Παυλόπουλος:
Η κυριαρχία στα νησιά είναι πλήρης
Απάντηση στις τουρκικές παραβιάσεις
-Σύμφωνα με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων
Με το σαθρό επιχείρημα ότι ο χώρος των Δωδεκανήσων είναι αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή, οι Τούρκοι έχουν κλιμακώσεις τις τελευταίες ημέρες τις παραβιάσεις και τις υπερπτήσεις πάνω από τις βραχονησίδες των Ιμίων. Ηχηρή απάντηση στους ισχυρισμούς αυτούς των γειτόνων είχε δώσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στα Δωδεκάνησα τον περασμένο Μάρτιο. Επικαλέσθηκε, συγκεκριμένα, τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (Απρίλιος 1947), σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα «εν πλήρει κυριαρχία» όλα τα νησιά στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων, καθώς και τις μικρότερες νησίδες.
«Η κυριαρχία αυτή είναι πλήρης, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ουδένα περιορισμό επιδέχεται κατά την άσκησή της», είχε υπογραμμίσει ο κ. Παυλόπουλος, προσθέτοντας: «Το δε περιεχόμενο της “πλήρους” κυριαρχίας προσδιορίζεται ως προς τα Δωδεκάνησα με βάση τους κανόνες του ισχύοντος ελληνικού Συντάγματος αλλά και με βάση τις περί κυριαρχίας των κρατών-μελών διατάξεις της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρο 4, παρ. 2)».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισήμανε ότι τα περί αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων, κατά τις διατάξεις (άρθρο 14, παρ. 2) της Συνθήκης των Παρισίων, πρέπει να ερμηνεύονται και υπό το φως τής εκ μέρους της Ελλάδας άσκησης έναντι της Τουρκίας του δικαιώματος της προληπτικής άμυνας, ιδίως μετά το 1974 και την εισβολή στην Κύπρο, αλλά και τη ραγδαία και απροκάλυπτη αύξηση της επιθετικότητας της γειτονικής χώρας έναντι της Ελλάδας. Σημείωσε, επίσης, ο κ. Παυλόπουλος ότι το δικαίωμα της προληπτικής άμυνας θεμελιώνεται από τις διατάξεις του άρθρου 51 του Χάρτη του ΟΗΕ, οι οποίες καθιερώνουν –και μάλιστα ως jus cogens– το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής άμυνας κράτους-μέλους του ΟΗΕ.
Καταλήγοντας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε τονίσει ότι «η Ελλάδα νομιμοποιείται να κάνει χρήση του δικαιώματος της προληπτικής άμυνας έναντι της Τουρκίας, δίχως μάλιστα χρονικό περιορισμό». Και αυτό διότι, ιδίως μετά το 1974, η απειλή χρήσης βίας εκ μέρους της Τουρκίας είναι αφενός κάτι παραπάνω από προφανής, και δη με επανειλημμένες και διαφόρων μορφών προκλήσεις, και αφετέρου διαρκής, όπως καταδεικνύει η τουρκική συμπεριφορά στο Αιγαίο. Πρόσθετη δε απόδειξη συνιστά και το γεγονός του «casus belli» της Τουρκίας ως προς την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας, που είναι εντελώς αντίθετο με κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου.