Κρίσεις και επικρίσεις…

Ψυχολογία: Η ψυχολογία επιτρέπει «να ανακαλύψουμε περιοχή-περιοχή, στρώμα-στρώμα, το άπειρο του νέου μας σύμπαντος, τα μύχια του ανθρώπου». Ποίηση: Η ποίηση «συνιστά τον μύθο του απολύτου». Πρόκειται για επισημάνσεις του μέγιστου Στέφαν Τσβάιχ, του πολυσχιδέστερου και αντιφατικότερου συγγραφέα που διάβασα ποτέ.

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, πανέξυπνος και πρωτότυπος διανοητής, έγραψε –πλην της πασίγνωστης «Πάπισσας Ιωάννας»– και την ακόλουθη ρήση: «Οι ʼγγλοι έχουσι δύο Βουλάς, την άνω και την κάτω. Ημείς μίαν μόνην άνω-κάτω».

Σημειώνω με αηδία το ακόλουθο εμετικό απόφθεγμα: «Οι γυναίκες είναι σαν τα γραμματόσημα. Όσο τις φτύνουν τόσο κολλάνε». Τον Πέτρο Κωστόπουλο, υπόλογο του εν λόγω αποφθέγματος, τον είχα σύμβουλό μου τα χρόνια της αντιπροεδρίας μου στην Ευρωβουλή. Δική του ιδέα ήταν να θέσω υπο­ψηφιότητα και σ’ αυτό πέτυχε. Απολάμβανε, όμως, να με κακολογεί στον Ανδρέα, έχοντας άδικο, ο τρισά­θλιος!

Η Ντόρα είναι ένα μονίμως γελαστό μουλάρι που μηχανορραφεί εναντίον εχθρών και φίλων. Βδελύσσομαι την τετριμμένη και υποκριτικότατη φράση της: «Ουδείς αμφισβητεί τον πατριωτισμό του άλλου»! Ορθώς. Πατριωτισμός υπέρ του καταστροφικού ευρώ δηλαδή. Μου φέρνει εμετό αυτή η πολιτική που πλήττει άμεσα τους ανήμπορους να επιβιώσουν.

Το άρμεγμα αξιόλογων ιδεών και εμπνεύσεων προϋποθέτει μιμήσεις και απόλαυση, παρά την ύπαρξη των ξένων δυναστών μας και των ημεδαπών αχυ­ρανθρώπων τους. Αντιγράφω, επομένως, το τετριμμένο ανέκδοτο στους πλείστους: «Ο Αλή Μπαμπάς και οι σαράντα κλέφτες». Όταν, λοιπόν, προκηρύχθηκαν εκλογές, ο Αλή Μπαμπάς αποφάσισε να πάρει μέ­ρος σ’ αυτές. Αρκετοί δημοσιογράφοι απόρησαν. «Υπάρχουν ισχυρά κόμματα, πώς θα τα αντιμετωπίσετε»; Ιδού η απάντησή του: «Εγώ έχω ΜΟΝΟ σαράντα κλέφτες»!

Σε πρόσφατη συνάντηση με θέμα τους δεινόσαυ­ρους της απεχθούς Ευρωπαϊκής Ένωσης μίλαγα ακατάσχετα σε ευήκοα ώτα, γέρνοντας προς τα ε­μπρός το κεφάλι μου, λες και κουβάλαγα στην πλάτη τα χρόνια μου σαν αποσκευή. Χρόνια σπαταλημένα, χρόνια εμπορικών πανηγύρεων σε λατομεία και αλλαχού.

Τέλος η δική μου έμμεση φιλαυτία. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μέλη ανήκοντα στη Χρυσή Αυγή θέτει προ των απαράγραπτων ευθυνών του το νεοναζιστικό αυτό μόρφωμα, το οποίο επικρίνεται σφόδρα, όπως διαλαλεί ο τίτλος του σημερινού επετειακού κειμένου. Κακά τα ψέματα και μάλιστα με ουρά. ʼλλης ποιότητας οι πράξεις του Τσίπρα και εντελώς άλλης εκείνες της Χρυσής Αυγής. Μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού έχει αποφασίσει να τραγουδήσει έργα του υπούλως δολοφονηθέντος – και θα τα τρα­γουδήσει!

