Σχέση κάθε άλλο παρά αγάπης μεταξύ Ντόρας και Κυριάκου
Επιφανειακή και μόνο για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας είναι η ομοψυχία στις σχέσεις Κυρ. Μητσοτάκη και Ντ. Μπακογιάννη. Ο πρώτος έχει ανάγκη από τη στήριξή της και την επιρροή της εντός κι εκτός Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να εκλεγεί πρωθυπουργός. Η δεύτερη είναι υποχρεωμένη να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να διασφαλίσει την πολιτική ανέλιξη του γιου της Κ. Μπακογιάννη, με τη μεταπήδησή του από την τοπική αυτοδιοίκηση στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Οι στόχοι τους αυτοί δεν τους «αναγκάζουν» να βαδίσουν σε μια κοινή πορεία.
Οι μεταξύ τους διαφωνίες χρονολογούνται πάνω από μια δεκαετία και κατά καιρούς προκάλεσαν ένταση και τριβές ευρύτερα στην οικογένεια. Το 2009, όταν η Ντόρα διεγράφη από τον τότε αρχηγό της ΝΔ Αντ. Σαμαρά και προχώρησε στην ίδρυση της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ο Κυριάκος όχι μόνον δεν την ακολούθησε αλλά στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του αποδοκίμαζε την κίνησή της αυτή. Το 2012 ο τελευταίος έγινε υπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά, ενώ η Ντόρα ήταν απλή βουλευτής.
Επόμενο σημείο καμπής στις μεταξύ τους σχέσεις ήταν η αλλαγή ηγεσίας το 2016, μετά την αποχώρηση του κ. Σαμαρά και τη μεταβατική αρχηγία του Β. Μεϊμαράκη. Η Ντόρα ήθελε να διεκδικήσει εκ νέου την αρχηγία, καθώς θεωρούσε ότι δικαιούτο μια δεύτερη ευκαιρία, καθώς πίστευε ότι το 2009 είχε ηττηθεί υπό παράδοξες συνθήκες και με τη συμβολή δυνάμεων ξένων προς την παράταξη. Δυνάμεις που κατά την άποψή της στρατεύθηκαν υπέρ του Αντ. Σαμαρά. Η άποψη ωστόσο του Κυριάκου ήταν ότι είχε την ευκαιρία της το 2009 και την έχασε, αυτήν τη φορά ήταν η δική του σειρά.
Η οικογένεια διχάστηκε: Οι μισοί ήσαν στο πλευρό της Ντόρας, οι υπόλοιποι ήταν με τον Κυριάκο, μεταξύ αυτών και ο εν ζωή τότε Κων. Μητσοτάκης. Οπότε ο κύβος είχε ριφθεί. Η Ντόρα αναγκάσθηκε να κάνει πίσω, να βάλει στο συρτάρι τις φιλοδοξίες της και να δώσει τη μάχη για την εκλογή του Κυριάκου. Το έκανε τότε με… βαριά καρδιά, έλεγαν εκείνη την περίοδο οι πληροφορίες. Ο κ. Μητσοτάκης εξελέγη αρχηγός κι επιφύλαξε στην Ντόρα την αντιμετώπιση που ορισμένοι περίμεναν. Αντί για τον τομέα της Εξωτερικής Πολιτικής, που ήταν το αντικείμενό της, της ανέθεσε τον τομέα της Οικονομίας, σκιώδης υπουργός όχι του Ευκλ. Τσακαλώτου αλλά του Γ. Σταθάκη. Την άφησε έξω από όλα τα κέντρα αποφάσεων στο κόμμα και στο διάστημα που ακολούθησε μέχρι και σήμερα σπάνια ζήτησε την άποψή της κι όταν εκείνη το έκανε με δική της πρωτοβουλία, ο κ. Μητσοτάκης συνήθως την αγνοούσε.