Τα μηνύματα…
Γράφει ο
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ
Το μεγαλειώδες, ανεπανάληπτο συλλαλητήριο της Αθήνας την περασμένη Κυριακή για την ελληνικότητα της Μακεδονίας έδωσε πολλαπλά μηνύματα. Έδωσε μηνύματα προς τα έξω αλλά και προς το εσωτερικό της χώρας. Σε Αμερική, Γερμανία και Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ελληνικός λαός ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται για τα δικά τους συμφέροντα να αποδεχθούμε την πλαστογράφηση της Ιστορίας μας από τους Σλάβους του Βορρά. Ότι οι Έλληνες, στον πίνακα των ηθικών αξιών, θέτουν σε προτεραιότητα το ΕΘΝΟΣ. Όταν, υπό οποιαδήποτε μορφή, το Έθνος υπονομεύεται και έχει απέναντί του ΕΧΘΡΟΥΣ, τότε ο λαός μας ενώνεται, παραμερίζει όλα τα άλλα και μεταβάλλεται σε μια γιγάντια ασπίδα για να προασπίσει τα όσια και τα ιερά του.
Τέτοιες παραχωρήσεις οι Έλληνες δεν τις δέχονται. Δεν τους εμπνέει το πάθος της περιπέτειας. Είναι η συναίσθηση της αξιοπρέπειας. Όταν αυτή είναι εκτεθειμένη, το τροπάριο της ειρηνοφιλίας διακόπτεται. Διότι τίποτε δεν εξυπηρετεί την υπόσταση ενός έθνους χειρότερα από τη διάθεση των λαών να δέχονται ραπίσματα. Εάν πουλήσουμε το όνομα και την ταυτότητα της Μακεδονίας, θα κηλιδώσουμε την Ιστορία μας. Και τέτοιες κηλίδες τίποτα δεν είναι ικανό να τις καθαρίσει. Ούτε το σβήσιμο της γενεάς που τις έχει προκαλέσει. Οι γενεές φεύγουν, αλλά μένουν οι σελίδες της Ιστορίας για να θυμίζουν την ντροπή. Μένουν οι μεταγενέστεροι, και θα ζητούν ευθύνες από τη στάχτη μας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο καθηγητής κ. Γιώργος Κασιμάτης με τις ομιλίες τους στο Σύνταγμα προκάλεσαν ρίγη συγκινήσεως και έσωσαν την εθνική μας αξιοπρέπεια. Έδωσαν προς πάσα κατεύθυνση την απάντηση που άλλοι έπρεπε ήδη να είχαν δώσει και δεν το έπραξαν. Κι όταν βλέπουμε ότι αυτοί οι «ΑΛΛΟΙ» δεν διακονούν όπως θα όφειλαν τα εθνικά μας θέματα, τότε ενισχυμένη είναι η αγάπη μας προς την πατρίδα, που δέχεται πάρθια βέλη από αριστερά και δεξιά. Μετά τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών το πολιτικό τοπίο αλλάζει. Η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να υποτιμούν και να περιφρονούν τη θέληση του λαού προκειμένου να φανούν αρεστοί σε Αμερικανούς και Ευρωπαίους.
Μόνη καθαρή λύση είναι το δημοψήφισμα. Αλλά ο Τσίπρας έχει συνηθίσει να αντιστρέφει τέτοιες ετυμηγορίες. Το φοβάται η κυβέρνηση διότι γνωρίζει εκ των προτέρων το αποτέλεσμα. Ο Αλέξης δεν μπορεί πλέον να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος μιας τέτοιας απόφασης για το λεγόμενο «Σκοπιανό». Εάν αδιαφορήσει για τη φωνή των Ελλήνων, αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες, οι οποίες είναι άγνωστο πού μπορούν να τον οδηγήσουν. Η απαίτηση του ανθέλληνα Μάθιου Νίμιτς υπέρ των συμφερόντων των Σκοπίων αποτελεί για τον Αλέξη λαιμητόμο. Επομένως, η μόνη διέξοδος για τον Τσίπρα είναι οι εκλογές, με τη βεβαιότητα ότι θα τις χάσει, για να πετάξει την «καυτή πατάτα» στον Μητσοτάκη. Οποιαδήποτε άλλη κίνηση θα αποβεί σε βάρος του σημερινού πρωθυπουργού.
