Με το βλέμμα του Τσίπρα στραμμένο στις γερμανικές εκλογές
Ο πρωθυπουργός, με έμφαση σε αυτή την ατζέντα, που την άνοιξε το καλοκαίρι και φάνηκε να του δίνει κάποιες ανάσες, προσπαθεί να βελτιώσει την εικόνα της κυβέρνησης, που υπέστη πλήγματα τόσο από το ναυάγιο και τη ρύπανση του Σαρωνικού όσο και από τα αγκάθια της τρίτης αξιολόγησης και κυρίως από την «απονεύρωση» του αφηγήματος περί «καθαρής εξόδου» από το Μνημόνιο από τον επικεφαλής του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ.
Ο πρωθυπουργός μπορεί να ζήτησε μετ επιτάσεως στο πρόσφατο Υπουργικό Συμβούλιο να κλείσουν άμεσα τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης, ωστόσο φαίνεται να υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες μπροστά και κυρίως το άγχος για λήψη πρόσθετων μέτρων, κάτι που υπονόησε και ο κ. Βίζερ.
Ο κ. Τσίπρας θέλει να μπει με την κυβέρνηση στο σύνολό της συντεταγμένη και συντονισμένη στα «δύσκολα» της αξιολόγησης και για έναν πρόσθετο λόγο, που έχει να κάνει με το τι θα βγάλουν οι κάλπες στη Γερμανία, καθώς υπάρχει αβεβαιότητα μόνο ως προς τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης (τους κυβερνητικούς εταίρους της κ. Μέρκελ) αλλά και η ισχυρή πιθανότητα να τραβήξουν χρονικά οι διαπραγματεύσεις στη Γερμανία για σχηματισμό νέας κυβέρνησης, κάτι που σημαίνει ότι ολόκληρη σχεδόν η τρίτη αξιολόγηση μπορεί να προχωρήσει χωρίς νέα γερμανική κυβέρνηση, με «αυτόματο πιλότο» από το Βερολίνο, κάτι που θα δυσκολέψει σημαντικά τη διαπραγμάτευση για την ελληνική πλευρά.
Υπό αυτές τις συνθήκες, φαίνεται ότι ο ανασχηματισμός πάει πίσω. Συζητείται δε να πάει και πέραν του Νοεμβρίου, ώστε η παρούσα κυβέρνηση να μπορέσει να κλείσει τουλάχιστον το 80% των δύσκολων προαπαιτούμενων. Παράλληλα, εκτιμάται ότι μέχρι τα μέσα ή τα τέλη Νοεμβρίου θα έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο στη Γερμανία αναφορικά με τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης αλλά και το αν θα παραμείνει τελικά στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών ο Β. Σόιμπλε ή θα μετακινηθεί κάπου αλλού. Περιμένουν να δουν ακόμα αν θα επιλεγεί και πάλι ο «μεγάλος συνασπισμός», δηλαδή Χριστιανοδημοκράτες Σοσιαλδημοκράτες. Γιατί έντονη είναι η ανησυχία για το αν θα μπουν στην κυβέρνηση συνεργασίας οι Φιλελεύθεροι, οι οποίοι έχουν πάρει σκληρή θέση κατά της Ελλάδας.
Επιπροσθέτως, ο κ. Τσίπρας αποφεύγει, για την ώρα τουλάχιστον, να «παίξει το χαρτί» του ανασχηματισμού, καθώς δεν έχουν διευθετηθεί πλήρως όλα τα «ενδοκυβερνητικά μέτωπα» και υπάρχουν στελέχη που δυσφορούν και μόνο με την αίσθηση ότι είναι πιθανό να μετακινηθούν ή ακόμα και να φύγουν από την κυβέρνηση. Και υπάρχει η πιθανότητα ακόμα και να δημιουργήσουν «αντάρτικα». Η οριστική διευθέτηση των ενδοκυβερνητικών τριβών θεωρείται βασική προϋπόθεση για έναν μεγάλο και δομικού χαρακτήρα ανασχηματισμό, που ταυτόχρονα θα έχει και το χαρακτηριστικό της διάταξης του κυβερνώντος κόμματος για την τελική ευθεία προς τις κάλπες, όποτε κι αν στηθούν. Τέλος, υπάρχει και η παράμετρος των δανειστών, που φαίνεται να επιθυμούν να μείνει αναλλοίωτο το οικονομικό επιτελείο και κάποια κρίσιμα υπουργικά χαρτοφυλάκια που εμπλέκονται στη διαπραγμάτευση, υπό την έννοια ότι «έχουν βρει καταρχήν κώδικες επικοινωνίας μαζί τους».
Το Μέγαρο Μαξίμου εξακολουθεί να ρίχνει βάρος σε μια σειρά από πρωτοβουλίες, κυρίως νομοθετικού περιεχομένου, που δίνουν ένα πιο φιλολαϊκό άρωμα (δίπλα, πάντα, στα σκληρά μέτρα των δανειστών), όπως το νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των αυθαιρέτων από το υπουργείο Περιβάλλοντος, ενώ ετοιμάζεται και νομοθετική πρωτοβουλία για τα ταξί με σχετικά ευνοϊκές διατάξεις. Δίπλα σε αυτά ξεδιπλώνονται και νομοσχέδια που αφορούν ειδικές κοινωνικές ομάδες, ενσωματώνοντας κάποια αιτήματά τους, όπως το νομοσχέδιο που θα δίνει τη δυνατότητα σε ομοφυλόφιλους-ες να αλλάζουν με γρήγορες και συνοπτικές διαδικασίες το αναφερόμενο φύλο στην ταυτότητά τους.
Πάντως, από το Ηράκλειο της Κρήτης και το 3ο Περιφερειακό Συνέδριο για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση, ο κ. Τσίπρας επέμεινε στην ατζέντα της πραγματικής οικονομίας και επανήλθε στο θέμα της επιχειρηματικότητας, σημειώνοντας ότι «είμαστε με την επιχειρηματικότητα που σέβεται τους κανόνες της Ελλάδας», ενώ διεμήνυσε ότι «στόχος είναι η αποκατάσταση ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου για τους εργαζομένους και η εξασφάλιση της προσφοράς ικανοποιητικών κοινωνικών υπηρεσιών», εξηγώντας ότι αυτό περιγράφει τον όρο «δίκαιη ανάπτυξη», «δηλαδή, ανάπτυξη της οποίας το όφελος διαχέεται στην κοινωνία και δεν λειτουργεί ως εργαλείο συσσώρευσης πλούτου για κάποιους λίγους και ισχυρούς».