Μια ωραία παρέα όλοι τους…
-Με την Ελλάδα να έχει μείνει μόνη της
Κύριε Διευθυντά,
Ως άνθρωπος που μεγάλωσε και ζει στην επαρχία, παλεύοντας καθημερινά για το μεροκάματο, βρίσκομαι αρκετές φορές, τα μνημονιακά χρόνια, σε θλίψη, αφού τα ψέματα των πολιτικών κοντεύουν να μας πλακώσουν. Μέρα παρά μέρα ακούμε ότι βγαίνουμε στις αγορές, μειώθηκαν τα επιτόκια των δεκαετών ομόλογων, μας αναβάθμισαν οι οίκοι αξιολόγησης, υποσχέθηκαν οι «θεσμοί» μείωση του χρέους με ρήτρα ανάπτυξης, και ένα σωρό αρλούμπες, που εκτοξεύονται διαχρονικά απ’ το 2010 -επί Γιωργάκη- έως και σήμερα. Ο «κράτα, Γερούν, γερά» δήλωσε προσφάτως, μάλλον δουλεύοντάς μας, ότι θα αδειάσει ένα μπουκάλι ούζο όταν βγει η Ελλάδα από το πρόγραμμα, ενώ ως υπηρέτης του Σόιμπλε, των γερμανικών συμφερόντων και του μεγάλου κεφαλαίου (κυρίως τραπεζών) μας «αφυδάτωνε», δίχως συμπόνια, καθημερινώς.
Ο Ντάισελμπλουμ εξελίχθηκε πλέον σε υποστηρικτή του Αλέξη και του Τσακαλώτου, μιας και υλοποίησαν τα Μνημόνια, πάντα σε όφελος… του λαού, και έγιναν το προγεφύρωμα του νεοφιλελευθερισμού, αναγκάζοντας και τον «γκουρού» του είδους, τον Κυριάκο, σε άτακτη υποχώρηση -κατά τους ειδικούς, να μην ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται. Ο Αλέξης, επικοινωνιακά έξυπνος και τακτικιστής, βαδίζει στη μάλλον αδιέξοδη… λύση του Σκοπιανού, έχοντας ακόμη και οφέλη από μια διαπραγμάτευση που δεν επιχείρησαν οι προηγούμενοι, ενώ, παράλληλα, μας άφησε παρακαταθήκη, δίχως να ανοίξει μύτη, 88 προαπαιτούμενα, όπως οι μειώσεις στις συντάξεις -που η κυρία Λαγκάρντ τις χαρακτήρισε υψηλές-, η μείωση στο αφορολόγητο, η επανεξέταση επιδομάτων, οι 130.000 ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, που θα ανοίξουν το σπίτι κάθε φτωχού πολίτη σε τραπεζίτες, εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, το ξεπούλημα απ’ το Υπερταμείο, σε κάθε τι που μπορεί να αγοραστεί (π.χ. οι ΔΕΚΟ), τοις μετρητοίς και όχι επί πιστώσει, αλλά και μια ζεστή αγκαλιά επιπλέον μέτρων, που μας έρχονται από το παρελθόν.
Διαλυθήκαμε ως λαός από την υπερφορολόγηση, τη μερική απασχόληση και την ανεργία -οσονούπω, θα αδειάσουν και τ’ αποθεματικά του ΕΦΚΑ- αλλά και από την ανυπαρξία επενδύσεων, αφού οι «γεμάτες»… τράπεζές μας βρίσκονται στην «αφάνεια» όταν πρόκειται για τη ρευστότητα της αγοράς, ενώ το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων κάθε χρόνο συρρικνώνεται, για να υλοποιηθούν… τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού, για τα οποία αγωνίζονται, με «πόνο καρδιάς», οι δανειστές μας.
Τα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό εκμεταλλεύθηκαν ακραία στοιχεία αλλά και ψηφοθήρες όλων των παρατάξεων, ακόμη και των κυβερνητικών, όπως οι ΑΝΕΛ. Στην πολυπληθή συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης ήσαν μάνες, νέοι, ακόμη και παιδιά, που φώναξαν, πιστεύοντας σε κάτι εθνικό και απροσπέλαστο, για την πατρίδα, αλλά υπήρξαν και κάποια μεμονωμένα λάβαρα, που δεν έμοιαζαν με αυτά της επανάστασης αλλά περισσότερο με αυτά της Κατοχής. Ένας λαός πονεμένος και αδικημένος από τα δεσμά των Μνημονίων βρήκε διέξοδο για τη λύτρωση της ψυχής του, και όχι μόνο, μη αντιδρώντας όμως, όπως όφειλε, απέναντι στους δανειστές.
Ωσάν να μην έφταναν οι παραδοξότητες όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, η αξιωματική αντιπολίτευση, με εκφραστή τον Κυριάκο, ξεπέρασε κάθε όριο λογικής, αλλάζοντας συνεχώς θέσεις, απόψεις και επιχειρήματα σε ένα μείζον εθνικό ζήτημα, όπως το Σκοπιανό.
Κάθε βράδυ στο καφενείο προσπαθούμε να μαντέψουμε τι καινούργιο θα μας πει ο Κυριάκος για τη λύση στο Σκοπιανό, ξεκινώντας από όσα έλεγε ο αείμνηστος πατέρας του («σε δέκα χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει»), όσα υποστήριζε η αγαπητή αδελφή του το 2009, όσα υποστηρίζουν οι δήθεν καραμανλικοί κύκλοι, χωρίς ο ίδιος (Κ. Καραμανλής) επισήμως να έχει αναφερθεί, όσα έχει δηλώσει κατά καιρούς ο Σαμαράς, όσα πιστεύει ο Άδωνης για τα συλλαλητήρια. Στο τέλος βέβαια μας είπε (ο Κυριάκος) ότι «η λύση θα αναζητηθεί σε άλλη συγκυρία», μιας και δεν θέλει, όπως αναφέρει, να γίνει συμμέτοχος στον τραυματισμό του έθνους.
Ανένδοτος