Ευγένιος «Γκεραρντάκης», ένας αυθεντικός Κρητικός, ένας μεγάλος άνθρωπος…

Του
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΤΑΚΟΥ

Το ελληνικό ποδόσφαιρο πενθεί με το καλημέρα στο 2018. Ο Ευγένιος Γκέραρντ έφυγε από κοντά μας και όλοι μιλούν για το ήθος και την ευγένειά του. Δεν συμβαίνει με όλους αυτό, παρότι λένε πως ο νεκρός δεδικαίωται.

Γεννήθηκε στην Ολλανδία, στο Μπρούνσουμ της Λιμβουργίας, 3.127 χλμ μακριά από το Ηράκλειο. Το 1985 ήρθε η πρόταση της οικογένειας Βαρδινογιάννη για να αναλάβει τον ΟΦΗ. Δέχθηκε αμέσως, ήρθε και βρήκε τη… νέα του πατρίδα. Έκανε τέτοια την Κρήτη, το Ηράκλειο, την Ελιά, το «Γεντί Κουλέ».
Στον ΟΦΗ ο Γκέραρντ έγινε «Γκεραρντάκης». Αγαπήθηκε από όλους διότι, πάνω απ’ όλα, όπως μαρτυρούν όσοι τον γνώρισαν, ήταν αυθεντικός. Οι ικανότητες και οι επιτυχίες τού έδωσαν τον χρόνο που χρειαζόταν για να κατακτήσει τις καρδιές όλων όσων έβλεπαν στο πρόσωπο του μόνιμου προπονητή του ΟΦΗ έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Ακόμα και στην εποχή που δεν κατακτούσε τίτλους, όμως, ο Γκέραρντ υπενθύμιζε την ποιότητα της δουλειάς του με άλλους τρόπους. Αναδεικνύοντας ταλέντα και βγάζοντας παίκτες που αργότερα διακρίθηκαν.

Ο Γκέραρντ ήρθε από τη Βόρεια Ευρώπη και τελικά αγόρασε σπίτι στη Νότια. Όχι απλά αγόρασε σπίτι, αλλά εδώ έζησε και μετά την καριέρα του. Εδώ πέθανε. Ήρθε στην Κρήτη και την αγάπησε. Τον παραδέχθηκαν όλοι, τον χειροκρότησαν και, σίγουρα, όταν έφυγε, κανείς δεν έμεινε αδιάφορος για τον χαμό του.

Ήταν ο προπονητής που πήγαινε στα σπίτια των παικτών για να πιεί κρασί, που είχε έγνοια να μην ξενυχτούν και τους συμβούλευε να είναι επαγγελματίες, που εξηγούσε τι ήθελε και τους ρωτούσε για πράγματα προσωπικά, ώστε να τους βοηθήσει και να τους συμβουλέψει. Γι’ αυτό κι εκείνοι, πριν από 50 μέρες, έκλαιγαν σαν μικρά παιδιά, παρότι πια είχαν ασπρίσει.