Φτάνουμε στην πηγή, θα πιούμε νερό;

Του
ΜΙΧΑΛΗ ΦΟΥΣΤΕΡΗ

H δικαιοσύνη προχωρεί με αργά, αλλά σταθερά -φαίνεται- βήματα προς την κάθαρση του ποδοσφαίρου από τα βλάσφημα και τα ακάθαρτα. Συλλέγει στοιχεία, συντάσσει κατηγορητήρια, παραπέμπει παράγοντες που βάσει αυτών θα απολογηθούν για πράξεις έκνομες. Το θέμα όμως, κατά την ταπεινή μας άποψη πάντα, δεν είναι να φτάσουμε στην πηγή, αλλά να πιούμε νερό. Που θα πει, να ανακαλύψουμε εντέλει -και όχι με ρυθμούς χελώνας- τους πραγματικούς ενόχους, όποιοι κι αν είναι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, και να τιμωρηθούν παραδειγματικά για συμπεριφορές αντίθετες με το ευ αγωνίζεσθαι. Αυτή είναι η ουσία, τούτο -πρέπει να- είναι το νόημα το αληθινό των ερευνών που επισταμένως διεξάγονται προς πάσα κατεύθυνση και κάθε ύποπτο. Διαφορετικά, οποιαδήποτε καλή πρόθεση θα μείνει στα μισά του δρόμου και το επιθυμητό-αναγκαίο αποτέλεσμα θα αποτελέσει ευσεβή πόθο και τίποτα περισσότερο.

Υπάρχει εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη ότι κάνει αυτό που πρέπει και πως, ανεξαρτήτως δυσκολιών και συγκυριών, καταγράφεται η βούληση στα στελέχη της για γενναίες αποφάσεις που θα καθαρίσουν μια και καλή το άθλημα από απατεώνες και καιροσκόπους. Μακάρι να φτάνει αυτό. Για να χαρούν τουλάχιστον οι επόμενες γενιές ό,τι και όσα αμαύρωσαν τη δική μας. Που λατρεύει μεν την ένταση, το θέαμα και τη χαρά που προσφέρει το άθλημα και αποστρέφεται εκείνα που το μολύνουν και το διαβάλουν εντός και εκτός των τειχών. Και που ακριβώς για τον λόγο αυτό οφείλουμε, από το μετερίζι του ο κάθε ένας, να ενώσουμε φωνή και δυνάμεις προς τον συγκεκριμένο σκοπό.
Ηλίου φαεινότερο ότι φτάνουμε στην πηγή ή ότι, εν πάση περιπτώσει, είμαστε στο σωστό μονοπάτι.

Όμως θα πιούμε νερό; Διψάμε για τη δροσιά του.