Παραλογισμοί

Γράφει ο
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Τα θέματα που απησχόλησαν την ειδησεογραφία τον τελευταίο καιρό ήταν από τα πιο θλιβερά και ξεπερνούν τα όρια μιας πολιτικής αντιπαράθεσης. Προκαλούν θλίψη, οργή και ανησυχία για το μέλλον αυτού του έθνους. Το νομοσχέδιο για την «ταυτότητα φύλου» και η τροπολογία για την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» μαρτυρούν τη σήψη και την παρακμή στην οποία έχει περιπέσει όχι μόνο το κυβερνητικό σχήμα αλλά –δυστυχώς– μέγιστο μέρος του πολιτικού κόσμου. Και εξ αρχής οφείλουμε να σημειώσουμε τις τιμητικές εξαιρέσεις του ΚΚΕ, της Χρυσής Αυγής, καθώς και κάποιων μεμονωμένων βουλευτών.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και θα μιλήσουμε ξεκάθαρα, με σαφήνεια και ειλικρίνεια, όπως προσπαθούμε πάντοτε στον σχολιασμό από αυτήν τη στήλη. Είναι ακατανόητο και ύποπτο το ότι άνευ λόγου και αιτίας, ξαφνικά, παρουσιάσθηκε στο προσκήνιο «θέμα ομοφυλοφίλων»! Ουδείς ποτέ τους ενόχλησε, ουδείς τους αμφισβήτησε το δικαίωμα να επιλέγουν την ιδιωτική τους ζωή. Η καραμέλα του «ρατσισμού» που επικαλούνται συνεχώς κάποιοι δήθεν… «προοδευτικοί» δεν είχε πέραση ποτέ στην Ελλάδα. Σε άλλες χώρες ανθούσε αυτή η νοοτροπία. Εδώ δεν δίναμε ποτέ ιδιαίτερη σημασία. Αναλόγως των προσώπων, τους αντιμετωπίζαμε πάντοτε με κατανόηση –μπορεί, βέβαια, με οίκτο–, αλλά μπορούμε να πούμε και με συμπάθεια, όταν δεν προκαλούσαν με ανάρμοστες συμπεριφορές δημόσια.
Είναι γνωστό ότι διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα συγκαταλέγονταν στο «τρίτο φύλο» προσωπικότητες των Γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών. Όχι μόνον κανείς δεν τους έψεξε, αλλά αναγνωρίσθηκαν για το έργο τους και τιμήθηκαν. Όμως, οι άνθρωποι αυτοί ήταν σοβαροί και δεν έδιναν δικαίωμα για σχόλια εναντίον τους. Από το σημείο, όμως, αυτό μέχρι να φθάσουμε να νομοθετούμε τη «διαφορετικότητα» και, ακόμα χειρότερα, να εξωθούμε τη νεολαία νομοθετικά στη διαστροφή, είναι έγκλημα ασυγχώρητο. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ «άλλαξε φύλο» πολιτικά και από αντιμνημονιακός εν μια νυκτί μετεβλήθη σε αμύντορα της μνημονιοκρατίας και της ευρωδουλείας, δεν σημαίνει ότι την πολιτική διαστροφή πρέπει να την επεκτείνουμε και στον σεξουαλικό τομέα.

