Σιωπή του τάφου για όποια λύση στο Σκοπιανό;
Ο ελληνικός λαός είναι μόνο για να ψηφίζει ό,τι του σερβίρουν οι εκάστοτε κυβερνώντες και τότε ανακηρύσσεται… υπερήφανος και μεγάλος από τον νικητή, αλλά στο τέλος πληρώνει τον λογαριασμό, και μάλιστα πολύ ακριβά.
Πρέπει να ανησυχούμε…
Και μόνο το ότι ξαφνικά έπιασε ο… πόνος τους «μεγάλους» του δυτικού μπλοκ, με πρώτη… επισπεύδουσα την επικεφαλής Αμερική, να λύσουν το πρόβλημα της συμμάχου χώρας, της Ελλάδας, το «Μακεδονικό», που 27 χρόνια τώρα πάει κι έρχεται κατά τις διαθέσεις των αρχόντων του πλανήτη, σημαίνει ότι κάθε άλλο παρά καλό για την πάγια θέση μας είναι αυτό που έχουν μαγειρέψει, αυτό που έχουν αποφασίσει για εμάς χωρίς εμάς, και τελεσιγραφικά, εδώ και τώρα, απαιτούν να αποδεχθούμε το πιάτο που θα μας σερβίρουν… Αλλιώς θα επιστρατεύσουν άλλα βέλη που έχουν στη φαρέτρα τους –κάποιον γείτονα…– για να μας… συνετίσουν…
ΘΑΡΡΑΛΕΑ
Του Μάκη Κουρή
Να το πούμε ωμά: Πάρτε ό,τι σας δίνουμε και κάντε τον σταυρό σας, για να μην τρέχετε και δεν φτάνετε μετά… Για να μην… κλαψουρίζετε και λέτε «στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα»…
Τα Σκόπια έχουν προσφερθεί να είναι η αποτρεπτική βάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια σε κάθε απόπειρα… εισβολής της Ρωσίας, σε κάθε προσπάθεια να πάρει τον έλεγχο της καυτής περιοχής. Και το αντάλλαγμα για την… προσφορά των Σκοπιανών είναι να παραδώσει η Ελλάδα το όνομα «Μακεδονία». Για άλλη μια φορά, ο Ελληνισμός είναι το θύμα… Η Κύπρος είναι μια από τις αποδείξεις.
Στη σκακιέρα Αμερικής – Ρωσίας η Ελλάδα είναι το πιόνι…
Και αυτή είναι η απάντηση στο λογικό ερώτημα γιατί ξαφνικά αποφάσισαν οι σύμμαχοί μας και εταίροι μας να… βαφτίσουν τα Σκόπια με το όνομα που θέλουν, με… νονό τις ΗΠΑ. Όπως αντιλαμβάνεστε, φίλοι αναγνώστες, το μπαλάκι είναι στο γήπεδό μας. Και οι πιέσεις προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα πρέπει να είναι μεγάλες. Και εκβιαστικές. Πρέπει να χρησιμοποιούν κάθε… μέσο… Ακόμη και απειλές. Και σίγουρα το ότι έβαλε στο τραπέζι τη λύση του Σκοπιανού την ώρα που είναι στο αποκορύφωμα οι σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, που αποτελεί για την κυβέρνηση το κλειδί για την… απελευθέρωση από τα Μνημόνια και την έξοδο στις αγορές, αποδεικνύει σε ποιον βαθμό έχει φθάσει η πίεση…
Προφανώς, ο πρωθυπουργός προσπαθεί να κερδίσει χρόνο. Και σε αυτή την πολύ δύσκολη κατάσταση θα μπορούσε να έχει σύμμαχο όλον (σχεδόν) τον πολιτικό κόσμο, κάνοντάς τον συμμέτοχο στον αγώνα για μια λύση στο Σκοπιανό, που καρκινοβατεί εδώ και πάνω από 25 χρόνια. Μια λύση, όμως, που δεν θα απέχει από την αδιαπραγμάτευτη θέση μας, όπως έχει καταγραφεί στο Βουκουρέστι.
