Οι επεμβάσεις στη Δικαιοσύνη γίνονται για κομματικούς λόγους και όχι για το καλό της…
Ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης τα λέει έξω από τα δόντια
-Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις θεωρούν τη Δικαιοσύνη εργαλείο τους
-Είναι λάθος ο τρόπος επιλογής της ηγεσίας της
-Η Δικαιοσύνη, δυστυχώς, αντιδρά μόνο όταν θίγονται τα δικά της συμφέροντα!
Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται η έντονη αντιπαράθεση κυβέρνησης και δικαστών, με τις δύο πλευρές να παραμένουν αμετακίνητες στις θέσεις τους, φορτίζοντας περαιτέρω το ήδη τεταμένο κλίμα που υπάρχει στις μεταξύ τους σχέσεις. Αντί -όπως θα περίμενε κανείς- η κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλία προκειμένου να πέσουν οι τόνοι και να ανοίξουν οι δίαυλοι επικοινωνίας, προκαλεί τους δικαστές για το «ποιος θα κουραστεί πρώτος» από τη διαμάχη. Η στάση αυτή της κυβέρνησης δεν φαίνεται ωστόσο να πτοεί τους δικαστές. Μιλώντας στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ο πρόεδρός της Χριστόφορος Σεβαστίδης άσκησε σκληρή κριτική στην κυβέρνηση και προσωπικά στον υπουργό Δικαιοσύνης Στ. Κοντονή. Έκανε λόγο για «σωρεία ψεμάτων» σε σχέση με το ζήτημα του «πόθεν έσχες» και κατηγόρησε ευθέως την κυβέρνηση ότι έχει επιδοθεί σε μια χωρίς προηγούμενο «εκστρατεία συκοφάντησης» των δικαστών. Απαντώντας ουσιαστικά στην άποψη που εξέφρασε ο κ. Κοντονής («και οι κρίνοντες κρίνονται»), ο κ. Σεβαστίδης σημείωσε ότι «τα κυβερνητικά στελέχη δεν μπορούν να επικρίνουν τις δικαστικές αποφάσεις, ως φορείς της εκτελεστικής εξουσίας έχουν εκ του Συντάγματος καθήκον να συμμορφώνονται σε αυτές και να τις εκτελούν».
Στη διαμάχη κυβέρνησης – δικαστών παρενέβη ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης, ο οποίος, μιλώντας στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου», στον τηλεοπτικό σταθμό Kontra, προχώρησε σε σειρά επισημάνσεων. «Οι επεμβάσεις στη Δικαιοσύνη γίνονται για κομματικούς λόγους και όχι για το καλό της – Δυστυχώς οι κυβερνήσεις θεωρούν τη Δικαιοσύνη εργαλείο τους», ήταν οι βασικές διαπιστώσεις του. Επισήμανε ωστόσο ότι και η Δικαιοσύνη από την πλευρά της αντιδρά «μόνον όταν θίγονται τα δικά της συμφέροντα», ενώ χαρακτήρισε λανθασμένο τον τρόπο με τον οποίο επιλέγεται κάθε φορά η ηγεσία της. Πιο αναλυτικά:
«Τελευταία, οι επεμβάσεις στη Δικαιοσύνη είναι τακτικές πλέον, είναι συχνές, είναι πιο τακτικές από ό,τι ήταν πάντοτε, βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι και η Δικαιοσύνη πάει καλά. Ούτε η Δικαιοσύνη πάει καλά, δυστυχώς, γιατί και αυτή έχει πάρα πολλά εσωτερικά προβλήματα. Δεν φταίνε οι δικαστές σε αυτό το θέμα, φταίνε οι κυβερνήσεις», παρατήρησε ο κ. Κασιμάτης, ενώ αναφέρθηκε στις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων διότι «δεν φρόντισαν να αναδιοργανώσουν τη Δικαιοσύνη σωστά, με τα σύγχρονα πρότυπα της Ευρώπης». Κι εξήγησε: «Πρώτα πρώτα, το οργανωτικό σύστημα είναι ελλιπέστατο, η οργάνωση, οι εξοπλισμοί του, το προσωπικό του, κ.λπ., είναι ανεπαρκέστατα. Το δεύτερο είναι ότι δεν υπάρχει σωστή οργάνωση. Σε αυτό φταίνε και οι δικαστές. Διαρκείς ενημερώσεις και μετεκπαιδεύσεις των δικαστών και έτσι έχουμε σήμερα πρότυπα πολύ παλιά, που έχουν ξεπεραστεί. Το τρίτο είναι ότι δεν υπάρχει σωστός έλεγχος και σε αυτό φταίνε και πάλι οι δικαστές. Μπορούσε να επιβληθεί, σιγά σιγά, από το κράτος σωστός εσωτερικός έλεγχος, ο οποίος όμως δεν έγινε ποτέ και έτσι έχουμε ακόμα φαινόμενα όπως το Παραδικαστικό, το οποίο υπάρχει ακόμα και ενεργεί φοβερά εγκλήματα στη Δικαιοσύνη.