Όλα αυτά τα απαράδεκτα, εμετικά, περί «υιοθεσίας, γάμου και τεκνογονίας», η αναγνώριση του ουδέτερου φύλου και το δικαίωμα από ηλικίας 15 ετών να αλλάζει ένα παιδί το φύλο του, μόνο διεστραμμένα μυαλά μπορούν να τα συλλάβουν. Εάν συνελάμβαναν οι Αρχές ένα άτομο με την κατηγορία ότι εξωθεί μικρά παιδιά σε σεξουαλικές διαστροφές, θα παραπεμπόταν σε δίκη και θα καταδικαζόταν σε βαριές ποινές. Εάν όμως την ίδια πράξη την κάνει μια «ανώμαλη» κυβέρνηση, δεν τρέχει τίποτα. Κι από πάνω, αρχίζουν και οι αμπελοφιλοσοφίες: «Η ελευθερία του ατόμου να… αυτοπροσδιορίζεται» και άλλες τέτοιες ανοησίες φαιδρών «προοδευτικών» καθοδηγητών. Κι όλα αυτά, βέβαια, σε βάθος χρόνου, αποσκοπούν στη διάλυση του έθνους μας. Όσον αφορά τη δικαιολογία ότι τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τι να πει κανείς; Από μόνη της η «δικαιολογία» των θιασωτών της διαστροφής δείχνει το μέγεθος του ραγιαδισμού και της ευρωδουλείας πλείστων πολιτικάντηδων, που αποδέχονται κάθε τερατούργημα αρκεί να μας έρχεται από την αμαρτωλή ευρωπαϊκή σύναξη.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ, φωτεινό πνεύμα της εποχής του, αλλά γνωστός και για τις διαστροφές του, ομολογούσε σε ένα κείμενό του: «Κουρασμένος από τη ζωή στα ύψη, αφέθηκα εκούσια να πέσω στα βάθη, ψάχνοντας για νέες ηδονές. Ό,τι ήταν για μένα το παράδοξο στη σφαίρα της σκέψης, γίνηκε η διαστροφή στη σφαίρα των παθών. Ο πόθος, στο τέλος, ήταν μια αρρώστια, μια τρέλα, ή και τα δύο…». Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι πολιτικάντηδες που ενστερνίζονται, για ευτελείς ψηφοθηρικούς λόγους, αυτά τα σουρεαλιστικά για «διόρθωση φύλου» κ.λπ. αφέθηκαν να πέσουν εκούσια στο βάραθρο της καταισχύνης, «μαγεμένοι από το όραμα της αμαρτίας», όπως έλεγε ο Ουάιλντ. Το σάπιο πολιτικό σύστημα μας έχει φέρει στο σημείο ώστε οι φυσιολογικοί άνθρωποι να πρέπει να… «απολογούνται» επειδή δεν ενστερνίζονται τις διαστροφές…

Πάμε τώρα στο άλλο θέμα που προκάλεσε ζωηρές αντιπαραθέσεις, το θέμα της τροπολογίας για την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης». Δεν θα επαναλάβω τα γνωστά, ότι δεν υπάρχει τουρκική αλλά μόνο μουσουλμανική μειονότητα σε αυτήν την περιοχή, και τους προφανείς λόγους για τους οποίους η Άγκυρα κατευθύνει αυτήν την τακτική. Θα εντοπίσουμε το ζήτημα από την πλευρά της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα. Και μόνο που η κυβέρνηση δέχθηκε να συζητήσει αυτό το θέμα, αυτήν την τροπολογία, αποτελεί όνειδος. Ανιστόρητοι οι κυβερνητικοί παράγοντες και όσοι συμπλέουν σε αυτό το ευαίσθητο ζήτημα, δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή η στάση τους θα τους στιγματίζει για όλη την πολιτική τους πορεία; Θα πάθουν ό,τι έπαθε προπολεμικά αλλά και το 1949 το ΚΚΕ με το λεγόμενο «Μακεδονικό». Βεβαίως, το ΚΚΕ αργότερα φρόντισε –και σωστά– να διαφοροποιήσει τη θέση του εκείνη, μέχρι και να την αποκηρύξει, αλλά τα γεγονότα έμειναν καταγεγραμμένα στην Ιστορία.

Θα θυμίσουμε, όχι για να αναμοχλεύσουμε παλαιά πάθη, αλλά για να νουθετήσουμε τους αδαείς, τι συνέβη τα χρόνια εκείνα. Η κομμουνιστική ηγεσία προπολεμικά αλλά και το 1949, αστόχαστα, υιοθέτησε την εκτρωματική πολιτική περί «ανεξαρτησίας Μακεδονίας και Θράκης». Υπακούοντας στις εντολές και στις «γραμμές» της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ανέμελα παραχωρούσε ελληνικά εδάφη σε Βουλγάρους και Γιουγκοσλάβους, χάριν της διεθνιστικής νοοτροπίας και των ξένων συμφερόντων. Ειδική αναφορά σε «Μακεδονικό Ζήτημα» έγινε για πρώτη φορά στην 5η Συνδιάσκεψη της «Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας» (ΒΚΟ) από 8 έως 12/12/1932 στη Μόσχα. Ο χώρος δεν μας επιτρέπει εκτενή αναφορά στην προπολεμική περίοδο. Γι’ αυτό θα αρκεσθούμε στα μεταπολεμικά χρόνια, και συγκεκριμένα στην Ε’ Ολομέλεια του ΚΚΕ το 1949, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα ετάχθη επισήμως υπέρ της «ανεξάρτητης Μακεδονίας», προς όφελος της Βουλγαρίας. Αυτό έγινε μετά την «αποστασία» του Τίτο. Προηγουμένως, όμως, να θυμίσουμε ότι το 1924, στο Ε’ Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς στη Μόσχα, ορισμένα στελέχη του ΚΚΕ, όπως ο Κορδάτος και αργότερα ο Παντελής Πουλιόπουλος (το 1926), διαφοροποιήθηκαν από τη γραμμή του κόμματος, την οποία εχαρακτήρισαν λαθεμένη. Πάντως, η Ε’ Ολομέλεια του ΚΚΕ τον Ιανουάριο του 1949 προκάλεσε σάλο. Ενώ συνεχιζόταν η ένοπλη ανταρσία του «Δημοκρατικού Στρατού», η θέση για το «Μακεδονικό» όχι μόνο έδωσε ηθική δικαίωση στις δυνάμεις του κράτους που πολεμούσαν στον Γράμμο και στο Βίτσι, αλλά άνοιξε και τον δρόμο εκτεταμένων διώξεων κατά παντός αριστερού.

