Να μη γίνει κερκόπορτα για κατασκευή «τουρκικής» και «μακεδονικής» μειονότητας η τροπολογία Κοντονή
Αποτυχημένες πολιτικές και κομματικά-προσωπικά συμφέροντα έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο την κατάσταση στη Θράκη, όπου, χωρίς κανέναν έλεγχο, με άφθονη χρηματοδότηση από την Τουρκία, σύλλογοι οι οποίοι έχουν στον τίτλο τους τη λέξη «τουρκικός», αν και τους έχει αφαιρεθεί αυτή η δυνατότητα, λειτουργούν κανονικά και προωθούν τον εκτουρκισμό της μειονότητας.
Τα τελευταία χρόνια το ελληνικό κράτος έχει αφήσει κενό χώρο στη Θράκη, τον οποίο σπεύδουν να καλύψουν οι ελεγχόμενοι και χρηματοδοτούμενοι από το τουρκικό προξενείο τουρκοσύλλογοι, υποκαθιστώντας πολλές φορές το ίδιο το κράτος, όπως επιχειρήθηκε να γίνει με τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς που λειτουργούσαν παράνομα και χωρίς άδεια από τους συλλόγους αυτούς.
Η σύγκρουση στη Βουλή έγινε γιατί ο κ. Κοντονής και ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να φέρει τη συγκεκριμένη τροπολογία, τη συγκεκριμένη στιγμή, θέλοντας κυρίως να χαϊδέψει τα αφτιά της μειονότητας, που στις τελευταίες εθνικές εκλογές του χάρισε τρεις μειονοτικούς βουλευτές.
Η τροπολογία προβλέπει ουσιαστικά ότι τα ελληνικά δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να επανακρίνουν υποθέσεις που έχουν κριθεί τελεσίδικα από την Ελληνική Δικαιοσύνη, εάν οι ενάγοντες έχουν δικαιωθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Έτσι, σύλλογοι όπως η «Τουρκική» Ένωση Ξάνθης, στην οποία έχει απαγορευθεί η χρήση του όρου «τουρκική» με απόφαση και του Αρείου Πάγου (ή η απόρριψη αίτησης ίδρυσης του Πολιτιστικού Συλλόγου «Τούρκων» Γυναικών Νομού Ροδόπης), θα έχει δικαίωμα, αφού έχει δικαιωθεί από το ΕΔΔΑ, να επανέλθει στα ελληνικά δικαστήρια και να ζητήσει επανεξέταση της υπόθεσής της.
Αυτό που δεν έγινε γνωστό είναι ότι με τη ρύθμιση Κοντονή ανοίγει ο δρόμος και για εκείνους που χρόνια τώρα επιδιώκουν να δημιουργήσουν θέμα «μακεδονικής» μειονότητας στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, υπηρετώντας την αλυτρωτική πολιτική που άσκησε από το 1990 το καθεστώς του VMRO-DPMNE στην ΠΓΔΜ. Μεταξύ των αποφάσεων του ΕΔΔΑ που αφορά η τροπολογία Κοντονή είναι και της λεγόμενης «Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού» στη Φλώρινα.
Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τις προθέσεις, ανασύρουμε τη δήλωση του τότε υπεύθυνου της «Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού» Πέτρου Δήμτση αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης του ΕΔΔΑ (2010):
«Δεκάδες χιλιάδες εθνικά Μακεδόνες στην Ελλάδα βροντοφωνούν σήμερα: Κι όμως υπάρχουμε!. Αν σέβονται τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δικαιοσύνη, πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ και κοινωνία των πολιτών οφείλουν επιτέλους να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα και τη μακεδονική μειονότητα».
Σε ό,τι αφορά τη Θράκη, το θέμα της χρήσης του όρου «τουρκικός» είναι εξαιρετικής σημασίας, αν και, πλέον, περισσότερο συμβολικού περιεχομένου.