Το άλλο ζήτημα σήμερα είναι ότι οι παρεμβάσεις που γίνονται στη Δικαιοσύνη δυστυχώς δεν γίνονται για καλό. Γίνονται για κομματικούς σκοπούς, οι οποίοι πάντοτε υπήρχαν, αλλά σε αυτόν τον βαθμό δεν υπήρξαν ποτέ, απ’ όσο θυμάμαι εγώ. Αυτό εκμαυλίζει ακόμα περισσότερο τη Δικαιοσύνη και τη διαβρώνει συνεχώς, γιατί το να κάνει μια παρέμβαση ένας υπουργός, ακόμα και σε ένα θέμα που μπορεί να έχει κάποια στοιχεία ορθότητας, με αυτόν τον τρόπο τον οποίον γίνεται δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια διάβρωση της Δικαιοσύνης.
Η Δικαιοσύνη είναι ένα πάρα πολύ ευαίσθητο πράγμα αλλά και θεμελιώδης θεσμός. Μπορεί να είναι η τρίτη εξουσία, αλλά είναι η σημαντικότερη για την κοινωνική δικαιοσύνη και δυστυχώς αυτό δεν το έχουμε σήμερα στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει σήμερα Δικαιοσύνη. Είναι απαράδεκτο το φαινόμενο να μην έχει κανείς δικαστική προστασία στην πραγματικότητα, όταν πρέπει να περιμένει χρόνια και χρόνια για να δικαστεί η υπόθεσή του και να δικαστεί με τους όρους που γίνεται σήμερα, που πετιέται κυριολεκτικά. Αν συγκρίνουμε μια δίκη ευρωπαϊκή, οποιουδήποτε ευρωπαϊκού κράτους, και μια δίκη ελληνικού δικαστηρίου, θα πέσουμε από τα σύννεφα».
Στις δηλώσεις του στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου» ο κ. Κασιμάτης αναφέρθηκε εκτενώς και στον τρόπο που επιλέγεται η εκάστοτε ηγεσία της Δικαιοσύνης, χαρακτηρίζοντάς τον απόλυτα λανθασμένο. «Σε όλα τα κράτη έχουν σήμερα τα ανώτερα δικαστήρια, πρέπει να υπάρχει μια όσμωση πολιτική και πρέπει να υπάρχει μια παρέμβαση της πολιτικής εξουσίας. Αλλά ποιας πολιτικής εξουσίας. Όχι της κομματικής αλλά μιας ευρύτερης, αντικειμενικής, συλλογικής έκφρασης, γενικώς της πολιτικής σκέψης, ούτως ώστε να μην είναι κοινωνικές μηχανές οι δικαστές. Αυτό το πράγμα όμως σε εμάς έχει αποτύχει εντελώς. Υπάρχει σε όλα τα κράτη αυτό. Π.χ. οι Ανώτατοι Δικαστές του Συνταγματικού Δικαστηρίου στη Γερμανία εκλέγονται από σοβαρότατους επιστήμονες, οι οποίοι ανήκουν σε όλες τις παρατάξεις της πολιτικής. Εδώ τα Υπουργικά Συμβούλια σκέφτονται ποιον θα βάλουν πρόεδρο του Αρείου Πάγου, πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, για να τον έχουν δικό τους. Αυτό είναι καταστροφή».