Την ακριβή εικόνα της καταστάσεως έδινε με άρθρο του στη «Μάχη» ο γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΛΔ Ηλίας Τσιριμώκος, ο οποίος μεταξύ άλλων σημείωνε: «Ότι η ιδέα για την ύπαρξη ενός σλαβομακεδονικού λαού είναι ψεύτικη και ηλίθια το ξέρει όλος ο κόσμος. Όπως όλος ο κόσμος ξέρει ότι μέσα σε 1,5 εκατομμύριο Έλληνες που κατοικούν στην Ελληνική Μακεδονία υπάρχει μια ελάχιστη μειονότης, 80.000 ψυχών το πολύ, Σλαβομακεδόνες. Η τυχόν πραγματοποίηση ενός τέτοιου σκοπού δεν θα σήμαινε παρά ότι το 1,5 εκατομμύριο Έλληνες της Μακεδονίας, Θράκης, θα μεταβαλλόταν σε… εθνική μειονότητα, αφού ο σλαβομακεδονικός λαός, ο λαός της νέας επικράτειας, θα ήταν πραγματικά Σλάβοι (Σέρβοι, Βούλγαροι, Σλαβομακεδόνες). Και κανένας δεν αγνοεί ότι ένα τέτοιο νέο θνησιγενές ‘‘κράτος’’ θα ακολουθούσε αμέσως τη μοίρα του, δηλαδή την ουσιαστική απορρόφησή του από τη Βουλγαρία. Έτσι, η περίφημη ‘‘εθνική αποκατάσταση του σλαβομακεδονικού λαού’’ δεν σημαίνει παρά την επέκταση της Βουλγαρίας στην Ελληνική Μακεδονία και Θράκη». (…) «Τέτοιο είναι το σύνθημα της ανεξάρτητης Μακεδονίας, που με μια λέξη σημαίνει: Να γυρίσει η Ελλάδα στα προ του 1912 σύνορά της, προς όφελος της Βουλγαρίας»…

Και ο Τσιριμώκος επεσήμαινε: «Για χάρη ξένων σκοπών, το ΚΚΕ έκαμε χαρακίρι στο κατώφλι της ΝΟΦ. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως τούτο το ‘‘λάθος’’ υπήρξε θανάσιμο και πως δεν διορθώνεται αύριο με τη συνηθισμένη ‘‘αυτοκριτική’’. Το ζήτημα είναι να μην παρασύρει το ΚΚΕ στο χαρακίρι του και την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό αυτού του τόπου»… Και έθετε το ερώτημα: «Πού θα βρει εκλογείς το ΚΚΕ για να τους πείσει πως πρέπει ν’ αυτονομηθεί η Μακεδονία;»…
Σήμερα, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, για να εξυπηρετήσει αλλότριους σκοπούς, με την τροπολογία για την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» κάνει πολιτικό «χαρακίρι» στο κατώφλι του Ερντογάν. Επιστρέφει σε έναν αρρωστημένο ψευτοδιεθνισμό και το ολέθριο λάθος του δεν θα το σβήσει με καμία μεταγενέστερη αυτοκριτική ή «διόρθωση» της τροπολογίας για την ξενοκίνητη αυτή «Ένωση» στην Ξάνθη. Για πολλοστή φορά, η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι είναι τελείως ανίκανη να διαχειριστεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα εθνικά θέματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει το ταχύτερο να φύγει από την εξουσία για να σταματήσει η ολέθρια πολιτική του σε όλα τα κρίσιμα προβλήματα. Επειδή αυτό συμφέρει το Έθνος, τη Δημοκρατία, τον Λαό…