Τον χαβά τους οι Τούρκοι…
Της
ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Θα μπορούσε κανείς να μου εξηγήσει τον λόγο της πρόσφατης επίσκεψης του Ταγίπ Ερντογάν, που το ύφος του θυμίζει τον μεγάλο «Σουλεϊμάν», της γνωστής σειράς, με ρούχα σύγχρονα; Για γκαϊφέ ήρθε, για εθιμοτυπική επίσκεψη ή για να δείξει την ευρωπαϊκή του πλευρά; Μελιστάλακτος, με μια κυρία δίπλα του, εξαιρετικά αυστηρή, όμορφη θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά θαρρούσες πως φοβόταν ή ήταν θυμωμένη μ’ αυτήν την Ελλάδα που τους έχει μπει στη μύτη. Αμ, κυρία μου, δεν έχεις ακούσει το τραγούδι «Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ»; Ε, αυτό ισχύει πάντα. Ακόμη, με αυτό το ασφυκτικό ρούχο που φορούσε, σαν φασκιά, και το σφιχτοτυλιγμένο κεφάλι, θαρρείς και φοβόταν μην την καρπαζώσει κανείς.
Έχω τόσα πολλά απωθημένα στην ψυχή μου, τόση οργή γι’ αυτόν τον λαό, που έχει το θράσος να απαιτεί, κάνοντας φιέστες στην Ξάνθη, τη δική μας Ξάνθη, και να οργανώσει συνέδριο σαν να βρισκόταν στην Άγκυρα. Τον άκουγες να μιλά κι έλεγες «μα, τι προοδευτικός ηγέτης είναι τούτος». Τα σχολεία στην Ξάνθη δεν του άρεσαν, τα χαρακτήρισε άθλια και με ύφος δημοκρατικό και απλό είπε: «Εάν θέλουν οι Έλληνες, ας έρθουν να φτιάξουν όσα ελληνικά σχολεία θέλουν στην Τουρκία, μα να φτιάξουν και δικά μας».
Τότε θυμήθηκα το τελευταίο πογκρόμ του 1955, που εκδιώχθηκαν, κακήν κακώς, 2.500 Έλληνες από την Πόλη, όπου έχουν μείνει ελάχιστοι. Πώς να εμπιστευτείς τον Ερντογάν, όταν αυτός πηγαίνει στη Θράκη και προπαγανδίζει στα παιδιά του σχολείου ότι όλοι είμαστε Τουρκία: Μία σημαία, ένα έθνος, ένα κράτος. Εάν λοιπόν δεν είναι ευχαριστημένοι οι «Τούρκοι» της Θράκης καιρός να πάνε στην πατρίδα τους, όπως έδιωξαν τους δικούς μας, αδιαφορώντας για τις αρχές του δικαίου.
Πώς μπορείς να μη θυμηθείς τους ανελέητους διωγμούς των συμπατριωτών μας, το 1920-1922, από τους, γεμάτους πολιτισμό και περιουσίες φτιαγμένες με μόχθο, τόπους τους; Τι δικαιώματα έχουν αυτοί στο Αιγαίο, που το χρώμα του και μόνο θυμίζει την Ελλάδα; Μοιάζει σαν να το σκεπάζει η ελληνική σημαία με τα ίδια χρώματα αυτής της καθάριας θάλασσας. Ας ψάξουν να βρουν την καταγωγή τους και να γυρίσουν πίσω στα βάθη της Ασίας, απ’ όπου κατάγονται. Σλάβοι, Πέρσες, φυλές απροσδιορίστου καταγωγής έφτιαξαν ένα κράτος πολεμοχαρών Σελτζούκων κι απείλησαν πόλεις και χωριά που ζούσαν Έλληνες ειρηνικά με τις οικογένειές τους.
Χίμηξαν σε μια κοινωνία οργανωμένη, που ο πολιτισμός της ήταν χρόνια μπροστά. Και τώρα τι ζητούν; Να πάρουν ό,τι μπορούν από το γαλανόλευκο Αιγαίο. Στην επίσκεψή του εδώ ο Ερντογάν δεν αμφισβήτησε τις διεθνείς συνθήκες, όταν όμως γύρισε πίσω στην Άγκυρα άλλαξε το τροπάρι, παρουσιάζοντας αυτήν την απαίτηση μ’ άλλα λόγια. Δεν έχουν καταλάβει ότι πειράζοντας την Ελλάδα κρύβονται στη μαγκούρα του τσοπάνη, που είναι η Ευρώπη. Επιπλέον, πόσο σοβαρός μπορεί να θεωρείται ο αρχηγός ενός κράτους, όταν τη στιγμή που επισκέπτεται μια χώρα τα αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας της χώρας του παραβιάζουν τον εναέριο χώρο της χώρας που τον φιλοξενεί;
Μέχρι πότε όμως θα σφυρίζουμε αδιάφορα ως χώρα; Όσο μικροί κι αν είμαστε, τα τουρκικά ασκέρια δεν μπορούν να παραβγούν στην εξυπνάδα τους φύλακες της χώρας μας. Και αυτό γιατί πάντα ασκέρια θα ’ναι, που φοβούνται τον ίδιο τον ηγέτη τους.