Οι διεμφυλικές ταυτότητες και τα προβλήματα της χώρας

Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.

Εάν παρακολουθούσε τις συζητήσεις στην Ελληνική Βουλή για το νομοσχέδιο αλλαγής ταυτότητας φύλου κάποιος που δεν γνωρίζει τα Ελληνικά πολιτικά πράγματα, δύσκολα θα πίστευε ότι η χώρα αυτή είναι αντιμέτωπη με τα γνωστά, τεράστια προβλήματά της.
Στον Μεσαίωνα ξεσπούσαν ιεροί πόλεμοι ακόμη και για το γένος των αγγέλων. Τα θέματα αυτά προηξήρχαν όλων των άλλων, γιατί δεν υπήρχε τίποτε υψηλότερο από το δόγμα της πίστεως, που καθόριζε τα πάντα. Ο κόσμος άλλαξε πολύ από τότε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι ιδεοληψίες κάθε είδους εξέλιπαν από τον κόσμο.

Παρακολουθούμε, τον τελευταίο καιρό, με κατάπληξη μια πραγματική επιδρομή ιδεοληψιών, τη μια μετά την άλλη, που επιπίπτουν, ως δήθεν «προοδευτικές» αλλαγές, πάνω σε μια χώρα που αγωνιά για την επιβίωσή της και την έξοδό της από το φοβερό τέλμα, στο οποίο έχει παγιδευθεί. Οι ιδεοληψίες αυτές εκπορεύονται, βεβαίως, από το μεγάλο κέντρο της Νέας Τάξεως, που κινεί την παγκοσμιοποίηση και τα συναρτημένα μ’ αυτήν ιδεολογήματα.

Η αρχή έγινε ήδη από τη δεκαετία του ’90, με την προπαγάνδα για την παράνομη μετανάστευση. Εισέβαλε ξαφνικά στη χώρα η θεωρία του ρατσισμού, που έπρεπε να αντιμετωπισθεί με αυστηρούς αντιρατσιστικούς νόμους. Το οπλοστάσιο του αντιρατσισμού θα έπρεπε να χρησιμεύσει ως προληπτική στρατηγική για την καθήλωση και τη δυσφήμιση οποιωνδήποτε αντιδράσεων στην παράνομη μετανάστευση.
Ακολούθησε μια σειρά «προοδευτικών» δήθεν αλλαγών στην Παιδεία. Πραγματικός στόχος έγινε η Ελληνική εθνική παιδεία, παρά τη συνταγματική επιταγή για το Ελληνικό και Ορθόδοξο περιεχόμενό της. Σύμφωνα με τη λογική των εισαγομένων αλλαγών, η Παιδεία δεν πρέπει πλέον να έχει χαρακτήρα εθνικό και Ορθόδοξο. Πρέπει να παραπέμπει σ’ έναν αφηρημένο οικουμενικό άνθρωπο και να έχει χαρακτήρα πολυπολιτισμικό, ο οποίος επιβάλλεται μάλιστα τώρα από το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν είναι πλέον μόνοι τους. Η Παιδεία πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν τη νέα, πολυπολιτισμική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στη χώρα, με την ανεξέλεγκτη εισροή προσφύγων και παράνομων μεταναστών.

Στο πνεύμα αυτό, αναμορφώθηκαν τα προγράμματα και τα διδακτικά βιβλία, φτάνοντας μέχρι την ιεροσυλία του αποκλεισμού από τη διδακτέα ύλη του «Επιταφίου» του Περικλέους και της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή. Μπροστά στην κατακραυγή που ακολούθησε, το υπουργείο Παιδείας έκανε την παραχώρηση να επαναφέρει τα κείμενα αυτά στα σχολικά προγράμματα. Τα τελευταία όμως παραμένουν προσαρμοσμένα στη «νέα» λογική, που αντικαθρεφτίζεται, με οδυνηρό και αδιανόητο τρόπο, κατά πρώτο λόγο στα βιβλία Ιστορίας και Θρησκευτικών.

Μετά τις Νεοταξικές καινοτομίες στην Παιδεία, πήραν σειρά οι διεμφυλικές ταυτότητες, για τις οποίες λειτούργησαν ως προεισαγωγή τα σχετικά μαθήματα και τα σεμινάρια για καθηγητές που οργανώθηκαν προηγουμένως σε σχολεία.
Εάν αντικείμενο του νομοσχεδίου που κατατέθηκε στη Βουλή για τις έμφυλες ταυτότητες ήταν απλώς η συμπλήρωση και η βελτίωση της υπάρχουσας νομοθεσίας, ώστε να αντιμετωπισθούν καλύτερα τα προβλήματα ορισμένων κοινωνικών ομάδων και ατόμων, δεν θα υπήρχε, προφανώς, κανένα πρόβλημα. Εισάγεται όμως, με το νομοσχέδιο, η καινοφανής ιδέα ότι το φύλο είναι και αυτό κοινωνική κατασκευή και όχι βιολογική πραγματικότητα και ότι επομένως το άτομο μπορεί να έχει και στον τομέα αυτό ελεύθερη επιλογή. Η γενίκευση επιμέρους περιπτώσεων και η αναγωγή τους σε κανόνα, που συγκρούεται με την κοινή λογική και την κοινωνική και τη βιολογική πραγματικότητα, δεν μπορεί να ληφθεί ως βάση για τη δημιουργία ενός νέου νομικού καθεστώτος, που δεν έχει ούτε επιστημονικό ούτε ευρύ κοινωνικό έρεισμα.

