Κάθε άλλο παρά έπεσαν οι τόνοι…

Συχνά-πυκνά, ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς επαναλαμβάνει την πεποίθησή του ότι ο δρόμος της διπλωματίας είναι μεταξύ άλλων και ο πιο ασφαλής. Ποιος έχει αντίρρηση; Αρκεί βεβαίως οι επαφές και οι συνομιλίες -εν προκειμένω με την τουρκική πλευρά- να γίνονται σε μια γλώσσα αντιληπτή και κοινώς αποδεκτή…
Σύμφωνα με τον ΥΠΕΞ, «μετά τη συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν στο Πεκίνο (12-15 Μαΐου 2017), με ελληνική πρωτοβουλία, έπεσαν οι τόνοι, τουλάχιστον εκ μέρους των αξιωματούχων της τουρκικής κυβέρνησης, ειδικά ως προς το θέμα της Συνθήκης της Λωζάννης» (απαντητική επιστολή Κοτζιά στην ερώτηση βουλευτών της ΝΔ για την τουρκική προκλητικότητα – 6/11/2017).

«Όλα πρέπει να τα βλέπουμε σε αμοιβαιότητα». «Για παράδειγμα, ο Νίκος λέει “μουσουλμανική μειονότητα”. Ναι, υπάρχουν και άλλες μουσουλμανικές μειονότητες στην Ελλάδα, αλλά γιατί δυσκολεύεστε να δεχθείτε πως αυτοί εκεί είναι Τούρκοι, αυτό δεν το κατάλαβα. Και υπάρχουν και οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ, οι οποίες πρέπει να εφαρμοστούν» (δηλώσεις Μεβλούτ Τσαβούσογλου, μετά τη συνάντηση με τον έλληνα ομόλογό του – 24/10/2017).

Να υπενθυμίσουμε ότι τόσο ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου όσο και ο Χακάν Τσαβούσογλου είναι αξιωματούχοι της τουρκικής κυβέρνησης.

Επομένως, τα ερωτήματα «ποιοι τόνοι έπεσαν», «πότε έπεσαν» κι… «από πού» είναι προφανώς ρητορικά…