ΑΓΑΠΗΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΟΡΕΣ
ΦΥΛΑΧΤΕΙΤΕ… ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΠΟΡΕΣ

Του
Μιχάλη Φιοράντε

Πάγωσε καί ο Ουρανός
παγώνει καί η Πούλια
καί μπαίνουμε στήν δίαιτα
μέ σκόρδα καί μαρούλια.
•••
Τά πιάτα θρυμματίζονται
ώς άχρηστα στοιχεία
καί έχουμε τήν μοναξιά
ώς μόνη συμμαχία.
•••
Ψυγεία, κατσαρολικά
λάμπες καί λίγα φώτα
κάλτσες παλιές, πουκάμισα
πετιούνται στόν Ευρώτα.
•••
Τά αποχωρητήρια
τά σπάζουν κάθε μέρα
καί ζέχνει η ατμόσφαιρα
μέ βρώμικο αγέρα.
•••
Πάνε τά προφυλακτικά
αλλά τί νά τά κάνεις
αφού τό σπέρμα άχρηστο
πετιέται πρίν πεθάνεις.
•••
Ερήμωσε καί η Συγγρού
καί κάτι κοριτσάκια
βολτάρουνε τούς γέροντες
πάνω σέ καροτσάκια.
•••
Γεμίζουν τά υπόγεια
μ’ αράχνες καί σκουλήκια
καί κάπου στά Εξάρχεια
λάμπουν τά νταηλίκια.
•••
Στήν χώρα τής Ομόνοιας
Γραικοί πιά δέν πατάνε
στήν αποικία τής σκουριάς
μόνο σκαθάρια πάνε.
•••
Βολτάρουν στόν Σαρωνικό
τόνοι τού πετρελαίου
στίς εκκλησιές μόνο ψαλμοί
καί φώς πολυελαίου.
•••
Στούς ένστολους μειώσανε
καί τόν καφέ ακόμα
καί απαιτεί τό Σύστημα
νά τρέχουν μές στήν βρόμα.
•••
Λεωφορεία νεκρικά
τό βράδυ δίχως φώτα
φεύγουνε στό διάστημα
-εγώ δέν ξέρω, ρώτα.
•••
Γενειοφόροι νεαροί
κρατάνε ανά χείρας
εκείνα πού τούς κόβουνε
όσα καλά τής μοίρας.
•••
Οι δεσποσύνες περπατούν
σάν χήρες μές στό κλάμα
καί λένε τήν αγάπη τους
πού τόσο μοιάζει δράμα.
•••
Τό μέλλον φουλ αόριστο
ο κίνδυνος κοντά τους
τά κινητά τηλέφωνα
ελπίδα καί χαρά τους.
•••
Φεύγει ο χρόνος τάχιστα
ώς πύραυλος Κορέας
καί τά κουρεία αδειανά
τό ίδιο κι ο Πειρέας.
•••
Πάω στή Αγουστράλια
μετά στήν Υεμένη
ίσως νά βρω τό φάρμακο
τής μοίρας πού μάς δέρνει.
………………………………..
Τά τηλέφωνα ανά χείρας,
τά tamplet καί η μοναξιά
παρέα μας, οι κομπιούτερ τό ίδιο,
τά παρατράγουδα σέ αίθουσες
φωνακλάδων, η φορολογία
ώς ενδεκάτη εντολή,
αυτά είναι μερικά
καί άλλα κρυφά, οι λαιμητόμοι
τού θηρίου πού ρημάζει
τόν Πλανήτη.
Αυτά τά ελάχιστα,
ώς ελάχιστοι εμείς.