Η χώρα μας ευημερεί, η μπόχα από τις μίζες καλά κρατεί…
Κύριε Διευθυντά,
Μπορεί να μένω στην επαρχία, και μάλιστα σε χωριό, αλλά το πρώτο πράγμα που με δίδαξαν οι γονείς μου, ο συχωρεμένος ο παπα-Γιώργης αλλά και οι δάσκαλοί μου στο δημοτικό ήταν να αγαπώ την πατρίδα, να πιστεύω στον Χριστό και, κυρίως, να μη γίνω ποτέ, ψεύτης, κλέφτης και υποκριτής. Στη ζωή μου, αν και πέρασα πολλές δυσκολίες, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τα καταραμένα, μιας και έχασα τη δουλειά μου δύο φορές και τώρα εργάζομαι για 350 ευρώ τον μήνα, μεγαλώνοντας παιδιά και έχοντας τη γυναίκα μου άνεργη για πάνω από πέντε χρόνια, η οποία κάνει, πού και πού, κανένα μεροκάματο, τήρησα με ευλάβεια τις αρχές αυτές.
Αναρωτιέμαι όμως -καμιά φορά- μήπως υπήρξα -και είμαι ακόμη- αφελής, αφού η μίζα για αρκετούς στη χώρα μας αλλά και διεθνώς έγινε τρόπος ζωής, κάνοντάς την ακόμη και επιστήμη. Κάθε βράδυ τις τελευταίες μέρες ακούμε στις ειδήσεις για σκάνδαλα πολιτικών, γιατρών και μεγάλων στελεχών, τα οποία μας κάνουν να αναρωτηθούμε εάν όλα τα κακά σε τούτον εδώ τον τόπο ανακαλύφθηκαν ξαφνικά και ο Αλέξης, ωσάν τον Μέγα Αλέξανδρο -αυτός με το σπαθί του και ο νέος με τον λόγο του- αντί για τον Γόρδιο Δεσμό ξεχύθηκε να σπάσει τη διαπλοκή, τη διαφθορά και όλα τα συμπαρομαρτούντα, παριστάνοντας τον «καβαλάρη» απελευθερωτή μας.
Χωρίς αμφιβολία, η μίζα και η αρπαχτή πρέπει να χτυπιέται, και μάλιστα στη ρίζα της, αλλά πρωτίστως, για να γίνει αυτό, απαιτούνται κανόνες, που οι πολιτικοί μας δεν θέλησαν να βάλουν, εξυπηρετώντας πάντα την κομματική τους πελατεία. Ο Αλέξης δεν μας έχει πείσει, έως τώρα, πέραν των επικοινωνιακών τεχνασμάτων της σύγχρονης Αριστεράς, ότι θέλει πραγματικά να πιάσει τον ταύρο απ’ τα κέρατα, αφού δεν έθεσε εξαρχής τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας, απαλλάσσοντας τους βουλευτές απ’ το προνόμιο της ασυλίας.
Αντί αυτών, την επομένη του συλλαλητηρίου της Αθήνας για τη Μακεδονία μας, μετά το βροντερό «παρών» από έναν λαό 500 χιλιάδων -παρ’ όλες τις ακρότητες από αυτούς που ήθελαν να το εκμεταλλευθούν-, που βγήκε να φωνάξει όχι μόνο για το εθνικό μας θέμα αλλά και το για κατάντημά του λόγω των μνημονιακών πολιτικών, φεύγοντας απ’ τον καναπέ, βγήκαν στα μανταλάκια τρανταχτά ονόματα της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, με αποχρώσεις για σκάνδαλο στη Novartis.
Η κυβέρνηση δείχνει να περπατά σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια, επιδιώκοντας να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη απ’ το τέταρτο Μνημόνιο και τα νέα μέτρα που έχει ήδη υπογράψει. Ο… μεγάλος Κυριάκος μας αποτέλειωσε με όσα δήλωσε για το σκάνδαλο, αφού έντρομοι στο χωριό βγήκαμε τη νύχτα απ’ τα σπίτια μας, μιας και επιτέθηκε λεκτικά στον Αλέξη, κατηγορώντας τον για λάσπη και συκοφαντίες κατά της παράταξής του, χαρακτηρίζοντας κουκουλοφόρους τους προστατευόμενους μάρτυρες της υπόθεσης. Πολύ φοβάμαι όμως -σε κάποια ίσως και να έχει δίκιο- πως αν ρωτούσε τον λαό της επαρχίας, οι περισσότεροι θα του ‘λεγαν ότι με αυτόν πρωθυπουργό ίσως και να φτάναμε, «αισίως», στο έβδομο Μνημόνιο, παρέα με τους γέρακες των χρηματιστηρίων, ενώ για τη λάσπη στην παράταξή του ας είναι λίγο φειδωλός, γιατί όσοι το επικαλέστηκαν στο παρελθόν αιφνιδιάστηκαν, αρνητικώς και αγρίως!
Κατά τα λοιπά, η χώρα μας ευημερεί, η μπόχα… απ’ τις μίζες καλά κρατεί, περιμένοντας την προανακριτική, ενώ οι πολιτικές εξελίξεις… τρέχουνε ραγδαίως!
Ανένδοτος