Κυρ. Μητσοτάκης – διαπλοκή στοχοποιούν τον Κ. Καραμανλή
Του
ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ
Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Το εθνικό, πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα που διαπράχθηκε -αφού πρώτα προετοιμάσθηκε επιμελώς επί ένα ολόκληρο εξάμηνο- με την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ και την υποταγή ενός ολόκληρου λαού στους δανειστές, ένα έγκλημα που επισημοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2010 στο Καστελλόριζο, θα στοιχειώνει για πολλά ακόμα χρόνια την πολιτική ζωή της χώρας.
Κι αυτό γιατί οι πραγματικοί ένοχοι παραμένουν απρόσβλητοι, αόρατοι, ανέγγιχτοι, αφού το σύστημα των μεγάλων συμφερόντων -εγχωρίων και ξένων- προστατεύει τους εντολοδόχους του και τους διασφαλίζει μια οιονεί ασυλία, όταν δεν τους επιβραβεύει με κάποιες εξέχουσες διεθνείς θέσεις…
Ποιο είναι το ιστορικό χαρακτηριστικό αυτής της «ομερτά», αυτού του πέπλου αγνοίας, που καλύπτει τους πραγματικούς ενόχους και τους μηχανισμούς που τους ενεργοποίησαν;
Είναι το γεγονός ότι σε κάθε κρίσιμη συγκυρία, σε κάθε πολιτική και κομματική αντιπαράθεση το «φάντασμα» του Καστελλόριζου και των κρίσιμων επιλογών που προηγήθηκαν τότε ενεργοποιούνται κατά βούληση προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως όπλα στις αντιπαραθέσεις της εκάστοτε συγκυρίας.
Έναν τέτοιο ρόλο φαίνεται ότι καλείται να διαδραματίσει η διαρροή της έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος που συντάχθηκε τις παραμονές των εκλογών του Οκτωβρίου του 2009 και η οποία περιέγραφε τη δραματική πορεία την οποία ακολουθούσαν τα ελλείμματα, ενώ σύμφωνα με την έκθεση αυτή αποκλειστικός υπεύθυνος των καταστροφικών εξελίξεων ήταν ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του…
Γιατί επιστρατεύθηκε σήμερα το έγγραφο αυτό -το περιεχόμενο και τα επιχειρήματα του οποίου είναι γνωστά εδώ και χρόνια- και προβλήθηκε μάλιστα με τόσο επίσημο τρόπο από το πλέον ίσως έγκυρο και πιστό δημοσιογραφικό όργανο της ΝΔ;
Για να μπορέσουν να απαντηθούν τέτοιου είδους ερωτήματα θα πρέπει, πριν από όλα, να κατανοηθούν οι ανάγκες της σημερινής συγκυρίας και τα μείζονα προβλήματα που απασχολούν τόσο την ηγεσία της ΝΔ όσο και την ηγεσία της (αυτοαποκαλούμενης) Κεντροαριστεράς και -κατά μείζονα λόγον- τα συστημικά/διαπλεκόμενα συμφέροντα.
ΝΔ: Εσωτερικές εκκαθαρίσεις και συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ
Τρία είναι τα σημαντικά προβλήματα της συγκυρίας που απασχολούν το κομματικό και οικονομικό μέτωπο που επιδιώκει την αποδυνάμωση και ανατροπή της κυβέρνησης.
– Το πρώτο αφορά την προσπάθεια του Κυρ. Μητσοτάκη και της ηγετικής ομάδας που τον περιβάλλει και τον καθοδηγεί ώστε να αποτραπεί κάθε κίνηση αμφισβήτησης της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ. Η επιχείρηση «νόμος και τάξη» εφαρμόζεται στο εσωτερικό της παράταξης με απόλυτο σχεδόν τρόπο. Πρώτο θύμα υπήρξε η Ντόρα Μπακογιάννη (στην ουσία ο υιός της Κ. Μπακογιάννης), με το πρόσχημα της πάταξης της οικογενειοκρατίας. Τώρα, με την έμμεση υπόδειξη της πλήρους ενοχής του Κ. Καραμανλή για την καταστροφική πορεία της χώρας, επιδιώκεται να κατασταλεί κάθε είδους διαφοροποίηση -ιδιαίτερα με το θέμα της ονομασίας της FYROM- και να περιθωριοποιηθεί και να απαξιωθεί κάθε πρόσωπο και κάθε ευρύτερη κίνηση που ανήκει στο καραμανλικό στρατόπεδο, που θα επιχειρούσε να διαφοροποιηθεί και να θέσει σε αμφισβήτηση τις επιλογές της ηγεσίας της ΝΔ.
