Ο επίμονος Ορμπάν

Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων
στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Η διεθνής αλλά και η ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, της οποίας αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα, αποτελεί διαρκή πηγή άντλησης πληροφοριών και παραδειγμάτων. Ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν εμμονικά στερεότυπα και αξιωματικές αλήθειες.

Ο ούγγρος Πρόεδρος και η πολιτική του, σε πρώτη ανάγνωση, χρήζουν τουλάχιστον μελέτης. Χωρίς να ευαγγελίζεται την «αλλαγή της Ευρώπης», ερμήνευσε τις ανάγκες των καιρών για το εκλογικό του ακροατήριο, την εθνική του οικονομία αλλά και για την προώθηση των προσωπικών του συμφερόντων και διαφοροποιήθηκε στις πολιτικά ορθές κατευθύνσεις. Με εύσημα αγωνιστικού παρελθόντος κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος της Ουγγαρίας και ως ένθερ­μος ευρωπαϊστής, μεταβλήθηκε σε σκεπτικιστή, ακόμα και επικριτή βασικών κοινοτικών πολιτικών, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τη μεταναστευτική πολιτική και τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις στη μετεγκατάσταση των προσφύγων.

Κεφαλαιοποίησε στο θυμικό της αμφισβήτησης και του ενστικτώδους φόβου τις επιβαλλόμενες λύσεις από εξωτερικά και φαντασιακά κέντρα και ξόρκισε τους φόβους της πλειοψηφίας του λαού του για τους «αλλοεθνείς» και τους «αλλόθρησκους». Με πραγματισμό και ένστικτο επιβίωσης, συνειδητοποίησε ότι η διάρκεια στη λαϊκή υποστήριξη περνά μέσα από την οικονομική ανάπτυξη και έγινε προνομιακός συνομιλητής των Κινέζων και των Ρώσων. Έτσι, με τους μεν πρώτους επέδειξε ιδιαίτερες επιδόσεις, πουλώντας τους χρυσές άδειες παραμονής (golden visas), και προώθησε το φαραωνικό σχέδιο σιδηροδρομικής σύνδεσης Βουδαπέστης – Βελιγραδίου, με υπερ­σύγχρονα μέσα και κινεζική χρηματοδότηση, ενώ με τους δεύτερους προχώρησε στην απευθείας ανάθεση κατασκευής του πυρηνικού σταθμού Raks 2, από ρωσικές εταιρείες και με ρωσικά δάνεια, με εξαιρετικά συμφέροντα επιτόκια. Πρακτικές που προβληματίζουν για τα αντανακλαστικά αντίδρασης των αρμόδιων κοινοτικών υπηρεσιών.

Την ίδια στιγμή ενισχύει την περιφερειακή και μη κυβερνητική διπλωματία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις επιδιωκόμενες επαφές του με τα γερμανικά ομόσπονδα κρατίδια, παρακάμπτοντας, όσο μπορεί, τις επικριτικές για τον ίδιο κεντρικές κυβερνήσεις.

Κύρια στοιχεία της πολιτικής του αποτελούν η επιμονή και η ξεκάθαρη στόχευση, όπως και η αξιοποίηση των συγκυριών. Κυρίαρχα επενδύει στη σύγχυση επιλογών και στόχων σε κεντρι­κό ευρωπαϊκό επίπεδο και στην κραυγαλέα, μετά και τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, απουσία ηγετικών ευρωπαϊκών προσωπικοτήτων σε επίπεδο αρχηγών κρατών.

Ο κίνδυνος βέβαια να μεταβληθεί σε συνήθη ύποπτο ταραξία της κοινοτικής πραγματικότητας και να απωλέσει δικαιώματα και πιστώσεις είναι υπαρκτός. Φαίνεται όμως να τον διαχειρίζεται και το σχετικό ισοζύγιο είναι για τον ίδιο θετικό, ενώ συνεχίζει να επενδύει στην παραγωγή έργου και αποτελεσμάτων (doer).

Η ελληνική πολιτική ζωή δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση.