Ας ζήσουμε στους δικούς μας ονειρόσακους τον Δεκέμβρη!

Του
ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ*

Διάφορα κλείνουν και ανοίγουν κάθε Δεκέμβρη, προσπαθώντας να πείσουν ότι ο χρόνος απελευθερώνεται από τα δεσμά του και οι ρωγμές στη ζωή των ανθρώπων είναι θέμα χρόνου να γεφυρωθούν.

Μαζί με τους χίλιους πλούσιους του πλανήτη -που κατέχουν πλούτο ίσο με αυτόν 4 δισ. ανθρώπων- και οι αναζητήσεις των περισσότερων για μέρες ήρεμες, ευχάριστες, προσιτές στα βαλάντια. Άλλωστε ευκαιρίες διαφημίζο­νται αλλά δυνατότητες δεν υπάρχουν.

Και εκεί που παρακολουθείς συνταγές και μαγειρέματα, αναπολείς παιδικές στιγμές στο χωριό ή την πόλη, χωρίς να είναι ποτισμένες με τις τωρινές αγωνίες, οι ειδήσεις σε φέρνουν μαζί με τα projectiles (βλήματα) στις διασημότητες (celebrities) της Αθήνας με τη σκόνη -παρεξηγημένοι, αφού άσπρη ζάχαρη για κουραμπιέδες παράγγελναν-, που οι παγκόσμιες εκθέσεις του αρμόδιου γραφείου του ΟΗΕ για τα ναρκωτικά και το έγκλημα εκτιμούν τον συνολικό τζίρο σε πάνω από 2 τρισ. δολάρια, από τον οποίο μόλις το 0,2% εντοπίζεται και κατάσχεται από τις διωκτικές αρχές ανά τον κόσμο. Αλλά είναι ο τελευταίος μήνας και πρέπει να έχει από όλα: Επαναφορά ρυθμών ζωής στις περιοχές που έβρεξε με ένταση, αντιπλημμυρικά, χτύπημα ανεργίας, επιδόματα και διαγγέλματα, τις παραμονές, κάθε είδους καλοκαιρίας ή κακοκαιρίας από διάφορους μετεωρολογίζοντες. Ακόμη στις οκτώ έχουμε και πιο φοβερά: Το Eurogroup απέκτησε νέο επικεφαλής, αλλά παραμένει άτυπο, χωρίς πρακτικά και διαφάνεια, και η Ελλάδα πάει για τις αγορές. Από την άλλη έχουμε και τα κοσμικά, από τα αρραβωνιάσματα του πρίγκιπα μέχρι το δένδρο του Λευκού Οίκου, ταυτόχρονα με την παράνοια του παράλληλου σύμπαντος των βορειοκορεατικών πυραύλων. Ο κύκλος λοιπόν περιλαμβάνει πρωταγωνιστές με σκηνές από έργα που θα προβληθούν προσεχώς ή επαναλήψεις από παλαιότερα.

Έτσι, εκεί που σκέπτεσαι να κάνεις καμιά βόλτα στα καφέ και τη συνοικιακή αγορά ή το κέντρο, ξαφνικά νιώθεις γεμάτος και ότι άρχισε να χιονίζει άσπρες μέρες, ότι έρχεται ένας πιο δίκαιος και ανθρώπινος κόσμος. Όσο κι αν προσπαθούν να σε αδειάσουν οι ακατανόητες κινήσεις Τραμπ στη Μέση Ανατολή, τα αμφίσημα της επίσκεψης Ερντογάν, οι «καμένες» αψιμαχίες για τα άλλα εσωτερικά θέματα. Και ψάχνεις τα ασυμβίβαστα με τους κανόνες της κανονικότητας, ενώ παίρνεις δρόμο από κομφορμισμούς, διπλοπροσωπίες, υποκριτικές ηθικές, το ενσωματωμένο ψέμα στον διχασμό λόγων και πράξεων, που κυριαρχεί με εξωφρενικές και ακραίες καταστάσεις στο κοινωνικοπολιτικό πεδίο ή το «διεθνές δίκαιο».

Τότε πας στη δική σου κουβέρτα και ενεργοποιείς ευχές και αγάπες, τον δικό σου σάκο και αφήνεις τις ψευδαισθήσεις ενός εικονικού σκηνικού. Επιλέγεις να ηττηθείς χωρίς να αγωνιστείς σε αυτό το δεκεμβριανό πεδίο και πάλι να είσαι εκτός της διανομής και να ταξιδεύσεις με το έλκηθρο του Αϊ-Βασίλη των παιδικών αλλά πραγματικών ονείρων. Να ονειρευτείς τον κόσμο τον δικό σου, όχι πώς ήταν ή έπρεπε ή πρέπει να είναι αλλά σαν παραμύθι. Και στο φανάρι που κάποιο αλλοδαπό παιδί θα σου δώσει χαρτομάντιλο, να του ανταποδώσεις αυτό που περιμένει… κάνοντας ότι δεν ξέρεις ότι μπορεί και να το εκμεταλλεύονται για το πόστο… επειδή κατάλαβες το όνειρό του, όπως και το δικό σου, γιατί άλλο ο υπνόσακος και άλλο ο ονειρόσακος του Δεκέμβρη.

Και όταν το πρωί ξυπνήσεις, να θυμάσαι μέρος ή όλα και νωχελικά να νιώθεις την ομορφιά των ημερών, χωρίς τη λάμψη του κόσμου, αλλά με πλούσια συναισθήματα!

*Μάστερ στις Δημόσιες Πολιτικές, Συντονιστής του Ομίλου Πολιτικού και Κοινωνικού Προβληματισμού “Ακτίδα”, πρ. Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