Λόγια χωρίς αντίκρισμα
Tου
ΒΑΣΙΛΗ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
Επιτίμου Δικηγόρου – προέδρου της ΑΣΠΕ
Το γεγονός ότι η Ελλάς έχει εισέλθει σε μια περίοδο παρακμής και βαδίζει προς το τέλος της ιστορίας της το αντιλαμβάνονται όλοι. Έχουν οι πάντες αντιληφθεί ότι η υπογεννητικότητα που μαστίζει την πατρίδα μας την οδηγεί σε καταστάσεις οι οποίες δεν είναι αναστρέψιμες, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα και δεν υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής» αλλά και στο σχετικό δελτίο Τύπου της ΝΔ (27-8-2017) ανέφερε τα εξής: «Και βέβαια τι μέλλον έχει η Ελλάδα όταν αντιμετωπίζει ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα υπογεννητικότητας;». Έμεινε όμως μόνο στη διαπίστωση. Πώς, όμως, εξηγεί αυτήν τη διαπίστωσή του με το γεγονός ότι την ίδια στιγμή αναφερόταν στον θάνατο της γαλλίδος ελληνίστριας Ρομιγί εξυμνώντας την γιατί ήταν υπέρ των αμβλώσεων (!), ενώ παρέβλεπε ότι η ίδια ήταν κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων; Με τις αμβλώσεις θα χτυπηθεί «ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα υπογεννητικότητας», όπως σωστά επεσήμανε;
Πράγματι δεν έχει μέλλον η Ελλάς. Αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει αναφέρει πώς θα αντιμετωπίσει ο ίδιος αυτόν τον εφιάλτη και με ποια μέτρα, έτσι ώστε να έχει μέλλον η Ελλάς. Η εξαγγελία του στη ΔΕΘ για την καθιέρωση αφορολογήτου 1.000 ευρώ για κάθε προστατευόμενο τέκνο είναι μεν στη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν οδηγεί στη λύση του προβλήματος. Ποιο νόημα έχει η λήψη μέτρων για οποιαδήποτε άλλα προβλήματα της Ελλάδος, όταν αυτή η πατρίδα δεν έχει μέλλον; Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα χωρίς μέλλον; Ποιος θα δώσει σημασία σε μια χώρα γερόντων και μάλιστα εξαθλιωμένων;
Σε όλα αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα ουδεμία απάντηση έχει δοθεί μέχρι σήμερα. Ούτε βέβαια προκάλεσε συζήτηση στη Βουλή, σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων, έστω και μια φορά, ώστε να γνωρίζουν κι οι Έλληνες τις απόψεις όλων των πολιτικών αρχηγών για το υπ’ αριθμόν ένα εθνικό πρόβλημα της Ελλάδος, όπως οι ίδιοι έχουν χαρακτηρίσει το Δημογραφικό. Στο δε πρόγραμμα που έδωσε στη δημοσιότητα η Νέα Δημοκρατία ουδεμία απολύτως αναφορά υπάρχει στο Δημογραφικό, στην υπογεννητικότητα ή έστω ακόμη και στην οικογένεια. Πώς, λοιπόν, ευελπιστεί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως στην άνοδό του στην εξουσία; Επαφίεται μόνον στο γεγονός ότι οι σύντροφοι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν γίνει εντελώς αναξιόπιστοι με τις ιδεοληψίες και τις γελοιότητές τους;
Εδώ οι κυβερνητικοί σύντροφοι δεν άφησαν να κατατεθεί τροπολογία και να ψηφισθεί διάταξη που έδινε στους δήμους τη δυνατότητα να μπορούν να χορηγούν εφάπαξ χρηματικά ποσά στις μητέρες που θα αποκτούν το τέταρτο τέκνο τους και θα είχαν την πολυτεκνική ιδιότητα και περιμένουμε να ασχοληθούν με τον εφιάλτη της υπογεννητικότητος;
Είναι χαρακτηριστικά όσα είχε αναγράψει ο γερμανός δημοσιογράφος Γκερντ Χέλερ, ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδος «Handelsblatt» στην Αθήνα, για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη σε άρθρο με τίτλο Οι πραγματικές ωρολογιακές βόμβες της Ελλάδος: «Το χρέος θεωρείται σοβαρή υποθήκη για την Ελλάδα, αλλά το πιο επικίνδυνο είναι μία άλλη ωρολογιακή βόμβα: Το έθνος σε κρίση γερνάει. Όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι θα πρέπει να πληρώσουν όλο και περισσότερους συνταξιούχους. Η Ελλάδα γίνεται το γηροκομείο της Ευρώπης. Τα κοινωνικά συστήματα σε κίνδυνο κατάρρευσης και τα χρέη ανυπολόγιστα.
Στο σύνολό του ο πληθυσμός της ΕΕ γερνάει. Ωστόσο, σε λίγες χώρες η γήρανση γίνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς όσο στην Ελλάδα. Η κρίση ενίσχυσε αυτήν την τάση, αφού τα παιδιά είναι μία πολυτέλεια, την οποία μόνο λίγοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά στις ελληνικές οικογένειες» (16-1-2014). Το μικρό αυτό κείμενο τα λέει όλα. Αλλά ποιος από την πολιτική ηγεσία έδωσε σημασία και ποιος ασχολήθηκε; Ούτε βέβαια έδωσε σημασία στην προειδοποίηση του «Independent» στις 17-4-2017, που προειδοποιούσε πως «η Ελλάδα πρέπει να αρχίσει να γεννά μωρά και πάλι σύντομα, αλλιώς θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον οικονομικό αφανισμό». Ήδη το 2017 (έως 9-10) οι θάνατοι έχουν ανέλθει στους 97.290 και οι γεννήσεις είναι μόνον 69.152, δηλαδή έχουμε υπεροχή θανάτων κατά 28.138, όταν ολόκληρο το 2016 η υπεροχή των θανάτων ήταν 25.206. Αυτό και μόνον το γεγονός έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμό. Πλην, όμως, ουδείς ασχολείται και ουδείς σχολιάζει. Όταν, όμως, η κυβέρνηση δεν έχει τη βούληση και δεν εννοεί ότι πρέπει να λάβει αποφάσεις για την ενίσχυση των γεννήσεων, απλώς θα περιμένουμε «ιδείν το τέλος».