Πύρρειος νίκη…

-Πάγωσε την κυβέρνηση το 72% της κοινωνίας
που λέει «όχι» στην αλλαγή φύλου
-Οι «53» επέβαλαν τους ακραίους όρους
-Οι απόντες απέτρεψαν την κυβερνητική κρίση

Η μάχη για την ταυτότητα φύλου μπορεί να έκλεισε με την ψηφοφορία στη Βουλή, ωστόσο στο Μαξίμου υπάρχουν πονοκέφαλοι για την όλη εξέλιξη, αν και η τελική εκτίμηση είναι πως το όλο εγχείρημα πέτυχε και υπάρχουν πολιτικά οφέλη.
Ο νόμος πλέον, μετά και την ψήφιση στη Βουλή, είναι η τρίτη θεσμική αλλαγή που υπακούει στη λογική του παράλληλου προγράμματος, με τις οποίες επιχειρεί η κυβέρνηση να τονώσει το αριστερό/προοδευτικό προφίλ της, και έρχεται μετά το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια και την αναγνώριση της ιθαγένειας σε μετανάστες δεύτερης γενιάς.
Στο Μαξίμου εκτιμούν πως με τον νόμο περί αλλαγής ταυτότητας φύλλου κατάφεραν και πέτυχαν μια σημαντική αλλαγή και διεύρυνση των ατομικών δικαιωμάτων, ενώ ταυτόχρονα κατόρθωσε να περάσει στην κοινωνία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προοδευτική, μεταρρυθμιστική πολιτική δύναμη, που στέκεται απέναντι σε σκοταδιστικά στερεότυπα και συντηρητικές αντιλήψεις.
Όμως οι πονοκέφαλοι στην κυβέρνηση από την υπόθεση αυτή παραμένουν. Μεγαλύτερος απ’ όλους το ποσοστό της τάξης του 72% που δεν δέχεται τη δήλωση αλλαγής φύλου από τα 15, όπως καταγράφτηκε από δημοσκόπηση (MRB), λίγες μόνο ώρες μετά την ψηφοφορία στη Βουλή. Στο Μαξίμου, σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξε παγωμάρα και μεγάλο μούδιασμα, καθώς εκτιμούσαν πως η κοινή γνώμη θα ήταν πιο θετική στην αλλαγή αυτή.

Στο πρωθυπουργικό επιτελείο επικράτησε αμηχανία και άνοιξε ένας κύκλος συζήτησης για το κατά πόσο η δοκιμαζόμενη από τις μνημονιακές πολιτικές κοινή γνώμη και δη οι κοινωνικές ομάδες που ανήκουν στη μεσαία τάξη μπορούν να παρακολουθούν και να αποδέχονται τραβηγμένα πράγματα.
Ορισμένα στελέχη εκτιμούν πως ναι μεν ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήθελε να περάσει αυτό το νομοσχέδιο, ωστόσο, όπως λένε, δεν του μεταφέρθηκαν σωστά και οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης, ενώ και η ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης υποεκτίμησε ορισμένες κρίσιμες παραμέτρους, όπως η επέκταση των διατάξεων για αλλαγή φύλου από την ηλικία των 15.
Οι αντιδράσεις ήταν ισχυρές όχι μόνο στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε πολλούς υπουργούς, από την αρχή, από την ώρα που άλλαξε την αρχική του θέση για τη δυνατότητα αλλαγής φύλου μόνο στους ενήλικες η ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης και επέκτεινε την πρόβλεψη αυτή και στην ηλικία των 15 ετών. Υπουργοί και βουλευτές προειδοποίησαν με κάθε τρόπο ότι δεν πέρναγε στον κόσμο αυτή η ρύθμιση. «Είναι παρατραβηγμένη και έξω από τη λογική της ελληνικής κοινωνίας, ακόμα και των μορφωμένων στρωμάτων της μεσαίας τάξης», διεμήνυαν βουλευτές και υπουργοί. Ωστόσο υπήρχε διαρροή ότι θα υπάρξει αλλαγή της διάταξης αυτής, ότι δηλαδή θα επανέλθει το όριο της ενηλικίωσης και θα φύγει η ηλικία των 15 ετών. Όταν το πρωί της περασμένης Δευτέρας, λίγο πριν ξεκινήσει η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, ο υπουργός Δικαιοσύνης μαζί με τη γραμματεία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσαν για «μασάζ» τους επίφοβους βουλευτές (Μ. Μπόλαρη, Γ. Μιχελογιαννάκη, Γ. Γάκη, Γ. Γεννιά, Ν. Κασιμάτη), διαφάνηκε ότι δεν θα υπάρχει καμιά αλλαγή στο όριο ηλικίας. Ωστόσο στη συνέχεια υπήρξαν έντονες και παρασκηνιακές προσπάθειες ώστε τουλάχιστον να σπάσει το άρθρο 3 (στο οποίο υπήρχε και η πρόβλεψη για την ηλικία των 15 ετών) και να περάσει χωρίς απώλειες από την κυβερνητική πλειοψηφία και τουλάχιστον από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το νομοσχέδιο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αρκετοί υπουργοί είχαν την αίσθηση ότι τελικά θα έσπαγε το άρθρο 3 και θα αποφεύγονταν η μεγάλη ενδοκυβερνητική και εσωκομματική φουρτούνα.

Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά δεν έγινε, καθώς υπήρχε επιμονή και εμμονή (ορισμένοι υπουργοί και βουλευτές μιλούν για εμμονική ιδεοληψία), με αποτέλεσμα το νομοσχέδιο και το επίμαχο άρθρο να διασωθούν χάρη στην ψήφο των έξι βουλευτών του Ποταμιού και του προέδρου της ΔΗΜΑΡ και κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΔΗΣΥ Θανάση Θεοχαρόπουλου, που υπερψήφισαν και επί της αρχής και επί των άρθρων. Η στάση της ΔΗΣΥ (που υπερψήφισε επί της αρχής αλλά δήλωσε «παρών» στο άρθρο 3) διευκόλυνε την κυβερνητική πλειοψηφία να περάσει με μικρότερα κύματα τον κάβο της ψηφοφορίας.
Η επιμονή και η εμμονή και για το νομοσχέδιο αλλά κυρίως η σκληρή στάση να μην αλλάξει, παρ’ όλες τις αντιδράσεις, το όριο της ηλικίας και να παραμείνει στα 15 έτη οφείλεται σύμφωνα με πληροφορίες στο βέτο και την κάθετη στάση του σκληρού πυρήνα της ομάδας των «53», που ήθελαν με κάθε τρόπο μια ιδεολογική νίκη. Οι πιέσεις του σκληρού πυρήνα της ομάδας των «53» ήταν εντονότατες σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης και της ψηφοφορίας του νομοσχεδίου. Ζήτησαν μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες και πολύ σκληρή στάση έναντι όλων όσων μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν αντιρρήσεις και προβληματισμούς πρωτίστως για το όριο ηλικίας.
Η σκληρή στάση ήταν έντονη και μετά την ψηφοφορία, καθώς επιτίθονταν με αιχμές και ιδεολογική φόρτιση κατά όσων είτε ήταν απόντες είτε καταψήφισαν τελικά το επίμαχο άρθρο 3.
Μ. Μπόλαρης, Γ. Μιχελογιαννάκης ήταν απόντες από την ψηφοφορία, έχοντας προηγουμένως εκφράσει προβληματισμούς και επιφυλάξεις για το όριο των 15 ετών. Η κ. Γεννιά το καταψήφισε, ο κ. Γάκης, ύστερα από έντονο «πολιτικό μασάζ», το ψήφισε, ενώ πολύωρο «πολιτικό μασάζ» πριν από την ψηφοφορία υπήρχε σε πολλούς βουλευτές αλλά και υπουργούς.

Η κ. Ν. Κασιμάτη έμεινε τελικά και αυτή σταθερή στην αρχική της θέση και καταψήφισε την τροπολογία για την «Τουρκική» Ένωση Θράκης. Η κ. Κασιμάτη όπως και αρκετοί ακόμα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν σοβαρές επιφυλάξεις από την πρώτη στιγμή που ήλθε η τροπολογία. Μάλιστα αναγκάστηκε το υπουργείο Δικαιοσύνης σε πρώτη φάση να την αποσύρει καθώς υπήρχαν σοβαρές αντιδράσεις και εκτιμάτο ότι άνοιγε παράθυρο στα υποχείρια της Άγκυρας να κάνουν παιχνίδι στη Θράκη. Επιστρατεύτηκε άρον άρον ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς (που δεν είχε ζητηθεί η γνώμη του, όπως και των αρμόδιων υπηρεσιών του ΥΠΕΞ) αλλά και ο υπουργός Άμυνας Π. Καμένος για να επαναδιατυπωθεί η τροπολογία και κυρίως για να μπουν οι δύο ασφαλιστικές δικλείδες (το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και η αναφορά στις διεθνείς συνθήκες) και να υπάρξει μια ισορροπία ώστε πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των ΑΝΕΛ να την ψηφίσουν, έστω και με σφιγμένα δόντια, στο τέλος.