Το ιστορικό υπόβαθρο του Μακεδονικού για το σημερινό ονοματολογικό του κράτους των Σκοπίων
Του
ΑΘ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Καθ. Πανεπιστημίου,
Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού
1. Εισαγωγικά: Μεταξύ 1870 και 1912 η διαμάχη για τη Μακεδονία ήταν μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, στο τρίγωνο Ελλάδος – Βουλγαρίας – ισλαμικής οθωμανικής εξουσίας. Η Βουλγαρία, με ιδεολογικό-φυλετικό προπομπό και βραχίονα τη βουλγαρική εξαρχία, σχισματική από το 1872 ως το 1945, εφάρμοσε διμερές πρόγραμμα (ιδεολογικό και ένοπλο) «του εκβουλγαρίσαι», κατά τις πηγές, τη Μακεδονία. Το «εκμακεδονίσαι» ήταν ανύπαρκτο.
2. Το ιδεολογικό πρόγραμμα: Αυτόπτης μάρτυρας τότε (το 1904) ο διδάσκαλος Ι. Ξανθός από τη Γευγελή. Στο βιβλίο του «Ιστορία της Γευγελής» (Θεσσαλονίκη, 1954, σελ. 74-75) γράφει: «Εις το σχολείον οι Βούλγαροι διδάσκαλοι εδίδασκον… ότι ο Μ. Αλέξανδρος ήτο Βούλγαρος, ως επίσης… οι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας, ήτοι ο Αχιλλεύς, ο Ηρακλής, ο Θησεύς, ο Ιάσων κ.ά. Ενθυμούμαι δε καλώς ότι οι Βούλγαροι συγχωριανοί μου μαθηταί μοι επεδείκνυαν το βιβλίον της Ιστορίας των, εις το οποίον είχον τας εικόνας των εν λόγω ηρώων» (πρβλ. σημερινές φαντασιώσεις και αγάλματα κ.λπ. της κυβέρνησης Γκρουέφσκι και απομίμηση εκείνων). Και συνεχίζει ο Ξανθός: «Το 1904, εις το καφενείον του χωριού Άδενδρον (Κιρτζιλάρ), εχρειάσθη επέμβασις προς απομάκρυσιν βουλγαροδιδασκάλου, διότι επροπαγάνδιζε ότι η Μακεδονία είναι Βουλγαρική και ότι ο Μ. Αλέξανδρος ήτο Βούλγαρος» (πρβλ. και σήμερα τα ίδια στα Σκόπια και αλλού στη σκοπιανή διασπορά).
3. Το ένοπλο πρόγραμμα:
α. Σε ζωές και αγαθά. Γράφει ο ίδιος (σελ. 78-79): «Οι Κομιτατζήδες προέβαινον εις βάρβαρα και απάνθρωπα κακουργήματα, ως εις πυρπολήσεις οικιών και σιτηρών, εις σφαγήν μικρών και μεγάλων ζώων, εις καταστροφήν αμπελών, μωρεσδένδρων και λαχανικών και εις καταστροφήν παντός ανήκοντος εις Έλληνας. Προ του βαρβάρου Κομιτατζή ουδέν ελληνικόν πράγμα εστέκετο όρθιον… δολοφονούντες, καίοντες, σφάζοντες διά μαχαίρας, πελέκεως και άλλων φονικών οργάνων αρχιερείς, ιερείς, διδασκάλους, ιατρούς, προκρίτους και άλλους εθνουσιώδεις Έλληνας, κατασφάζοντες ολοκλήρους οικογενείας, ξεκοιλιάζοντες γυναίκας και βρέφη ακόμη. Η Ιερά Εξέτασις ωχριά προ των κακούργων και κακουργημάτων αυτών». Τέτοια δεν γίνονται σήμερα.
