Ρεαλισμός και Γερμανία
Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου και Προμηθειών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Οι εξελίξεις στο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό δεν μας αφήνουν ποτέ να πλήξουμε. Ιδιαίτερα όταν έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή γειτονιά μας, που τόσο άμεσες συνέπειες έχει πλέον στην καθημερινότητα όλων μας. Πρέπει, δε, ως αρχή εργασίας και για την αποφυγή παρανοήσεων, να επισημάνουμε πως ήταν, τα τριάντα και πλέον τελευταία χρόνια, η λυδία λίθος που μεταμόρφωσε τη χώρα μας σε σύγχρονο κράτος ευμάρειας. Με όσες αστοχίες, λάθη, σκοπιμότητες και παραλείψεις μεσολάβησαν και το τίμημα που αντίστοιχα πληρώνουμε.
Στον ορυμαγδό αυτών των εξελίξεων, συμφέροντα μεταβάλλονται, συμμαχίες ανατρέπονται και δεδομένα αλλάζουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση αναθεώρησης των ΗΠΑ έναντι της Ατλαντικής Συμμαχίας και της συνέπειας που τα κράτη-μέλη της επιδεικνύουν στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους. Εις ό,τι ιδίως αυτές αφορούν το ποσοστό του 2% -από τον προϋπολογισμό τους- που πρέπει να διαθέτουν για τις αμυντικές δαπάνες τους και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η χώρα μας, δεν εκπληρώνουν. Αποτέλεσμα της διαπίστωσης και πίεσης αυτής είναι να ωθείται η Γερμανία να αυξήσει κατά μερικά δισ. ευρώ τον αμυντικό προϋπολογισμό της για τον επανεξοπλισμό της. Εξέλιξη που σε πρώτη ανάγνωση συνιστά, αν μη τι άλλο, ειρωνεία της Ιστορίας. Η ίδια χώρα, στην οποία χρεώνεται το αιματοκύλισμα δύο παγκοσμίων πολέμων και που ο αφοπλισμός της (χωρίς να λησμονούνται και οι ριζοσπαστικότερες απόψεις, που επεδίωκαν την απόλυτη αποβιομηχάνισή της) αποτελούσε τη βάση οικοδόμησης της μεταπολεμικής Ευρώπης, ειρήνης και συνύπαρξης, να πιέζεται, όχι απλά να της επιτρέπεται, να επανεξοπλιστεί δραστικά. Ομοίως, η Γερμανία, που με την εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας και δημοσιονομικής ορθότητας επέτεινε την οικονομική και κοινωνική κρίση ειδικά των χωρών του Νότου, και το ντόμινο εξελίξεων και θεριέματος των ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων βιώνει την αδυναμία σχηματισμού σταθερής κυβέρνησης, που από ορισμένους προβάλλεται ως απειλή για τη σημερινή πορεία της Ευρώπης!
Εξελίξεις και συμπεριφορές, αμφότερες, που πέρα από υπερβολικές συνιστούν στρέβλωση του ρεαλισμού και της πραγματικότητας. Η Γερμανία είναι σπουδαία χώρα, πρότυπο πειθαρχίας και ατμομηχανή ανάπτυξης. Ιδίως επ’ ωφελεία των κατοίκων της και κύρια ευεργετηθείσα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που πρώτιστα επέτρεψε τη δική της ενοποίηση. Πληρώνει την επιτυχία των επιλογών της, που οδήγησαν στις ακρότητες υποδοχής εκατοντάδων χιλιάδων οικονομικών κυρίως μεταναστών, με υπόβαθρο και καταβολές που δυναμιτίζουν τα θεμέλια ασφάλειας και συνύπαρξης αυτής της ίδιας της γερμανικής κοινωνίας. Ομοίως και σε σχέση με την επιβεβλημένη διάθεση περισσότερων πόρων της για την Άμυνα, αυτή δεν πρέπει να αφορά κατ’ ανάγκη τις δικές της ένοπλες δυνάμεις. Εύλογο είναι να προσδοκάται να χρηματοδοτήσει τις κοινές ευρωπαϊκές δομές, από τις οποίες και η ίδια τόσο ωφελήθηκε. Εν προκειμένω τις αμυντικές.
Η Ιστορία δεν μπορεί να ενεργεί τιμωρητικά. Συντελεί όμως στο να αναδεικνύονται λύσεις λειτουργικές. Και ρεαλιστικές. Για να αποφευχθεί η επανάληψη των καταστροφικών εκδοχών της.