– Το δεύτερο επίδικο ζήτημα αφορά τη διαμόρφωση και ενίσχυση των όρων και των προοπτικών για μια μελλοντική συνεργασία μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητικό, κοινοβουλευτικό μάλιστα, επίπεδο, εάν το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών το απαιτήσει…
Γι’ αυτό, ενώ η διαρροή του εγγράφου της Τράπεζας της Ελλάδος παρουσιάσθηκε μετά φανών και λαμπάδων από όλους τους μηχανισμούς των συστημικών ΜΜΕ, η ηγεσία της ΝΔ όχι μόνο δεν θεώρησε αναγκαίο να αντιπαραθέσει κάποια επιχειρήματα για να υποστηρίξει την τότε κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, αλλά με την προκλητική και εμμενή σιωπή της υπέδειξε στην ουσία με κραυγαλέο τρόπο τον ένοχο…
Τι συνεπάγεται όμως η στάση αυτή; Ότι ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμιά ευθύνη για τα Μνημόνια, την ένταξη στο ΔΝΤ, για την απώλεια της εθνικής αυτονομίας… Το Καστελλόριζο, όπως και το πρώτο Μνημόνιο, που υπέγραψε με κλειστά μάτια ο τότε υπουργός Οικονομικών, υπήρξαν νομοτελειακώς προκύψαντα αποτελέσματα της εγκληματικής αποτυχίας του Κ. Καραμανλή και της κυβέρνησής του.
Με τον τρόπο αυτό το ΠΑΣΟΚ αποκαθαίρεται, απαλλάσσεται, διά «νεοδημοκρατικού βουλεύματος», από τις «άδικες» κατηγορίες που είχαν διατυπωθεί εις βάρος του και εις βάρος του Γ. Παπανδρέου και τώρα μπορεί, «άσπιλο και άμωμο», να συνεργασθεί με τη ΝΔ για τη σωτηρία της χώρας…
Όσο για την καταστροφή της χώρας από τα Μνημόνια, για τη φτωχοποίηση και εξαθλίωση ενός τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, για τη διάλυση της οικονομίας και του παραγωγικού ιστού της χώρας, ένας είναι ο πραγματικός ένοχος. Αυτός τον οποίο περιγράφει και υποδεικνύει μέσα από τα ποσοστά και τους αλγορίθμους του το διαρρεύσαν έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδος.
Το κόμμα της διαπλοκής στην πρώτη γραμμή
– Ο τρίτος βασικός και ενεργός παράγων της συγκυρίας, το σύστημα της διαπλοκής, διανύει κι αυτό μια δύσκολη περίοδο. Τρία χρόνια πέρασαν και δεν πραγματοποιήθηκε η επαγγελία της «αριστερής παρένθεσης», ενώ η, ενισχυόμενη διαρκώς, πιθανότητα οριστικής εξόδου από τα Μνημόνια μετά από οκτώ μήνες διαμορφώνει νέα δεδομένα και νέους συσχετισμούς. Τα δανεικά και αγύριστα από τις Τράπεζες εξεμέτρησαν το ζην, ενώ η νέα κατάσταση στο τηλεοπτικό τοπίο, με τη νομιμοποίηση της κατοχής των συχνοτήτων, διαμορφώνει μια νέα πραγματικότητα.
Όμως το τρίγωνο της διαπλοκής χωλαίνει και στην τρίτη κορυφή του, στην κομματική και πολιτική του εκπροσώπηση. Ο Κυρ. Μητσοτάκης απεδείχθη τουλάχιστον ανεπαρκής, ενώ η τακτική της εφόδου και της διαρκούς επανάστασης κατά της κυβέρνησης όχι μόνο δεν απέδωσε αλλά και οδηγήθηκε σ’ ένα προφανές αδιέξοδο.
Όσο για τις πολύμοχθες και πολυετείς προσπάθειες του συστήματος της διαπλοκής, ώστε να συμβάλλει αποφασιστικά στην ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς, αυτές αποδείχθηκαν ατελέσφορες και είχαν οριακώς ανεκτά αποτελέσματα, ενώ το μέλλον του μέχρι τώρα εγχειρήματος του Κινήματος Αλλαγής παραμένει ομιχλώδες και εντόνως προβληματικό…
Γι’ αυτό και το άτυπο αλλά συγκροτημένο κόμμα της διαπλοκής εμφανίζεται στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης με την κυβέρνηση ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να ενισχύσει τη θέση του ήδη αποδυναμωμένου και αμφισβητούμενου αρχηγού της ΝΔ. Τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα Αλαφούζου – Μαρινάκη αναλαμβάνουν την εκκαθάριση εδάφους ενώ οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καλύπτουν και νομιμοποιούν κομματικά και πολιτικά τις επιχειρήσεις αυτές.
