Ρητορικά ερωτήματα…

«Μήπως οι γκρίζες περιοχές στα Ίμια δεν είναι και τόσο… γκρίζες πια; Μήπως και οι Έλληνες (αξιωματούχοι, πρωθυπουργοί και υπουργοί) έχουν αποδεχθεί ότι αυτές οι περιοχές δεν είναι ελληνικές; Μήπως αυτοί οι σύμβουλοι γίνονται τελικά οι κοινωνοί της νέας τάξης στην περιοχή μας, ελλείψει διάθεσης για ενημέρωση από τους εντόπιους;».

Αυτά ήταν τα ερωτήματα, εν είδει προβληματισμού, που είχαμε απευθύνει από αυτήν εδώ τη στήλη στις αρχές του μήνα (φύλλο 4ης Φεβρουαρίου) σχετικά με το ομιχλώδες καθεστώς, όπως διαφαινόταν, στα Ίμια και με αφορμή τις δηλώσεις συμβούλου του Ερντογάν, ο οποίος απείλησε ότι η Τουρκία «θα τσακίσει τα πόδια όποιου Έλληνα αποφασίσει να πατήσει στα Ίμια»…

Ήταν, τελικά, ρητορικά ερωτήματα; Κάθε άλλο… επιβεβαιώθηκε ακέραια.

Αφύπνιση

Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Οι Έλληνες πρέπει να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Οι άνθρωποι που εξέλεξαν γι’ αυτόν τον σκοπό αποδεικνύονται κάτι… άλλο.

Αν οι Έλληνες κατάφεραν να πουν ένα βρο­ντερό «Όχι» με τα δύο συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, έχοντας απέναντί τους, επί της ουσίας, έναν εσωτερικό «εχθρό» και προσηλωμένοι συνεχίζουν να απαιτούν αυτό το «Όχι», μπορούν με τον ίδιο απλό, ήρεμο και ουσιαστικό τρόπο να σταματήσουν αυτήν την κατρακύλα. Δεν χρειάζεται οργή, ούτε μίσος, μόνο πίστη, ενότητα και προσήλωση προς έναν στόχο:

Αυτό το «κάτι άλλο» δεν μπορεί να διαφεντεύει τις τύχες του τόπου. Εκτός κι αν καταλάβει τι πράττει και σταματήσει.

Σικέ

Οι άνθρωποι αυτοί έδωσαν το όνομα της Μακεδονίας και εμφανίζονται ως σωτήρες. Παραχώρηση ονόματος όμως ισοδυναμεί με παραχώρηση εθνότητας, γλώσσας και στο βάθος… παραχώρηση εδάφους. Αυτοί μπορεί να μην το καταλαβαίνουν, αλλά ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι το αντιλαμβάνεται.

Δεν κοιμάται, δεν έχει καταθέσει τα όπλα, δεν τον έχει πάρει από κάτω η κρίση…

Και στην τελική… η Novartis στην ώρα της…