Τα δύο συλλαλητήρια φανέρωσαν ακόμα ένα σοβαρό ζήτημα. Ότι τα κόμματα δεν μπορούν να εκφράσουν τη θέληση των ψηφοφόρων τους. Βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τις μάζες και έχουν απολέσει το κύρος και την αξιοπιστία τους. Η κυβέρνηση με τις πρώτες αντιδράσεις της μετά το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα προσποιήθηκε ότι δεν είδε κανένα πλήθος και κανένα πάθος! Ένδειξη κι αυτό απώλειας κάθε ίχνους σοβαρότητας. Ποιον προσπαθεί να κοροϊδέψει; Απλώς ήθελε να διαμηνύσει στον ανθέλληνα Μάθιου Νίμιτς ότι δεν απομακρύνεται από τις εντολές του. Κι από την άλλη, ο Μητσοτάκης «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»! Φταίει, είπε, η κυβέρνηση που δεν χάραξε ενιαία γραμμή, χωρίς ο ίδιος να θίξει τίποτε για το θέμα της ονομασίας και το «Μακεδονία». Ήταν, δηλαδή, σαν να έλεγε: «Κύριε Νίμιτς, είμαι κι εγώ εδώ…»!
Θα ήθελα, όμως, να επισημάνω και κάτι άλλο: Ο μεγάλος μας Μίκης Θεοδωράκης (τον λοιδορούν τώρα όλα τα έντυπα και οι μηχανισμοί του «συστήματος», ενώ οι παρακρατικοί μηχανισμοί προσπάθησαν να τον εμποδίσουν να πάει στη συγκέντρωση) δεν υλοποίησε μόνο με το κύρος του την ενότητα του ελληνικού λαού, πέρα από κόμματα και ιδεολογίες. Επέτυχε και κάτι άλλο: Έσωσε την τιμή της χαμένης Αριστεράς, μιας Αριστεράς δημοκρατικής, που σήμερα δεν υφίσταται και δεν εκπροσωπείται από κανέναν. Διότι, όπως οι Σκοπιανοί καπηλεύονται το όνομα της Μακεδονίας, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ καπηλεύεται το όνομα της Αριστεράς! «Αριστερά» που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του καπιταλισμού των διεθνών τραπεζιτών, της Αμερικής και του ΝΑΤΟ δεν καταγράφεται πουθενά στην Παγκόσμια Ιστορία. Όσο για το ΚΚΕ, που έχει μείνει στα… 1918, συρρικνώθηκε σε σημείο να έρχεται στις σφυγμομετρήσεις πέμπτο, κατά σειρά, μετά και από τη Χρυσή Αυγή. Στάθηκε ανίκανο να ξεφύγει από την ανάμνηση της Κομιντέρν και του Στάλιν.
Θα ανατρέξω πάλι στην Ιστορία για να γίνει κατανοητό πώς είχαν αντιδράσει προσωπικότητες της δημοκρατικής, σοσιαλιστικής Αριστεράς όταν το 1949 ο Ζαχαριάδης, με τη διαβόητη Ε’ Ολομέλεια, έκανε λόγο για «ισότητα των λαών της Μακεδονίας» και για «αυτόνομη Μακεδονία». Ο ηγέτης των Αριστερών Φιλελευθέρων, ο Σταμάτης Χατζήμπεης, το 1949 βρισκόταν στη Μακρόνησο και εκεί πληροφορήθηκε, με τους συγκρατουμένους του, την είδηση για την Ε’ Ολομέλεια. Στο βιβλίο με τις αναμνήσεις του γράφει: «Σε μια σκηνή μέναμε μαζί με τους Γρηγοριάδη, Σαράφη, Μάντακα, Γαβριηλίδη, Λούλη κ.ά. Πάλι είχα σοβαρή κρίση άσθματος και ήμουνα κρεβατωμένος.
Ξαφνικά, μας έφεραν στον κλωβό αντίτυπα της εφημερίδας ‘‘Μάχη’’ της ΕΛΔ. Δημοσίευε η ‘‘Μάχη’’ ολόκληρο το κείμενο της Ε’ Ολομέλειας του ΚΚΕ για τη δημιουργία αυτόνομου και ανεξάρτητου κράτους της Μακεδονίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι κομμουνιστές ξανάρχονταν πάλι στην παλιά τους πολιτική, της αυτονομίας της Μακεδονίας, της χώρας δηλαδή που κατοικείται κατά 98% από Έλληνες! Με όλη μου την αρρώστια, τινάχθηκα όρθιος: ‘‘Τι είναι αυτά, Κώστα;’’, ρώτησα τον πιο ορθόδοξο κομμουνιστή, τον Γαβριηλίδη, ηγέτη του Αγροτικού Κόμματος. ‘‘Μπα”, έκανε. “Κάτι χωριά μόνο στη Φλώρινα’’. Έγινε σεισμός μέσα μου. Άρχισα τις φωνές και τις διαμαρτυρίες. Ο στρατηγός Μάντακας συμφωνούσε μαζί μου. Ο Σαράφης, κατσουφιασμένος, με σκυμμένο το κεφάλι, δεν έβγαζε λέξη. Οι άλλοι επίσης σώπαιναν εμβρόντητοι…».
