Το «κρατίδιο» των Εξαρχείων, ο Δήμος Αθηναίων και μια πρόσκληση για καφέ στην πλατεία

Κάτι σάπιο υπάρχει στη διαχείριση του προβλήματος των Εξαρχείων. Και δεν είναι μόνο θέμα του παρόντος.

Τριαντα πέντε χρόνια τώρα, με ελάχιστες εξαιρέσεις αξιόπιστων υπουργών, όλοι συνέβαλαν στη δημιουργία του γκέτο. Και τα πράγματα ξέφυγαν τελείως. Η πολιτική του «άβατου», οδήγησε στην καταστροφή. Η απομάκρυνση των δημοσίων υπηρεσιών στην απομόνωση. Η ανοχή στην ανομία.

Τα Εξάρχεια έχουν γίνει μία υπαίθρια φυλακή. Κά­γκελα στις εισόδους πολυκατοικιών και στα παράθυρα, σιδεριές στα καταστήματα, καταλήψεις με κλειστές πόρτες, εκατοντάδες καμένα αυτοκίνητα και κάδοι, παιδιά κλεισμένα σε τέσσερις τοί­χους μέχρι να μεγαλώσουν, ψυχικά ασθενείς γυμνοί
στους δρόμους, ναρκωτικά, λεηλασίες, ληστείες, συμμορίες, θάνατοι, φόβος, σιωπή…

Και τα Εξάρχεια ξεχειλίζουν εγκληματικότητα στο Κολωνάκι, στο Πεδίο του Άρεως, στην Ομόνοια, στην πλατεία Βικτωρίας. Οι αρμόδιοι κω­φεύουν, ενώ η συνωμοσιολογία κυριαρχεί.

Ο Δήμος της Αθήνας δεν έχει αρμοδιότητα. Έχει όμως καθήκον και υποχρέωση να ασκεί πιεστική πολιτική στους αρμόδιους για την πόλη. Καλή η ευγένεια και η διπλωματία. Χρειάζεται όμως σθένος, αποφασιστικότητα και δράση. Αυτά έχει ανάγκη η σύγχρονη πόλη.

Φίλοι της Πολιτικής και της Αυτοδιοίκησης, μήπως να πάμε όλοι μαζί για καφέ στην πλατεία;