Δυστυχώς, τέτοια πρόθεση δεν έχει δείξει ο Αλέξης Τσίπρας. Τουλάχιστον, όχι δημόσια. Όπως δεν φαίνεται να υπάρχει και κάποια στοιχειώδης ενημέρωση για τις προτάσεις της ηγεσίας των Σκοπίων ως προς το όνομα και το αν θα ισχύει έναντι όλων. Αλλά και για τη μη ύπαρξη αλυτρωτικών στοχεύσεων. Κανείς δεν γνωρίζει τις συζητήσεις που κάνει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς με τους Σκοπιανούς, με πιο πρόσφατη και ασφαλώς ουσιώδη τη συνάντηση με τον συνάδελφό του υπουργό της ΠΓΔΜ στη Θεσσαλονίκη, μακριά από τα πολλά φώτα της Αθήνας, η οποία πρέπει να ήταν καθοριστική ως προς τις τελικές θέσεις των δύο πλευρών – εκτίμηση στην οποία οδηγεί το ότι κράτησε τρεις ώρες.
Από την πλευρά του Μαξίμου, καμία ενημέρωση –ούτε off the record– δεν υπάρχει. Παντελή άγνοια, επίσης, έχουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Καμία γεύση δεν έχει από τον πρωθυπουργό ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντίθετα, το μήνυμα που εκπέμπεται είναι ότι είναι εθνική ανάγκη να στηρίζουν την κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις που γίνονται.
Δεν μπορεί να μην έχει φωνή η Εκκλησία
Και αυτή η απαίτηση ισχύει και για όλη την εκτός πολιτικής ηγεσία της χώρας. Και μάλιστα… εγγράφως. Όπως προκύπτει από την επιστολή που έστειλε ο κ. Τσίπρας την περασμένη Πέμπτη στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, όπου επικρίνει την Εκκλησία για την απόφαση της Ιεράς Συνόδου, σύμφωνα με την οποία: «Η Εκκλησία έχει μαρτυρήσει με τον λόγο και το αίμα κλήρου και λαού την ελληνικότητα της Μακεδονίας από αρχαιοτάτων χρόνων, γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποδεχθεί την απονομή του όρου ‘‘Μακεδονία’’ ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου κράτους, το οποίο θα έχει επιπτώσεις και στην ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της “Μακεδονίας”. Αναμένει δε από την υπεύθυνη ελληνική κυβέρνηση, η οποία διαχειρίζεται το θέμα, να κατανοήσει την ανησυχία της, που είναι και ανησυχία του Οικουμενικού Ελληνισμού».
Στην απάντησή του ο πρωθυπουργός γράφει:
«Πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε κι εσείς στην άποψη αρχής, ότι στα εθνικά θέματα απαιτείται η πιο πλατιά εθνική ομοψυχία. Και η εθνική ομοψυχία θεμελιώνεται στη σύνεση, στον διάλογο, στον σεβασμό των διαφορετικών απόψεων, αλλά και των διακριτών ρόλων. Και υπονομεύεται από κραυγές, εκδηλώσεις μισαλλοδοξίας, ακρότητες που εν ονόματι του έθνους οδήγησαν στο παρελθόν σε εθνικές ήττες.
Η ιστορική πείρα αποδεικνύει ότι η εθνική αποφασιστικότητα είναι αποτελεσματική μόνον όταν συνδυάζεται με την εθνική σύνεση και τη διαρκή επιδίωξη της εθνικής ενότητας». Οι θέσεις αυτές του κ. Τσίπρα επιβεβαιώνουν μέχρι κεραίας τον τίτλο των σημερινών «Θαρραλέων» μας. Ότι η κυβέρνηση απαιτεί άκρα του τάφου σιωπή. Και αν και όταν Αθήνα και Σκόπια τα βρουν και καταλήξουν σε μια συμφωνία, κανείς δεν έχει δικαίωμα να διαφωνήσει. Αντίθετα, θα πρέπει όλοι να συνταυτιστούν και να πουν «ναι»… Και ό,τι ήθελε προκύψει… Μόνο που τότε ίσως θα είναι αργά για κλάματα, αγαπητή κυρία Περιστέρα Μπαζιάνα. Θα είναι αργά για τη χώρα… Και για τον ελληνικό λαό…
Η ενημέρωση πριν μπουν οι υπογραφές μόνο καλό κάνει… Ακόμη και για θέματα δευτερεύουσας σημασίας, πολύ περισσότερο όμως όταν πρόκειται για την εθνική υπόσταση της χώρας και για την Ιστορία της, την οποία πρέπει να υπερασπιζόμαστε και να προστατεύουμε σαν κόρη οφθαλμού.
Γιατί σε κάποιους χρωστάμε…