Κοινωνική ασφάλιση ή επιλογή των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών;

Του
ΣΑΒΒΑ Γ. ΡΟΜΠΟΛΗ
Ομότ. Καθ. Παντείου Πανεπιστημίου

Οι συνθήκες σύνδεσης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος με τους δημοσιονομικούς περιορισμούς στην Ελλάδα και κατά τη μεταμνημονιακή περίοδο (Αύγουστος 2018 και μετά), εξαιτίας της προβλεπόμενης αναιμικής ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και της περιορισμένης αύξησης της απασχόλησης, σε συνδυασμό με το πλαίσιο εποπτείας και παρακολούθησης της ασκούμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής οδηγούν στην αναζήτηση εναλλακτικών στρατηγικών που θα προσανατολίσουν το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα στη μακροχρόνια βιωσιμότητα, εν όψει, μεταξύ των άλλων, των δυσμενών δημογραφικών εξελίξεων (γήρανση του πληθυσμού, baby booming).

Οι περισσότερες απ’ αυτές τις προτάσεις επικεντρώνονται κυρίως στην αντιμετώπιση του φαινομένου της γήρανσης του πληθυσμού, παραβλέποντας το γεγονός των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, που αυξάνονται με ραγδαίο ρυθμό, καθώς και των νέων τεχνολογιών του αυτοματισμού, της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης, που πλήττουν τη διάρθρωση και το μέγεθος της απασχόλησης.

Εάν οι εισφορές που καταβάλλουν οι εργαζόμενοι δεν επαρκούν για την κάλυψη των συντάξεών τους, τότε η σύνταξη θα περικόπτεται αυτόματα

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότερες προτάσεις, ακραίας-νεοφιλελεύθερης έμπνευσης, επηρεάσθηκαν, κατά βάση, από τις ιδέες των Φρίντμαν – Σβαρτς και εφαρμόστηκαν πειραματικά και βίαια στη Λατινική Αμερική (π.χ. Χιλή του Πινοσέτ) και μετά το 1990 επεκτάθηκαν και στον υπόλοιπο κόσμο, όπως η Ιταλία, η Σουηδία ,Βαλτικές χώρες κ.α, χωρίς να εξετάζεται ούτε το πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον αυτών των χωρών, σε σύγκριση με αυτό της Ελλάδας, αλλά ούτε και οι συνέπειες που προκάλεσαν στους ασφαλισμένους, στους συνταξιούχους, στα κοινωνικοασφαλιστικά συστήματα και στους κρατικούς προϋπολογισμούς αυτών των χωρών, ώστε να αξιολογηθούν εάν είναι οικονομικά βιώσιμες και κοινωνικά αποτελεσματικές, προκειμένου να εφαρμοστούν και στη χώρα μας ή όχι.

Η Διεθνής Ένωση Κοινωνικής Ασφάλισης (ISSA) συνιστά στα κράτη ότι οι βασικές αρχές μιας στρατηγικής κατεύθυνσης που απαιτείται να έχει μια κοινωνική και βιώσιμη κοινωνικοασφαλιστική παρέμβαση είναι οι εξής:

α) Βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση αλλά και μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα.

β) Επιδράσεις στην οικονομία.

γ) Επάρκεια των παροχών και ζητήματα που αφορούν την αναδιανομή του εισοδήματος.

δ) Πολιτικός κίνδυνος και κοινωνική αστάθεια.

Τα συνταξιοδοτικά συστήματα που επιλέγονται για την οργάνωση και την παροχή των συ­νταξιοδοτικών παροχών των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης διακρίνονται, κατά βάση, σε διανεμητικά και σε κεφαλαιοποιητικά, είτε με καθορισμένες παροχές είτε με καθορισμένες εισφορές…

ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