Η αποδοχή της χρήσης του όρου «τουρκικός» ουσιαστικά διευκολύνει την επιδίωξη για νομιμοποίηση της «τουρκικής» ταυτότητας σε μια μειονότητα που σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης είναι θρησκευτική μειονότητα, ικανοποιώντας έτσι μια πάγια επιδίωξη της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη. Συγχρόνως δίνεται η δυνατότητα στους συλλόγους αυτούς, που διαθέτουν πακτωλό χρημάτων, να «καταπιούν» τις άλλες ομάδες της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, πέραν των τουρκογενών, δηλαδή των Πομάκων και των Ρομά.
Πρακτικά βεβαίως λίγα πράγματα θα αλλάξουν, καθώς όλοι αυτοί οι σύλλογοι, που ξεφύτρωσαν σαν τα μανιτάρια την τελευταία δεκαετία, αποτελούν τον πολιορκητικό κριό της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη και της δημιουργίας «τουρκικής» ταυτότητας και εθνικής συνείδησης στους έλληνες μουσουλμάνους πολίτες.
Η επιπολαιότητα με την οποία ο κ. Κοντονής επιχείρησε να περάσει την τροπολογία, χωρίς να έχει στοιχειωδώς συνεννοηθεί προηγουμένως με τους ΑΝΕΛ και τον κ. Καμμένο αλλά και χωρίς προσπάθεια συνεννόησης και με την αντιπολίτευση, προκάλεσε την κρίση, με την οποία κυρίως εκτίθεται η χώρα, ενώ προσέφερε επιχειρήματα στους ακραίους στη Θράκη.
Τι φταίει για τη σημερινή κατάσταση στη Θράκη είναι γνωστό σε όλους.
Η πολιτική απομόνωσης σταμάτησε με πρωτοβουλία του Κ. Μητσοτάκη μετά την κρίση του 1989-1990 και αργότερα με τη συμβολική απόσυρση της «μπάρας» από τον τότε υπουργό ʼμυνας Γεράσιμο Αρσένη. Όμως η προσπάθεια έμεινε ημιτελής.
Αντί η Πολιτεία να επενδύσει στη νέα γενιά της μειονότητας, προσφέροντας όλες τις δυνατότητες για να ενταχθεί στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης, που με ταυτόχρονη γνώση της μητρικής γλώσσας και πλήρη διδασκαλία της ελληνικής θα δινόταν η δυνατότητα για πλήρη και ομαλή ενσωμάτωση στην ελληνική κοινωνία και την παραγωγική δραστηριότητα, εγκαταλείφθηκαν τα παιδιά της μειονότητας στα μειονοτικά σχολεία, που τελικά η μόνη επιλογή είναι είτε η αποχώρηση πριν αποφοιτήσουν είτε η μετακίνηση στην Τουρκία και στα τουρκικά πανεπιστήμια.
Αναπτυξιακά προγράμματα δισεκατομμυρίων σπαταλήθηκαν για «φούσκες» ημέτερων και η ευρωπαϊκή κρίση σε τομείς της γεωργίας, όπως το βαμβάκι και ο καπνός, έπληξαν τον παραγωγικό κορμό της μειονότητας, χωρίς να προβλεφθούν άλλες εναλλακτικές καλλιέργειες και δραστηριότητες που θα εξασφάλιζαν ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης.
Σε πολιτικό επίπεδο, ίσως μόνο στη Θράκη έχει υπάρξει τέτοια συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων, καθώς άπαντες (με ορισμένες εξαιρέσεις κάποιων πολιτευτών του ΠΑΣΟΚ παλιότερα και των ΑΝΕΛ τώρα) με τη στάση τους έχουν αναδείξει σε υπέρτατο κριτή των πολιτικών εξελίξεων τον τούρκο διπλωμάτη που προΐσταται κάθε φορά του τουρκικού προξενείου.
Όλοι επιδιώκουν την εύνοια του προξένου με την ελπίδα ότι θα τους προσφέρει τις ψήφους που είναι αναγκαίες για να εκλεγούν, για να διαμορφωθούν ισορροπίες στα νομαρχιακά και δημοτικά συμβούλια
Δυστυχώς, όλα αυτά συμβαίνουν και χωρίς τον όρο «τουρκικός» στον τίτλο των οργανώσεων και συλλόγων που λειτουργούν ως ο πολιορκητικός κριός της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη.
Και αυτό είναι το πραγματικό μας πρόβλημα.
Κωνσταντίνος Τσάκαλος