Διπλωματικό επεισόδιο Ελλάδας Ρωσίας!
…στις σχέσεις και Κριμαία
Την περασμένη εβδομάδα σημειώθηκε ένα διπλωματικό επεισόδιο, που δείχνει σε ποιον ανησυχητικό βαθμό έχουν φθάσει οι Ελληνο-Ρωσικές σχέσεις. Ματαιώθηκε η προγραμματισμένη διυπουργική συνάντηση στη Μόσχα και ακυρώθηκε η βίζα τριών Ελλήνων υπουργών που ετοιμάζονταν να μεταβούν στη Μόσχα. Τι ήταν αυτό που πυροδότησε μια τέτοια εξέλιξη;
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Το διάβημα, προηγουμένως, της Ελληνικής πλευράς προς τη Ρωσική προκειμένου να αποκλεισθούν από τη Ρωσική αντιπροσωπεία επίσημοι που προέρχονται από την Κριμαία, εφόσον η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την απόσχιση της Κριμαίας από την Ουκρανία και την ενσωμάτωσή της στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Αντιλαμβάνεται κανείς την οργή της Ρωσικής ηγεσίας, όταν προτάσσονται των διμερών σχέσεων από μια φίλη ομόδοξη χώρα τέτοιου είδους αιτήματα.
Γιατί η Ελλάδα σπεύδει να πάρει μια τόσο ακραία θέση για την Κριμαία; Μήπως πιστεύει, πράγματι, ότι η Κριμαία δεν είναι Ρωσική και ότι η ενσωμάτωσή της στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν ανταποκρίνεται στα αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού της; Δεν γνωρίζει ότι μέχρι τη δεκαετία του ’50 η Κριμαία ήταν αναπόσπαστο μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και ότι εντάχθηκε διοικητικά στην Ουκρανία στο πλαίσιο εσωτερικών ανακατατάξεων, με δεδομένη την ενότητα της Σοβιετικής Ενώσεως;
Μήπως, γενικότερα, δεν γνωρίζει η Ελληνική κυβέρνηση τι ακριβώς έγινε με την Ουκρανία; Δεν γνωρίζει ότι η ανατροπή Γιαννουκόβιτς έγινε στο πλαίσιο μιας μεθοδευμένης στρατηγικής, καθοδηγούμενης από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, με στόχο την απόσπαση της Ουκρανίας από τη γεωπολιτική επιρροή της Ρωσίας και την ένταξή της στη σφαίρα επιρροής του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως;
Εμείς οι Έλληνες, τουλάχιστον, γνωρίζουμε καλά ότι η Ουκρανία δεν είναι μια χώρα που είναι άσχετη με τη Ρωσική ιστορία. Στο Κίεβο δημιουργήθηκε το πρώτο Ρωσικό κράτος και το Κίεβο έγινε το λίκνο του εκχριστιανισμού των Ρώσων. Εκεί κτίσθηκε και η πρώτη μεγαλοπρεπής χριστιανική Εκκλησία της Αγίας Σοφίας, κατ’ απομίμηση της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Δεν αρμόζει, επομένως, στην Ελληνική πλευρά να πρωτοστατεί σε εκστρατείες κατά της Ρωσίας για την Κριμαία, όταν δεν τίθεται στην πραγματικότητα κανένα θέμα ηθικών αρχών και δικαίου. Ορισμένοι, για να παραπλανήσουν την Ελληνική πλευρά, συγκρίνουν το θέμα της Κριμαίας με το ψευδοκράτος στην Κύπρο και ισχυρίζονται ότι η ανοχή της Ελλάδος στο θέμα της Κριμαίας θα έδινε επιχειρήματα στην Τουρκική πλευρά στην Κύπρο. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι αβάσιμοι, γιατί στην Κύπρο δεν έχουμε αυτοδιάθεση μιας συμπαγούς πλειοψηφίας, που ιστορικά ήταν πάντα Ρωσική, αλλά Τουρκική εισβολή και δημιουργία, εκ του μη όντος, ενός ψευδοκράτους, στο όνομα μιας μικρής μειοψηφίας 18% του πληθυσμού.
