Ο Μύρτος η Κεφαλονιά και η… φέτα
ΠΗΓΗ: www.kefaloniapress.gr – Φωτογράφος: Paolo Grandinetti
Σημ. «Π»: Πολλές φορές προσπαθείς με λόγια να εκφράσεις αυτό που σου προκαλεί μια εικόνα, απλή και ίσως χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για κάποιους. Mα σε ορισμένους ξυπνά μνήμες. Μνήμες από την παιδική ηλικία στο χωρίο. Και τότε στιγμιαία το μυαλό κατακλύζεται από εικόνες του παρελθόντος. Φτάνεις σε σημείο που να μην μπορείς να πείς τίποτα, σιωπή. Και ξαφνικά αναφωνείς: Άααχ!… τι μου θυμίζει αυτή η εικόνα!
Φέτα Κεφαλονιάς: Μια ιστορία από τα Ομηρικά χρόνια
Μια ιστορία, που ξεκινά από τα Ομηρικά χρόνια, ενώ αναφορές υπάρχουν και στον Ηρόδοτο, για το τυρί από την Κεφαλονιά και την Ήπειρο. Μάλιστα πολλές ιστορικές και λαογραφικές αναφορές, αναφέρουν για τους ξακουστούς τυροκόμους της Κεφαλονιάς που δημιούργησαν στις βαλκανικές χώρες μεγάλες μονάδες τυροκομείων και υπήρξαν δάσκαλοι στην παρασκευή της φέτας. Κάθε Άνοιξη, λοιπόν, το παραδοσιακό ξύλινο βαρελάκι από την Κεφαλονιά, έπαιρνε τη θέση του σε μια γωνίτσα στην κουζίνα. Σήμα κατατεθέν μιας τοπικής μνήμης, μιας ιστορίας, που μπερδευόταν γλυκά με την πιπεράτη και αψιά γεύση του τυριού.
Να σημειώσουμε ότι η αλμύρα της θάλασσας κάνει ιδιαίτερο τόσο το κρέας, όσο και το γάλα τους, χαρίζοντας μια ιδιότυπη γεύση στο τυρί.
Ένα τυρί που είναι μαλακό ή σκληρό, που κόβεται σε ακανόνιστα κομμάτια (τάκους ) και ωριμάζει φυσικά και σε επαφή με τον αέρα και όχι μέσα σε άλμη. Το ωρίμασμα από την πρώτη στιγμή μέσα σε άλμη, διαφοροποιεί την φέτα από το τυρί «τελεμέ». «Όταν φέτα μόλις κοπεί σε «κύβους» ωριμάζει μέσα στην «άλμη» από την πρώτη μέρα , τότε μιλάμε για «τελεμέ», για την βουλγάρικη φέτα. Τα μεγάλα εργοστάσια, λοιπόν, σήμερα, παράγουν «τελεμέ». Μια βασική διαφορά, λοιπόν είναι πως η κεφαλλονίτικη φέτα, ακόμα αφήνεται να ωριμάσει στο βαρέλι.
www.greekaffair.gr