Απώλεια ενός λαμπρού αξιωματικού

Του
ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΥ
Αντιστράτηγου ε.α., Επίτιμου
Γενικού Επιθεωρητή Στρατού

-Ταξίαρχος Τεχνικού ε.α. Μιχάλης Δραμιτινός (ΣΣΕ 1960)

Ένα λαμπρό αστέρι της τάξεώς μας στη Σχολή Ευελπίδων, ο αδελφός (σύζυγος της αδελφής μου Μαρίας), φίλος και συμμαθητής μας αποχαιρέτησε (5 π.μ. της 21ης Δεκεμβρίου 2017).
Αυθεντικός χριστιανός, καθόλου χριστιανίζων, άριστος οικογενειάρχης, με περίσσευμα προσφοράς και αγάπης προς συγγενείς και φίλους, τεράστιας ευφυΐας, με επιτυχείς σπουδές, πέραν της Σχολής Ευελπίδων και όλων των Σχολών Τεχνικού, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στην Ακαδημία του Μοντερέι της Καλιφόρνιας.

Εκ πεποιθήσεως δημοκράτης στην πράξη, λίγοι γνωρίζουν ότι το 1968, ενώ ήμασταν και οι δύο λοχαγοί ε.ε., ήρθε στο σπίτι μου, στο Παγκράτι, να με πάρει να πάμε στην εξόδιο ακολουθία του Γέρου της Δημοκρατίας, όπου πραγματοποιήθηκε και η πρώτη μεγάλη αντιστασιακή εμφάνιση του λαού ενάντια στην επάρατο χούντα.

Ελάχιστοι επίσης γνωρίζουν ότι το 1988, ύστερα από πρόσκληση του Ανδρέα Παπανδρέου, απεδέχθη να στελεχώσει το γραφείο συμβούλων επί θεμάτων Τεχνικού του Στρατού, υπό την προϋπόθεση να γίνει δεκτή η παραίτησή του από τον ε.ε. Στρατό, για να μην υπάρχει υπόνοια κομματισμού.
Επίσης, το 1994, όταν του έγινε πρόσκληση από τον τότε Α/ΓΕΣ να αναλάβει την τότε ΥΠΟΒΙ (Υπηρεσία Πολεμικής Βιομηχανίας,) αρνήθηκε, για να μη θεωρηθεί νεποτισμός, δεδομένου ότι ήμουν τότε υπαρχηγός του Επιτελείου.

Ευτύχησε να αποκτήσει τρία λαμπρά τέκνα και έξι εγγόνια. Σίγουρα μεταβαίνει απόλυτα ήρεμος στον χώρο των δικαίων.

Το παράδειγμα ζωής και το ήθος του, η πιο όμορφη κληρονομιά σε όλους μας και ιδιαίτερα στα παιδιά και τα εγγόνια του.

Στο καλό, Μιχάλη, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.