Οπωσδήποτε όμως το γεγονός ότι σύμπαν το δεξιομνημονιακό, οικονομικοκομματικό τόξο προσπαθεί να βρει επιχειρήματα από γεγονότα και προσεγγίσεις του, κρίσιμου όντως, παρελθόντος, που έχουν εκτενώς αναλυθεί και συζητηθεί, αποκαλύπτει την πλήρη πολιτική και κομματική πενία και τα προφανή αδιέξοδα του παρόντος.
Οι ιστορικές ρίζες της κρίσης
Ασφαλώς και ο Κ. Καραμανλής και οι κυβερνήσεις του έχουν σημαντικές ευθύνες. Όμως προϋπήρξαν σοβαρές τόσο ενδογενείς όσο και εξωγενείς αιτίες που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και στην καταστροφή.
Η χώρα, την εποχή του σημιτικού εκσυγχρονισμού, αποδιοργανώθηκε από δύο βασικές αιτίες. Εσωτερικά ενισχύθηκαν και κυριάρχησαν οι φορείς και οι δομές της διαπλοκής και της ασύδοτης κερδοσκοπίας, που απέκτησαν άτυπους αλλά ενεργούς πολιτικούς ρόλους. Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα με την είσοδο στην Ευρωζώνη, η ασθενής και στρεβλή παραγωγική-οικονομική δομή της χώρας μας παραδόθηκε στους μηχανισμούς του ακραίου ανταγωνισμού και μάλιστα στις ασφυκτικές πιέσεις ενός σκληρού νομίσματος, που ωφελούσε νομοτελειακά τις πλέον ισχυρές οικονομίες.
Ασφαλώς η εκτενής φοροδιαφυγή και φοροκλοπή υπήρξε μια βασική αιτία της κρίσης που άρχισε να εκδηλώνεται στη χώρα μετά το 2008. Οι μειώσεις της φορολόγησης των επιχειρήσεων όχι μόνο δεν συνέβαλαν στην αύξηση των επενδύσεων αλλά επέτειναν σοβαρά το δημοσιονομικό πρόβλημα.
Όμως στις σύγχρονες κοινωνίες και οικονομίες δεν υπάρχουν αδήριτες νομοτέλειες, ούτε η μοίρα των λαών καθορίζεται από κάποια «Ειμαρμένη».
Η –έτοιμη από καιρό– ένταξη στο ΔΝΤ
Η απόφαση για την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ δεν υπήρξε μια αυτοεκπληρωθείσα προφητεία. Ήδη από τις αρχές του 2009 είχαν γίνει οι πρώτες σοβαρές κρούσεις και υποδείξεις προς την τότε αξιωματική αντιπολίτευση και την ηγεσία της και είχαν βρει ευήκοα ώτα και πρόθυμες διαθέσεις.
Αντίθετα, η αιφνιδιαστική προκήρυξη εκλογών τον Οκτώβριο του 2009 και η νομότυπη εκδίωξη του Κ. Καραμανλή υπήρξε αποτέλεσμα της άρνησης του ιδίου να αποδεχθεί τη «σωτήρια λύση» του ΔΝΤ.
Όμως οι αποφάσεις για την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ και στα Μνημόνια των δανειστών είχαν ήδη ληφθεί -έστω και ατύπως- από καιρό. Πριν καν από τις επισημοποιηθείσες πρώτες συναντήσεις του Στρος Καν με τον Γ. Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2009. Γι’ αυτό και όσα επακολούθησαν, όπως η τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος, η άρνηση δανεισμού από τις αγορές τον Ιανουάριο του 2010 και η εν συνεχεία διάσωση των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών με τη χρεοκοπία της χώρας, αποτέλεσαν σταθμούς και επιλογές μιας εκπονηθείσας από καιρό στρατηγικής, στην οποία συνήργησαν τόσο το ΔΝΤ όσο και η Γερμανία.
Το διαρρεύσαν έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδος λειτουργεί στην πράξη ως μπούμερανγκ. Επιδίωξε να στοχοποιήσει τον Κ. Καραμανλή και να βοηθήσει στη ενίσχυση του μαύρου μετώπου της οικονομικοκομματικής διαπλοκής. Όμως, στην πράξη, επαναφέροντας στον δημόσιο διάλογο τα γεγονότα και τις επιλογές που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, μας υποδεικνύει και μας υπενθυμίζει ότι οι ίδιοι εκείνοι που οδήγησαν στην καταστροφή της χώρας εμφανίζονται σήμερα ως σωτήρες, και μάλιστα μας προτείνουν και την ίδια συνταγή, τις ίδιες επιλογές με τις οποίες αφάνισαν έναν ολόκληρο λαό.