Ο γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΛΔ, ο Ηλίας Τσιριμώκος, σε ολοσέλιδο άρθρο στην εφημερίδα του τη «Μάχη» κατεδίκασε την Ε’ Ολομέλεια και, μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Για χάρη ξένων σκοπών, το ΚΚΕ έκαμε χαρακίρι στο κατώφλι της ΝΟΦ (Σλαβομακεδόνων). Κανείς δεν αμφιβάλλει πως τούτο το ‘‘λάθος’’ υπήρξε θανάσιμο και πως δεν διορθώνεται αύριο με τη συνηθισμένη ‘‘αυτοκριτική’’. Το ζήτημα είναι να μην παρασύρει το ΚΚΕ στο χαρακίρι του και την εργατική τάξη, και τον εργαζόμενο λαό αυτού του τόπου. (…) Πού θα βρει εκλογείς το ΚΚΕ για να τους πείσει πως πρέπει να αυτονομηθεί η Μακεδονία;». Αλλά και ο πρόεδρος της ΕΛΔ, ο Αλέξανδρος Σβώλος, με το βιβλίο του «Για τη Μακεδονία και τη Θράκη» κατακεραύνωνε αυτούς που ήθελαν να κλέψουν την Ιστορία μας. Το μικρό αυτό βιβλιαράκι του Σβώλου ήταν το μεγαλύτερο φραγγέλιο κατά της βουλγαρικής πολιτικής και ο ίδιος ο καθηγητής είχε δημιουργήσει τη μόνιμη επιτροπή Μακεδόνων και Θρακών για να προασπίσει τα εθνικά μας δίκαια.
Θα μπορούσα να αναφέρω και πολλούς άλλους. Ο χώρος της στήλης δεν το επιτρέπει. Εκείνη, όμως, η αγωνιστική Αριστερά δεν υπάρχει σήμερα. Αυτήν την τιμή της παλιάς γενιάς, που στάθηκε πάντα, χωρίς ταλαντεύσεις, στο πλευρό του λαού και ανυποχώρητη στα εθνικά θέματα, διέσωσε ο Μίκης. Γι’ αυτό τον ειρωνεύτηκαν και του πέταξαν λάσπη τα όργανα της σημερινής εθνομηδενιστικής, σουρεαλιστικής ψευδοαριστεράς. Γιατί τους ξεσκέπασε στα μάτια των πολιτών, ώστε να μην παριστάνουν ότι αντιπροσωπεύουν ιδεολογία την οποία εκμεταλλεύονται για ιδιοτελείς λόγους. Από τους λίγους γνήσιους εκπροσώπους της αγωνιστικής Αριστεράς και ξεχωριστός πνευματικός άνθρωπος, ο κ. Λουκάς Αξελός (εκδότης του τόσο σημαντικού περιοδικού «Τετράδια»), επέστησε την προσοχή όλων «στο κατ’ εξοχήν εθνικο-ταυτοτικό ζήτημα της Μακεδονίας, με την επιβολή λύσης όπως όπως, για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των Δυτικών για άμεση ένταξη των Σκοπίων στους ατλαντικούς θεσμούς, εγκαταλείποντας την απόφαση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών του 1992 αλλά και το βέτο της κυβέρνησης Καραμανλή στο Βουκουρέστι, με αποτέλεσμα, σε περίπτωση επικράτησης μιας ψευδεπίγραφης λύσης, να ανοίξει ο δρόμος για τη δημιουργία μειζόνων προβλημάτων, που ο λαθρέμπορος, ετεροκίνητος αλυτρωτισμός θα θέσει από ισχυροποιημένες και με τη δική μας υπογραφή θέσεις…».
Αλλά και ο καθηγητής κ. Γ. Κασιμάτης έστειλε προς τον πολιτικό κόσμο την προειδοποίηση: «Όποιος θελήσει να βάλει την υπογραφή του σε ένα κείμενο με τον όρο ‘‘Μακεδονία’’, θα πρέπει πρώτα να ρωτήσει τον ελληνικό λαό…». Το δημοψήφισμα, δηλαδή, είναι επιβεβλημένο διότι, διαφορετικά, θα οδηγηθούμε σε εθνικό διχασμό, με ολέθριες επιπτώσεις. Φωνή λαού, οργή Θεού. Εάν η κυβέρνηση επιμείνει να αγνοεί τη φωνή του λαού, χάριν αλλότριων συμφερόντων, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου.
Η υποταγή στους ξένους, ο «ξενισμός», μπορεί να διαλύσει την πατρίδα μας. Όπως έλεγε πριν από αιώνες ο Ιωσήφ Μομφεράτος: «Ο ξενισμός κατέστρεψε το παρά των εθνικών συνελεύσεων καθιδρυθέν και το μόνον φυσικόν και οικείον προς κυβέρνησιν Ελλήνων δημοκρατικόν πολίτευμα…».