Τι συμβαίνει πάλι με τη Θράκη;

Του
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΛΟΥΣΗ
πρ. Πρύτανη ΔΠΘ

Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι κάποιοι αριστεροί διεθνιστές, τύπου Γαβρόγλου ή Τσίπρα, ή κάποιοι αριστερόστροφοι, τύπου Καμμένου, μιλούν για τη Συνθήκη της Λωζάννης, αλλά το ότι κάνουν πως δεν ξέρουν, ενώ κυβερνούν, τι λένε αυτές οι συνθήκες, που 95 χρόνια τώρα δεν αμφισβητήθηκαν.
Αν ο κ. Τσίπρας νομίζει ότι κάνει καλό στην Ελλάδα, σκεπτόμενος την a la cart (ή κατ’ εντολή) αλλαγή της Συνθήκης της Λωζάννης, το σίγουρο είναι ότι θα πετύχει να αποκτήσει ιστορικά την ιδιότητα του εθνοπροδότη.

Αν θέλουν να κάνουν κάτι για την Ελλάδα, προσφέροντας σωστές υπηρεσίες, ας προτείνουν στον αθυρόστομο Σουλτάνο πλήρη κατάργηση της Συνθήκης, αντί αναπροσαρμογής της. Κάτι που, προς τιμήν του, σε διπλωματική γλώσσα και στη ρύμη του λόγου του ανέφερε ο υπουργός Εξωτερικών. Θα το θελήσει ο «κύριος» Σουλτάνος; Είναι βέβαιο ότι η απάντηση θα είναι ένα ηχηρό «Όχι».
Ο λόγος (και το ξέρει η Τουρκία) είναι ότι αυτόματα καταργείται το τουρκικό κράτος (όπως και το Αιγυπτιακό από τα υπάρχοντα) και επανέρχεται σε ισχύ η Συνθήκη των Σεβρών, την οποία είδαν και έπαθαν οι Τούρκοι του Κεμάλ να βγάλουν από πάνω τους.

Τόσες αναφορές έγιναν για τη Συνθήκη της Λωζάννης και τις υποτιθέμενες παραβιάσεις της από την πλευρά της Ελλάδας, κανείς, όμως, υπουργός ή πρωθυπουργός δεν τόλμησε να αναφέρει ή έστω να ψελλίσει την εφαρμογή της στην Ίμβρο και την Τένεδο (πολύ δε περισσότερο να τις επισκεφτεί) ή τα γεγονότα του 1955 ή του 1964. Ας μην απευθύνονται στους Έλληνες ως να είναι ανόητοι ή ανιστόρητοι. Πού είναι ο «πολεμοχαρής» υπουργός Εθνικής Άμυνας να εκφράσει άποψη; Έχει; Μήπως κρύβεται πίσω από την «κόκκινη» (ή «ροζ») αριστερή κουρτίνα, ζητώντας προστασία για όσα έχουν έρθει στο φως τελευταία για την «ευγενή» συμμετοχή της Ελλάδας στον σφαγιασμό του λαού της Υεμένης;
Θα κατέληγα με τη λέξη «ντροπή», αλλά όταν αυτά είναι προσχεδιασμένα, υπαγορευόμενα και συνειδητά, η ντροπή δεν έχει θέση.

Όταν αρχίζει το πούλημα κρατικών και ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων, συνεχίζεται με το πούλημα-χάρισμα ιστορικών ονομάτων («Μακεδονία») και φτάνει στην παραχώρηση δικαιωμάτων με αντίκρισμα έμμεσης εδαφικής παραχώρησης, για την ώρα (Θράκη), είναι φανερό ότι ξέρουν τι κάνουν. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν έχει συναίσθηση του τι σημαίνει αυτό που, ως «αρμόδιος» υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων και ως «λαγός» του πρωθυπουργού, βάζει στο τραπέζι για διαπραγμάτευση.

Γι’ αυτό λέω ότι η λέξη «ντροπή» δεν αποδίδει την κατάσταση. Ούτε όμως και η λέξη «προδοσία».