Η ανακοίνωση της Ψυχοπαιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος, που είναι κατ’ εξοχήν αρμόδια για το θέμα και θεσμικός σύμβουλος της πολιτείας, είναι από την άποψη αυτή πολύ εύγλωττη, λαμβανομένου υπ’ όψιν του γεγονότος ότι η ελεύθερη αλλαγή φύλου, με ατομική δήλωση, παρέχεται και σε νέους της προεφηβικής ηλικίας. Η Ψυχοπαιδαγωγική Εταιρεία Ελλάδος τάσσεται σαφώς εναντίον του νομοσχεδίου, υπογραμμίζοντας τα προβλήματα και τους κινδύνους που δημιουργεί.
Η ψήφιση του νομοσχεδίου και ο κυκεώνας της κακοφωνίας των κομματικών διαπληκτισμών δείχνει πόσο μακριά βρίσκεται, δυστυχώς, το κομματοκρατικό πολιτικό σύστημα της χώρας από τα πραγματικά της προβλήματα. Η χώρα βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με τρία καθοριστικής σημασίας προβλήματα, που αν δεν αντιμετωπισθούν εγκαίρως και αποτελεσματικά, μπορούν να απειλήσουν την ίδια την ύπαρξή της.

Το πρώτο είναι η οικονομική κρίση, στην οποία είναι εγκλωβισμένη εδώ και μια οκταετία, χωρίς ορατή και αξιόπιστη προοπτική εξόδου. Η κρίση αυτή δεν μοιάζει με καμιά προηγούμενη, γιατί σήμερα η Ελλάδα, λόγω της συμμετοχής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, δεν μπορεί να εφαρμόσει ούτε δική της εθνική πολιτική εξόδου από την κρίση ούτε δική της εθνική αναπτυξιακή στρατηγική. Επιπλέον, οι διαδοχικές ηγεσίες της δέχθηκαν ως δήθεν συνταγή σωτηρίας την πολιτική των Μνημονίων και της ακραίας λιτότητας, τα αποτελέσματα της οποίας είναι φανερά ενώπιον όλων.

Είναι προφανώς ότι χωρίς σημαντική περικοπή του δημοσίου χρέους είναι φρούδα οποιαδήποτε ελπίδα για ανάκαμψη και βιώσιμη προοπτική. Ο εγκλωβισμός, από την άλλη, στο ευρώ, ένα νόμισμα που αντικαθρεφτίζει την ανισότητα των συντελεστών της κοινής αγοράς και τη μειονεκτική θέση μιας χώρας όπως η Ελλάδα, όταν δεν υπάρχει οποιοδήποτε πολιτικό αντιστάθμισμα, έχει ολέθριες συνέπειες για την Ελλάδα, έστω και αν δεν το έχει συνειδητοποιήσει ακόμη ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού.
Τι θα γίνει με το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, ενώ παρέρχονται τα έτη χωρίς αποτέλεσμα και ενώ παραλλήλως η χώρα αλλάζει κυριολεκτικά χέρια, με το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και τους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής περιουσίας;
Το οικονομικό όμως πρόβλημα δεν είναι, δυστυχώς, το μόνο. Η οικονομική αποδυνάμωση της χώρας εξασθενεί παραλλήλως την αμυντική της θέση. Η πλήρης ανατροπή της αεροναυτικής ισορροπίας μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας είναι απτή απειλή εάν δεν εξευρεθούν κατεπειγό­ντως λύσεις.

Απτή απειλή είναι και η συνεχιζόμενη, ανεξέλεγκτη εισροή παρανόμων μεταναστών, που παρουσιάζονται συλλήβδην, για προφανείς λόγους, ως «πρόσφυγες». Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει την πολιτική των ανοικτών συνόρων, με οποιοδήποτε πρόσχημα. Απειλείται άμεσα η εθνική της συνοχή, ταυτότητα και ασφάλεια.
Αυτά είναι τα κύρια προβλήματα με τα οποία θα έπρεπε να καταγίνεται και να αγωνιά το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Όχι οι ιδεοληψίες της Νέας Τάξεως.