Παιδεία και Υγεία χρήζουν απόλυτης φροντίδας, ανεξάρτητα από ηθελημένες μολύνσεις του στρατού κατοχής του τόπου μας. Η κοινωνία αγανακτεί αοράτως πριονιζόμενη «Το σκουλήκι της σαπίλας ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία». Οι συνειδήσεις και οι αυτοσεβασμοί διαβρώνονται υπογείως. Είμαστε άξιοι της τύχης μας. Δεν ξεσηκωθήκαμε εγκαίρως. Απαιτούσαμε η καθεμιά και ο καθένας μας προηγούμενη διασφάλιση.

Ο καπιταλισμός έχει απλώσει τα φτερά του. Είναι ακατάβλητος. Ακατανίκητος. Φρούδες οι ελπίδες να τον υποσκάψουμε, να τον καταστήσουμε ανενεργό. Η Ιστορία –ο Γεώργιος Λεονταρίτης το κατέγραψε ευκρινέστατα ως πεφωτισμένος ιστορικός την περα­σμένη Κυριακή με σωρεία έγκριτων ονομάτων– έχει βαθιές ρίζες. Τα ανθελληνικά επιχειρήματα οργιάζουν ανενόχλητα.

Ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας, Μακρόν, βασανίζει ταυτοχρόνως Γάλλους και Έλληνες. Η φράση του για «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» όζουν ξένης χρη­ματοδότησης. Οι καλοπληρωμένοι (σε βαθμό κακουργήματος) τραπεζίτες πανηγυρίζουν. Όλοι οι άλλοι οδύρονται. Η Ελλάδα διαθέτει φυσικό πλούτο και οι Έλληνες είναι οπλισμένοι με εφευρετικότητα. Το μόνο μειονέκτημά τους εδράζεται στην εμμονή στο ευρώ. Ένα ευρώ που προκαλεί εσωτερικό πλη­θωρισμό. Επιπλέον ελκύει Ινδούς και Πακιστανούς, κυρίως, να παραμένουν στη χώρα μας ή και να έρχο­νται σ’ αυτήν.

Μακράν μας πάει ο Μακρόν. Ήδη συναντήθηκε με τη Μέρκελ, ακολουθώντας το (κατάπτυστο) πολιτικό της όραμα, καθώς και την πάγια στρατηγική της. Όλα βαίνουν… καλώς για τους εργαζόμενους. Οι πλείστοι, βέβαια, εξ αυτών ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΟΥΝ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ούτε το παντεσπάνι που τους πρόσφερε, αντί για ψωμί, η άνασσα. Δεν ξεχνούν επίσης τον Ροβεσπιέρο και την επιβεβλημένη τρομοκρατία του, παρά το γεγονός ότι στην εκτέλεσή του πήραν μέρος και πρώην σύντροφοί του. (Ο περιβόητος Μακρόν δήλωσε ωμά στην «Καθημερινή» ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα επέφερε, αργά ή γρήγορα, «το τέλος του ευρώ».) Το τέλος του ευρώ το περιμένει κάθε σκεπτόμενος Έλληνας, γνωρίζοντας ότι το τοιούτον θα επισυμβεί ερήμην του.

ΥΓ.: Το υστερόγραφο εντάσσεται στις «επικρίσεις» του τίτλου. Ερώτημα: Πόσοι Έλληνες, άραγε, έχουν συνειδητοποιήσει ότι διαβάζουμε, γράφουμε και μιλάμε ελληνοαγγλικά; Πρόκειται για έγκλημα. Έγκλημα μάλιστα καθοσιώσεως. Οι ολιγοφρενείς (και οι επιδειξίες γνώσεων) θα ισχυρισθούν ότι έχει καταστεί συνήθεια εδώ και καιρό. ʼρα, έχει ριζώσει. Ας την ξεριζώσουμε, λοιπόν, μια και καλή αυτήν τη συνήθεια. Ή, τελοσπάντων, ας τη μετρι­άσουμε. Είμαι ο πρώτος που θίγει αυτό το ζήτημα. Καλώ, επομένως, όσες και όσους συμφωνούν μαζί μου να διατρανώσουν τη γνώμη τους. Ξέρω την τεχνητή γλώσσα «εσπεράντο» (που πήρε την ονομασία της από το ψευδώνυμο του ρώσου διδάκτορος Ζάμενχοφ, ως δημιουργός της το 1887). Είναι γλώσσα ισοβαρής με την αγγλική. Ας μιλάνε τότε, όσοι το επιθυμούν, στα αγγλικά. Ας τα διαβάζουνε και ας τα γράφουνε επίσης στην ίδια γλώσσα.