Το VAR το χειρίζονται άνθρωποι και δεν είναι θεραπεία για πάσα νόσο…

Του
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΤΑΚΟΥ

Το VAR, η βοήθεια του βίντεο στους διαιτητές, μπαίνει στο ελληνικό πρωτάθλημα από τη νέα σεζόν.
Μπορεί να πάει μπροστά το ελληνικό ποδόσφαιρο η χρήση αυτής της τεχνολογίας; Ναι, αρκεί να διδαχθεί από τα λάθη που συμβαίνουν σήμερα στα πρωταθλήματα που παίζονται με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας.

Στην Ιταλία και τη Γερμανία, όπου εφαρμόζεται το VAR, υπάρχουν στιγμές μεγάλου εκνευρισμού, υπάρχουν φαινόμενα δημιουργίας χάους, με τον διαιτητή να σταματά μια επίθεση στο ύψος της μεγάλης περιοχής για να φέρει το παιχνίδι μια φάση πίσω και να υποδείξει πέναλτι υπέρ της αμυνόμενης ομάδας από την προηγούμενη επίθεσή της, υπάρχουν στιγμές που οι ποδοσφαιριστές… κοπανιούνται στον διαιτητή απαιτώντας να ζητήσει τη βοήθεια του βίντεο για μια φάση.

Λάθη συμβαίνουν και θα συμβαίνουν τουλάχιστον μέχρι να τελειοποιηθεί το σύστημα, αν αυτό μπορεί να συμβεί, και να βρεθεί η ιδανική μέθοδος προκειμένου η τεχνολογία να βοηθά το παιχνίδι χωρίς να αλλοιώνει τη φύση του. Το VAR, πάντως, δεν είναι θεραπεία για… πάσα νόσο.

Είναι η εφαρμογή του βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, προκειμένου να αποκτήσει το ελληνικό πρωτάθλημα λίγη από τη χαμένη αξιοπιστία του, αναμφίβολα. Όμως μέχρι εκεί.

Το VAR δεν έχει τεχνητή νοημοσύνη, δεν είναι ρομπότ, δεν αποφασίζει τίποτα μόνο του, μηχανικά. Άνθρωποι βλέπουν τις φάσεις, άνθρωποι λαμβάνουν τις αποφάσεις. Και καμιά φορά, αν κρίνει κανείς από τους πρώτους μήνες της εφαρμογής του, τα μάτια που βλέπουν τα ριπλέι στις οθόνες κάνουν μεγαλύτερα λάθη από τα μάτια που βλέπουν live τη φάση να εξελίσσεται μπροστά τους.

Όπως, επίσης, υπάρχουν φάσεις που είναι ξεκάθαρες, π.χ., το γκολ-οφσάιντ του ΠΑΟΚ με τον Ατρόμητο στο Κύπελλο, οι φάσεις του Ρισβάνη στη Λάρισα και του Ανσαριφάρντ με τον ΠΑΣ, που η μπάλα πέρασε καθαρά τη γραμμή αλλά γκολ δεν μέτρησε, αλλά υπάρχουν και αυτές σαν το πέναλτι του Φορτούνη με την Ξάνθη, που άλλος λέει ότι ήταν πέναλτι κι άλλος όχι…