλο «Το κεντρί του “μακεδονισμού”», δίνει την απάντηση.

Τοποθετούμαι ως προς τη λύση του «προβλήματος», θεωρώντας την έσχατο όριο «εθνικού συμβιβασμού», δίπλα σε όσους τάσσονται (όχι ιησουίτικα) υπέρ της ενιαίας σύνθετης ονομασίας με διασφαλισμένα γεωγραφική τη χρήση του όρου «Μακεδονία», erga omnes, ως ενιαίο πακέτο με όλα τα μείζονα «άλλα», των οποίων και θα είναι η απόληξη. Όπου τα μείζονα «άλλα», στην αιτιώδη σχέση τους, το ξανατονίζω, είναι: ο μακεδονισμός, το ιδεολόγημα δηλαδή του σφετεριστικού «εθνικο/ταυτοτικού μύθου» των σλαβογενών γειτόνων μας, ο αλυτρωτισμός και ο (εν δυνάμει) επεκτατισμός, όπως αυτά αποτυπώνονται και απορρέουν απ’ το Σύνταγμά τους. Που σημαίνει πως αν, μαζί με τους «νονούς» τους, δεν τα αφήσουν αυτά στο κακό παρελθόν, λύση δεν μπορεί να υπάρξει. Με αυτά, βέβαια, να μη γίνονται «παρελθόν» παρά με αλλαγή των επίδικων σημείων του Συντάγματός τους και με τις όποιες άλλες απαραίτητες διεθνείς κατοχυρώσεις, για να μην μπορεί αυτό το «παρελθόν» να… βρικολακιάσει.