Το θέμα όμως τίθεται και μέσα από μια άλλη σκοπιά, εκείνη των Ελληνο-Ρωσικών σχέσεων. Έχει η Ελλάδα την πολυτέλεια ή αποχρώντα λόγο να ασκεί έναντι μιας μεγάλης και φιλικής δυνάμεως πολιτική Βαλτικών κρατών και Πολωνίας; Τα κράτη αυτά, λόγω της γεωγραφικής τους θέσεως και της ιστορίας τους, έχουν τους δικούς τους λόγους να υπολαμβάνουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία κατά τον τρόπο που το κάνουν. Η Ελλάδα όμως έχει άλλη θέση, άλλη ιστορία και άλλα ζωτικά συμφέροντα εθνικής ασφάλειας.
Δεν είναι επαρκής λόγος η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να ευθυγραμμίζεται και, ακόμη χειρότερα, να πρωτοστατεί σε πολιτικές ακραίας αντιθέσεως προς τη Ρωσία, με αφορμή θέματα τα οποία δημιουργήθηκαν εκ του μη όντος, για να εξυπηρετήσουν πολιτικές περισφίξεως της Ρωσίας και μειώσεως της γεωπολιτικής παρουσίας και επιρροής της στην Ανατολική Ευρώπη.
Πολύ περισσότερο ακόμη όταν οι πολιτικές αυτές έρχονται σε αντίθεση με ζωτικά Ελληνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοήσει τον ρόλο του Ρωσικού παράγοντα στην περιοχή, συντασσόμενη άκριτα και μονόπλευρα με τον Αμερικανικό και ΝΑΤΟϊκό παράγοντα.
Ο ρόλος του Ρωσικού παράγοντα είναι κρίσιμος στη διαμόρφωση των στρατηγικών ισορροπιών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, η οποία είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα εθνικής ασφάλειας για την Ελλάδα.
Ένα μεγάλο μέρος του αμυντικού συστήματος της χώρας, ιδιαίτερα στον τομέα της αντιαεροπορικής άμυνας, είναι Ρωσικής προελεύσεως. Έχει υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό των Ρωσικής προελεύσεως οπλικών συστημάτων, η οποία όμως παραμένει ακόμη σ’ εκκρεμότητα. Είναι γνωστό ότι ασκούνται από την Αμερικανική πλευρά έντονες πιέσεις για τη ματαίωση ή την αναστολή επ’ αόριστον οποιασδήποτε Ελληνο-Ρωσικής αμυντικής συνεργασίας. Είναι γνωστή από το παρελθόν η ματαίωση της συμπαραγωγής από την ΕΛΒΟ 476 τεθωρακισμένων μάχης (ΤΟΜΑ) τύπου BMP3, το οποίο θεωρείται αντικειμενικά το καλύτερο εξοπλισμένο και αμφίβιο ΤΟΜΑ του κόσμου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Ελληνικός στρατός να είναι ακόμη χωρίς ΤΟΜΑ, με ό,τι αυτό σημαίνει για τα Ελληνικά άρματα και την Ελληνική άμυνα.
Ακόμη και τα παλαιά Ρωσικά ΤΟΜΑ BMP1, τα οποία είχαν παραχωρηθεί στην Ελλάδα από τα αποθέματα της Ανατολικής Γερμανίας, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως, εκποιήθηκαν, κατά το μεγαλύτερό τους μέρος, ενώ θα μπορούσαν να εκσυγχρονισθούν και να αναβαθμισθούν για να καλύψουν προσωρινά το κενό.
Προβάλλεται η ιδέα ότι τώρα, που υπάρχει ένταση μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, είναι γεωπολιτική ευκαιρία για την Ελλάδα και ότι η τελευταία δεν πρέπει να διακινδυνεύσει την αξιοπιστία της με άστοχες κινήσεις και ανοίγματα προς τη Ρωσία. Θα πρέπει όμως να μη λησμονείται ότι το βαθύ Αμερικανικό κράτος, που ασκεί καταθλιπτική επιρροή και στον σημερινό Πρόεδρο, είχε επί της Προεδρίας Ομπάμα πολύ συγκεκριμένες και καθόλου ευνοϊκές πολιτικές τόσο για την Κύπρο όσο και για το Αιγαίο. Ο Τούρκος Πρόεδρος απέδειξε ότι είναι πολύ ικανός στις μεταστροφές, ιδίως εάν του προσφερθούν ανταλλάγματα σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδος.
Σχετικό άρθρο