β. Ιεροί τόποι λατρείας ορθοδόξων κοινοτήτων, πιστών στο Πατριαρχείο τότε, ως Διοικούσα εδώ Εκκλησία. Εκκλησίες, νεκροταφεία, μοναστήρια, μετόχια, επισκοπεία, βακούφια έγιναν θέατρο σκληρών συγκρούσεων. Φόνοι, τραυματισμοί, προπηλακισμοί επισκόπων, ιερέων, πιστών τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, γιορτές εκκλησιών ήσαν συχνό γεγονός. Επίσης, αρπαγές, πυρπολήσεις και ανατινάξεις ελληνικών ιερών εικόνων, βιβλίων, αντικειμένων και εκκλησιών, ώστε τίποτε να μη θυμίζει ελληνοορθοδοξία, αλλά μόνο βουλγαρική εξαρχία και Βουλγαρία. Το σύνθημά τους, με υπομόχλιο την ισλαμική ιδεολογία και προπαγάνδα του οθωμανικού, νεοτουρκικής τάσεως, κράτους, ήταν, κατά τις αδιάψευστες πηγές: «Εξαρχικοί εισίν οι Χριστιανοί της Μακεδονίας». Ακήρυκτος θρησκευτικός πόλεμος. Σαν σήμερα, mutatis mutandis, με τους σουνίτες τζιχαντιστές, τα άγρια παιδιά των νεοθωμανών ιδεολόγων.
4. Και σήμερα τι από κείνα τα κατορθώματα των Βουλγάρων; Ελλάδα και Βουλγαρία είμαστε αλληλέγγυοι και συμμέτοχοι της ΕΕ – ΝΑΤΟ. Η αρχαία Μακεδονία, η ελληνική Μακεδονία, είναι δυναμική, καρδιακή Ελλάδα. Η Μακεδονία του Πιρίν είναι Βουλγαρία. Τι να φοβηθούμε από τους Σλαβομακεδόνες και Αλβανοϊλλυρίους του κράτους της Vardarska Makedonija του Τίτο; Δεν μας χωρίζουν τώρα αίματα, όπλα και μαχαίρια. Επί Γκρούεφσκι συνέβησαν διωγμοί του σλαβομακεδόνα Αρχιεπισκόπου Αρχιερέως Ιωάννη και των πιστών του. Αυτά είναι ανεπίτρεπτα στο εξής. Σταγονίδια στα παραμεθόρια θυμούνται, με τα βουλγαρικά των κομιτατζήδων τραγούδια, τι; Το βάνδαλο περιγραφέν παρελθόν; Οι Σλαβομακεδόνες υπήρξαν θύματα της γεωπολιτικής του Τιτοϊσμού. Αντί του «εκβουλγαρίσαι» των εξαρχιών επινόησε το «εκμακεδονίσαι». Αν προνοηθούν στις διαπραγματεύσεις λεπτομερώς όσα, με την 50ετή συνεχή μας εντρύφηση στο θέμα, διατυπώσαμε («ΠΑΡΟΝ», 31-12-2017) τότε, μετά μία γενεά (25 χρόνια), τα «Ονοματολογικά» θα είναι ιστορία. Όμως, προσοχή, στη βάση του απολύτου σεβασμού των συνόρων, μακρά ανιστόρητων κομμουνιστογενών αλυτρωτισμών, όπως τώρα μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας και με τι, μάλιστα, ιστορικό αιμοσταγές παρελθόν!
5. Ψευδομακεδονική Εκκλησία Σκοπίων. Η πολιτική λύση θα σημαίνει και τη λύση του εκκλησιαστικού των Σκοπίων! Το 1945, η βουλγαρική εξαρχία (από 1870-1872) ζήτησε συγγνώμη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που υπό όρους αναγνώρισε ως Μ. Εκκλησία την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας Βουλγαρίας. Και σήμερα εντοπίζονται φυλετικά σχισματικά σταγονίδια στους κόλπους της, π.χ. σαμποτάρισμα της Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης (2016) και σχισματική προσέγγιση αναγνωρίσεως (Νοέμβριος 2017) της σχισματικής αυτής «παρασυναγωγής», γνωστού όντος ότι το κράτος αυτό είναι κανονικό έδαφος του Σερβικού Πατριαρχείου, υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη. Θα λυθεί το θέμα, βάσει των αποφάσεων της Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης.
6. Συμπέρασμα. Να αφεθεί ήσυχο το ΥΠΕΞ να κάνει τη δουλειά του, που γνωρίζει άριστα. Προβληματιζόμαστε, όμως, μήπως η νέα ευκαιρία γίνει κεφάλαιο ιστορίας χαμένων ευκαιριών, λόγω πολιτικής κυβερνοεξουσιολαγνομανίας. Μακάρι να διαψευστούμε.