Η Υγεία στο επίκεντρο
Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων
στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Οι εξελίξεις στη διαμόρφωση των κοινοτικών πολιτικών και προτεραιοτήτων είναι διαρκείς. Τον Μάιο αναμένεται η πρόταση-εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το πολυετές χρηματοδοτικό πρόγραμμα (2020-2027) του Κοινοτικού Προϋπολογισμού. Μια πραγματικά δύσκολη άσκηση ισορροπιών, που από τη μια πρέπει να καλύψει το «κενό» ύψους 13 δισ. ευρώ, σε ετήσια βάση, που αφήνει η αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας και από την άλλη να ανεύρει πρόσθετους πόρους 10 δισ. για την προαγωγή των κύριων κοινοτικών στόχων, που επικεντρώνονται στους τομείς της Ασφάλειας, της Άμυνας και του Εμπορίου.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, τα κράτη-μέλη αλλά και στο σύνολό τους οι ευρωπαϊκοί παίκτες αναζητούν τη στόχευση που θα εξασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη στο εσωτερικό τους και τη συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, τόσο για λόγους ιστορικούς όσο και συγκυρίας, η Μεγάλη Βρετανία και η Γερμανία, αναζητούν στην αναμόρφωση της πολιτικής τους για την Υγεία το νέο αυτό αφήγημα.
Ως προς τη Μεγάλη Βρετανία, που αποχωρεί, το ενδιαφέρον αυτό είναι εύλογο. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της είναι το καύχημά της αλλά και ένας από τους λόγους που χρησιμοποιήθηκαν από τους υποστηρικτές του Brexit -χωρίς, όπως αποδείχθηκε, αντίκρισμα- για την αποχώρηση. Υποστηρίχθηκε δηλαδή ότι τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν από την παύση των εισφορών στα ευρωπαϊκά ταμεία θα ενίσχυαν το Βρετανικό Σύστημα Υγείας.
Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι το σύστημα αυτό ουδεμία σχετική ενίσχυση αναμένει. Τουναντίον, θα έχει να διαχειριστεί το δυσεπίλυτο αν όχι ανυπέρβλητο πρόβλημα της αποχώρησης πολύτιμου στελεχιακού δυναμικού -γιατρών και νοσηλευτών-, που είναι μεν Ευρωπαίοι, όχι όμως και Βρετανοί. Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με τη διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη εξυπηρέτησης ενός πληθυσμού που γερνάει ωθούν στην αναζήτηση λύσεων, που περιλαμβάνουν και τις εισφορές από τους εργαζόμενους και τους εργοδότες.
Στη Γερμανία, πάλι, ο χώρος της Υγείας και της Ασφάλισης τονίσθηκε ότι είναι ένα από τα κύρια προαπαιτούμενα των Σοσιαλδημοκρατών για τη σύμπηξη του μεγάλου συνασπισμού με τους Χριστιανοδημοκράτες. Επιδιώκουν την πλήρη κατάργηση των ιδιωτικών ασφαλιστικών φορέων στον χώρο της Υγείας. Στον αντίλογο, σκέψεις γίνονται για υπαγωγή όλων των δημοσίων υπαλλήλων στους δημόσιους ασφαλιστικούς φορείς.
Αναμφίβολα, οι ως άνω διεργασίες επιβεβαιώνουν τη σπουδαιότητα της θεματικής του χώρου της Υγείας και των πολιτικών της για κάθε κράτος, με πρώτα τα κραταιά. Είναι όρος πολιτισμού αλλά και διατήρησης του κύρους και της ισχύος τους.