Υποχείρια των δανειστών οι ελληνικές κυβερνήσεις
Ο κ. Κασιμάτης στράφηκε κατά των κυβερνήσεων, ιδίως αυτών που ανέλαβαν τις τύχες της χώρας μετά το 2010: «Σήμερα, η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε είναι ίσως χειρότερη, απ’ όσο θυμάμαι, και από την Κατοχή. Αυτό όμως που την επιδείνωσε ακόμη περισσότερο είναι ότι δεν υπάρχει η σωστή πολιτική διάσταση και βούληση. Ακόμη, πέραν του ότι τα έσοδα του κράτους είναι όλα διαχειριζόμενα από τους δανειστές μας και πηγαίνουν όλα έξω, οι κυβερνήσεις έχουν γίνει υποχείριά τους, υποχείρια της χειρότερης μορφής, προδοτικής φύσεως θα έλεγα».
// Γιατί τα δέχονται όλα αυτά;
«Για την καρέκλα, κατά τη γνώμη μου».
// Δημοσίευμα σε ξένη εφημερίδα τόνιζε ότι υπάρχει μια τέτοια τάση περιορισμού της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης.
«Πρώτα πρώτα, υπάρχει βασική τάση καταλύσεως των αρχών νομιμότητας του διασυνολικού δικαίου και του ευρωπαϊκού, για να αποφασίζει ο πολιτικός ανεξάρτητα. Συνακόλουθο είναι η αποδυνάμωση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Θα τα κάνουν δηλαδή όλα διοίκηση, όπως τα αυταρχικά κράτη έχουν τα δικαστήρια ως διοικητικά όργανα. Η Ευρώπη, δυστυχώς, σήμερα, είναι η εκπροσώπηση του πνεύματος του υπερεθνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και της γεωπολιτικής των μεγάλων δυνάμεων».
// Σε αυτήν την αντιπαράθεση κυβέρνησης και Δικαιοσύνης ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη;
«Θα συνεχίσει έτσι. Μην περιμένουμε λύσεις ούτε από τη μια μεριά ούτε από την άλλη. Θα υπάρχει αυτή η προσπάθεια παρέμβασης και η προσπάθεια αντίδρασης από τη Δικαιοσύνη. Η Δικαιοσύνη, δυστυχώς, αντιδρά μόνο σε θέματα που υπάρχουν δικά της συμφέροντα. Αυτό είναι το κακό. Πρέπει να βγουν και να αξιώσουν από την αρχή δημόσια από τις κυβερνήσεις την αναδιοργάνωση των δικαστηρίων, πλήρη αναδιοργάνωση σε εξοπλισμό. Είναι δυνατόν να πηγαίνει κανείς σε δίκη και να μην υπάρχει γραμματέας; Δηλαδή, στα μονομελή δικαστήρια δεν υπάρχει γραμματέας, αυτό το πράγμα δεν υπάρχει ούτε στην Αφρική πλέον».
Ένωση Τέως Βουλευτών – Ευρωβουλευτών: «Να τερματιστεί η διένεξη»!
Τον τερματισμό της διένεξης, η οποία «με ασύγγνωστη τύφλωση εγγίζει τα όρια της παράνοιας», ζητεί η Ένωση τέως Βουλευτών – Ευρωβουλευτών, πρόεδρος της οποίας είναι ο Κωνσταντίνος Πυλαρινός. Στη σχετική ανακοίνωσή της επισημαίνει, μεταξύ άλλων: «Η πρωτοφανής δημόσια αντιπαράθεση των πολλών αιτιών μεταξύ των δύο εξουσιών δύσκολα γίνεται κατανοητή από τους περισσότερους πολίτες και εσκεμμένα εκλαϊκεύεται στο ‘‘πόθεν έσχες’’ των δικαστών, με ορατό αποτέλεσμα τον τραυματισμό της ηθικής υπόστασης και του κύρους των δικαστών όλης της χώρας», προσθέτει δε ότι «κάτω από οποιαδήποτε προσέγγιση ή ανάλυση της θεσμικής κρίσης που βιώνουμε, η προστασία του κύρους της Δικαιοσύνης και της συνακόλουθης προστασίας της ανεξαρτησίας των λειτουργών της είναι το πρώτιστο καθήκον της Πολιτείας. Είναι απαίτηση όλου του λαού».